Η ερχόμενη Τετάρτη θα είναι καθοριστική για την Ιταλία, την Ευρώπη, τη Δύση ολόκληρη.
Ο Μάριο Ντράγκι, παρότι μη εκλεγμένος, είχε κατορθώσει στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του να βάλει σε μια τάξη τον μεγάλο ασθενή της Ευρώπης, όπως θεωρείται η Ιταλία, ενώ, ταυτόχρονα, ήταν ο ηγέτης με το μεγαλύτερο κύρος σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Παραιτήθηκε όταν το λαϊκίστικο συνονθύλευμα του Κινήματος των 5Α -αυτό που έχει απομείνει μετά την αποχώρηση του Υπ. Εξ. Ντι Μάϊο και όσων τον ακολουθούν- απείχε σε κρίσιμη ψηφοφορία στη Γερουσία για τα μέτρα αντιμετώπισης του πληθωρισμού.
Ο Πρόεδρος Ματαρέλα -ο οποίος είχε «εξαναγκαστεί» σε δεύτερη θητεία- δεν την έκανε αποδεκτή και ο Ντράγκι θα παρουσιαστεί ενώπιον του Κοινοβουλίου την Τετάρτη για να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Απ’ ότι φαίνεται είναι πολύ δύσκολο να παραμείνει Πρωθυπουργός, αν τα 5Α θελήσουν να συνεχίσουν την ψηφοθηρική τακτική με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω από την κυβέρνηση.
Είναι έτσι πιθανό οι εκλογές που είναι προγραμματισμένες για την άνοιξη του 2023 να επισπευσθούν για το προσεχές φθινόπωρο. Υπενθυμίζεται πως οι δημοσκοπήσεις δίνουν στην πρώτη θέση τα μεταφασιστικά «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι και τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης σε σύμπραξη με την Λέγκα του Σαλβίνι. Είναι απίθανο να υπάρχει αντίστοιχη εκδοχή από το Δημοκρατικό Κόμμα σε συνεργασία με το νέο κόμμα του Ντι Μάϊο, τον Ρέντσι κ.ά., ιδιαίτερα αν οι εκλογές επισπευσθούν.
Οι επιπτώσεις από μια τέτοια εξέλιξη για την Ευρώπη, σε μια κρίσιμη και ιστορική περίοδο, όπως αυτή του πολέμου στην Ουκρανία, της ενεργειακής και πληθωριστικής κρίσης, θα ήταν ολέθριες ενώ θα απελευθέρωνε και θα πριμοδοτούσε τα κύματα του πολύχρωμου αντισυστημικού λαϊκισμού στη γηραιά Ήπειρο.
Λίγες μέρες πριν στο Γαλλικό Κοινοβούλιο ένας συνασπισμός μελανσονικών και λεπενικών βουλευτών με τη συνεπικουρία -δυστυχώς- μεγάλου μέρους των Ρεπουμπλικάνων είχε καταψηφίσει μέτρα για τον COVID. Ήταν μια πρώτη ένδειξη για τις δυσχέρειες που θα αντιμετωπίσει ο Πρόεδρος Μακρόν, ο έτερος ευρωπαίος ηγέτης με κύρος, λόγω των συσχετισμών που διαμόρφωσαν οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.
Αυτές οι εξελίξεις -μαζί, βέβαια, και με άλλες, με κορυφαία το μετά-Brexit βρετανικό πολιτικό δράμα- συμπίπτουν με την αναμονή ενός δύσκολου και σκληρού χειμώνα που θα βάλει σε μεγάλη δοκιμασία τις μεταπολεμικές συνθήκες αφθονίας των ευρωπαϊκών κοινωνιών, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ίσως, βέβαια, τα πράγματα να είναι χειρότερα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αναμένοντας τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, όπου πιθανότερο σενάριο είναι η απώλεια της πλειοψηφίας των Δημοκρατικών στη Βουλή και τη Γερουσία, αφενός έχουν διαμορφωθεί συνθήκες εμφυλιοπολεμικού διχασμού αφετέρου η δυνατότητα νομοθετικών πρωτοβουλιών Μπάϊντεν και Δημοκρατικών έχει απισχνασθεί.
Όσον αφορά το δεύτερο, τελευταίο επεισόδιο ήταν η -νιοστή- άρνηση του Δημοκρατικού Γερουσιαστής της Δυτικής Βιρτζίνιας Τζο Μάντσιν να συναινέσει σε νομοσχέδιο που προέβλεπε light αύξηση δαπανών και φόρων για τις μεγάλες εταιρείες και τους πλουσιότερους Αμερικανούς, ώστε να χρηματοδοτηθούν μέτρα ανάσχεσης της κλιματικής αλλαγής και κοινωνικής προστασίας. Είχε προηγηθεί το βραχυκύκλωμα Μάντσιν στο σχέδιο νόμου γνωστό με την ονομασία "Build Back Better" και η αποδυνάμωση άλλων μέτρων που ψηφίστηκαν ενώ σε συνεργασία με την έτερη Δημοκρατική αντιρρησία στη Γερουσία την Κίρστεν Σίνεμα από την Αριζόνα, έχουν επανειλημμένα αρνηθεί την άρση του Fillibuster ώστε να προωθηθούν μέτρα είτε για την οπλοκατοχή είτε για την προστασία της άμβλωσης.
Όσον αφορά το πρώτο, δηλαδή τις συνθήκες εμφυλιοπολεμικού διχασμού, ο Ντόναλντ Τραμπ εξακολουθεί να διαδίδει -μέσω και των υποψηφίων που υποστηρίζει στις Προκριματικές των Ρεπουμπλικάνων- τις αστήρικτες αθλιότητες περί κλοπής των εκλογών του 2020. Και το χειρότερο είναι πως η πλειοψηφία των ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων εξακολουθεί να πιστεύει αυτούς τους ισχυρισμούς, παρά τις συντριπτικές αποδείξεις για το αντίθετο αλλά και για τις άμεσες και βαριές ευθύνες Τραμπ για την εισβολή στο Καπιτώλιο της 6ης Ιανουαρίου
Όμως, λάδι στις συνθήκες του αμερικανικού εμφυλιοπολεμικού διχασμού έχει, κυρίως, ρίξει η άκρατη και, κατ’ ουσίαν, ακτιβιστική πολιτικοποίηση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Κορυφαία ενέργειά του η ακύρωση της απόφασης Roe v. Wade για την προστασία της άμβλωσης, οδηγώντας τις Πολιτείες των ΗΠΑ σε ένα νέο χωρισμό Βορείων και Νοτίων. Δεν είναι, όμως μόνο αυτή αλλά και λοιπές πρόσφατες αποφάσεις υπέρ της οπλοκατοχής, υπέρ μέτρων που περιορίζουν το δικαίωμα ψήφου, εναντίον μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής.
Τούτων όλων δοθέντων και στις δύο άκρες του Ατλαντικού και με επιπλέον δεδομένο όσα συνεπάγεται η ιστορική φάση που άνοιξε ο πόλεμος στην Ουκρανία, είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς μήπως η Δύση έχει μπει σε μια αναντίστρεπτη πορεία παρακμής.
Και ίσως η διατύπωση να είναι κομψή.
Ανάρτηση στο Facebook