Όταν το Κατάρ ανέλαβε τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, υπήρξαν πολλοί επικριτές στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες και εντός του Ευρωκοινοβουλίου για το αν και κατά πόσο μπορεί ένα τόσο μικρό, μη δημοκρατικό –πλην πολύ πλούσιο– κράτος της Μέσης Ανατολής να φιλοξενήσει το μεγαλύτερο αθλητικό και «εμπορικό» γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά, ως εκεί.

Όταν ήρθαν στο φως της δημοσιότητας οι συνθήκες και το καθεστώς εργασίας των μεταναστών στο πλαίσιο του –πρωτοφανούς στα χρονικά– προγράμματος κατασκευής υποδομών ενόψει του Μουντιάλ, που οδήγησαν σε πάνω από 7.000 θανάτους εργαζομένων στο Κατάρ, ευρωβουλευτές από τις περισσότερες πτέρυγες καταδίκασαν τη βάναυση καταπάτηση των  ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά ως εκεί.

Για πολλούς λόγους που αφορούν τη διοργανώτρια χώρα, τη διοργανώτρια αρχή και τους πολυάριθμους πολυεθνικούς κολοσσούς οι οποίοι προσδοκούν την απόδοση των επενδύσεών τους, το Μουντιάλ έπρεπε να διεξαχθεί ομαλά και να έρθει εις πέρας, με κάθε κόστος.

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, ο ρόλος του Κατάρ όσον αφορά το ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα αναβαθμίζεται, καθώς, ως εναλλακτικός προμηθευτής ενέργειας τώρα που η Ρωσία μπαίνει στο περιθώριο, αλλά και στο πλαίσιο των ευρύτερων διαπραγματεύσεων, είναι σε θέση να διεκδικεί, ως μέρος μιας πιθανής συμφωνίας ΕΕ-Κατάρ, την απελευθέρωση του καθεστώτος της βίζας προς το Κατάρ. Στη σχετική επιτροπή της Ευρωβουλής παρέστη η Ελληνίδα ευρωβουλευτής, αντικαθιστώντας έτερο μέλος της σοσιαλιστικής ομάδας, έβγαλε την πέρα κάθε λογικής ομιλία της και ψήφισε υπέρ του Κατάρ. Το ίδιο έκαναν και οι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Η εισαγωγή του θέματος της απελευθέρωσης της βίζας στην Ολομέλεια ανεστάλη.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr