Λοιπόν, με αφορμή το κράξιμο της Αυγής στον Πύρρο Δήμα γιατί πολιτεύτηκε τη «χειρότερη περίοδος» του ΠΑΣΟΚ το 2012. Έτυχε κι εγώ ακριβώς την ίδια εποχή να κάνω το ίδιο. Κι έζησα τέτοια αριστερο-δήθεν αντιμνημονιακή κατακραυγή, τέτοια αντιμνημονιακή λαίλαπα, τέτοια απαξίωση, τέτοια οργή από μεγάλη μερίδα του κόσμου, που ακόμα με πληγώνει. Ενώ μιλούσα κι εγώ κι οι όμοιοί μου με γλώσσα τεχνοκρατική, επιχειρήματα απτά και δεδομένα τεκμηριωμένα, η αντίδραση ήταν κλασικά η ίδια. Θυμός, σχεδόν ασυνείδητος. Λες κι είχαμε φέρει το μνημόνιο κόντρα στη λογική, λες κι ήταν η κατάρα και το ξόρκι.

Δεν συνηθίζω να μετανιώνω, ειδικά για πράγματα που τα κάνω με πίστη και φρόνηση. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσα τότε, αυτή η ίδια είναι πάντα στα χείλη μου. Της λογικής, της μετριοπάθειας, της συναίνεσης. Κι η ιστορία μας επαλήθευσε, κι ο Βενιζέλος βγήκε προφήτης… Οι κύριοι της Αυγής λοιπόν, και όλος ο συρφετός που εκπροσωπούν, καλά θα κάνουν να αναγνωρίσουν και στο ΠΑΣΟΚ και στον Πύρρο Δήμα, το φορτίο που σήκωσαν, τη «λάντζα» που έκαναν για το καλό της χώρας. Γιατί αν το 2012 ήταν η χειρότερη εποχή του ΠΑΣΟΚ, τι να πούμε για το 2016 του ΣΥΡΙΖΑ; Με το χειρότερο μνημόνιο ever, το ξεπούλημα όσο όσο της Δημόσιας περιουσίας συνοπτικά και χωρίς διαπραγμάτευση, τα κουτσουρεμένα λεφτά σε συντάξεις και ΕΚΑΣ, με τον «κόφτη», τις διαψεύσεις σε κάθε επίπεδο, τα κούφια μεγάλα, άδεια λόγια…. Κι από πότε δημοσιογράφοι εντεταλμένοι και κομματοτραφείς μπορούν να μιλούν έτσι για έναν Τιτάνα, έναν Άριστο, έναν θρύλο;

Α, ξέχασα. Είναι που έχουν και για στρεβλή φιλοδοξία την Αριστεία. Λίγη ντροπή κύριοι…