Η πολύ πετυχημένη συγκέντρωση της Πέμπτης στο Σύνταγμα ας μείνει ως παρακαταθήκη και διαρκής υπόμνηση στις εξελίξεις που έρχονται κι ας μη γίνει αφορμή για αχτιβίστικο μπιζιμποντισμό.
Η σκέψη αυτή, προφανώς, δε διατυπώνεται με αφορμή τις ανάλογες συγκεντρώσεις που ανακοινώνονται σ’ άλλες πόλεις της Ελλάδας. Διατυπώνεται εξαιτίας της αναγγελίας νέας συγκέντρωσης στην Αθήνα την ερχόμενη Δευτέρα. Οι καλούντες πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η χθεσινή επιτυχία ναι μεν τους «πιστώνεται» αλλά ταυτόχρονα απομάκρυνε από τα δικά τους χέρια την ευθύνη για τα περαιτέρω. Και τούτου δοθέντος πρέπει να ξανασκεφτούν νηφάλια και ώριμα αυτή τη νέα πρόσκληση.
Ιδού μερικοί από τους λόγους:
1) Ποτέ δε διακινδυνεύεις τη σύγκριση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με κάτι τόσο επιτυχημένο. Γιατί η Δευτέρα υπάρχει κίνδυνος να σβήσει τις εντυπώσεις που παρήγαγε η Πέμπτη. Κι ούτε είναι σοβαρό και δη πολιτικό επιχείρημα πως τώρα θα πάνε αυτοί που δεν πήγαν την Πέμπτη.
2) Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε χθες δεν έχει καμιά σχέση με τον κόσμο που αποτέλεσε τους αγανακτισμένους. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να καλείται ν’ ακολουθήσει ανάλογες «μεθόδους κινητοποίησης».
3) Και κυριότερο. Η Δευτέρα είναι d Day για την Ελλάδα. Απλώς δε ξέρουμε ποιος θα κάνει την ….απόβαση. Αν στις 7.30? που είναι η ώρα της συγκέντρωσης έχει κλείσει συμφωνία οι συγκεντρωθέντες θα κληθούν να ζητωκραυγάσουν υπέρ του ….γίγαντα Αλ. Τσίπρα; Αυτό επιθυμούν οι προσκαλούντες; Αν πάλι έχει γίνει γνωστό πως οδεύουμε σε ρήξη ποιο θα είναι το αίτημα; Δεν είναι κατανοητό πως σ’ αυτή την περίπτωση χρειάζεται περίσκεψη, ώστε να διατυπωθούν οι στόχοι της επόμενης μέρας; Ας αφήσουμε πως δε φαντάζομαι πως οι καλούντες θα είναι προετοιμασμένοι για τυχόν οδομαχίες με οπαδούς της ρήξης, αν ξεχυθούν κι αυτοί στους δρόμους.
Ως εκ τούτου η αυτοσυγκράτηση είναι η καλύτερη οδός. Οι συγκεντρώσεις σε άλλες πόλεις αρκούν.