Ιστορίες ανάγνωσης #49 — μια στήλη για επίμονους αναγνώστες, γραμμένη από λάτρεις της ανάγνωσης

—του Σόλωνα Σαρακενίδη—

Εδώ και καιρό, στα «χρόνια της κρίσης», κάθε φορά που μειώνεται η σύνταξη, για κάποιες μέρες κάνοντας υπολογισμούς, σκέφτομαι τι είναι περιττό στην ζωή μας, να το σταματήσουμε για να γλιτώσουμε κάποια έξοδα. Μερικά απ αυτά πήγαν καλιά τους εδώ και καιρό και, ομολογώ, δεν μας έλειψαν και πολύ. Κυρίως είχαν να κάνουν με τις επικοινωνίες και την κατ’ οίκον διασκέδαση. Φυσικά περνούσε το μυαλό, πολύ γρήγορα πάντως, από το λήμμα «βιβλία». Με δεδομένο ότι ένα σημαντικό ποσό ετησίως πάει προς τα εκεί, αναζητούσα τρόπους να το μειώσω, αλλά εις μάτην.

Η τελευταία μείωση, σημαντική για το δικό μας βαλάντιο, είναι σίγουρο ότι θα επηρεάσει και αυτόν τον τομέα. Οπότε δύο λύσεις υπάρχουν. Ο ένας, η μείωση των αγορών (δυσκολάκι). Ο άλλος , οι «ανασκαφές» στη βιβλιοθήκη να θυμηθούμε παλιούς φίλους ή και κάποιους που κάθονται εκεί και περιμένουν να συστηθούμε επιτέλους.

Το έκανα και τώρα. Βιβλία-άταφοι νεκροί πιάνουν χώρο, σαν σε κομμουνιστικό μαυσωλείο, κιτρινισμένα, χλωμά, παρατημένα από την ιστορία και από τους ανθρώπους. Σε μια στιγμή γενναιότητας είχα πετάξει μια παρτίδα απ αυτά (κυρίως περιοδικά: ΚΟΜΕΠ, Προβλήματα Ειρήνης και κάτι άλλα περίεργα που δεν τα διάβαζε κανείς). Κάποια άλλα τα έστειλα στην απομόνωση του παταριού και μερικά ακόμη με παρατηρούν με παράπονο, κάθε φορά που σκαλίζω στην βιβλιοθήκη.

Αλλά εγώ δε ενδιαφέρομαι γι αυτά. Ψάχνω τα αδιάβαστα. Που για κάποιο λόγο τα πάρκαρα στη βιβλιοθήκη και τα ξέχασα εκεί. Ευτυχώς είναι αρκετά και ενδιαφέροντα. Εκτός εάν κάποια προϊούσα άνοια με κάνει να τα βλέπω όλα ως καινούρια.

Για σήμερα βρήκα έναν παλιό Ορχάν Κεμάλ: Η παντρειά και έναν περίεργο Χεμινγουέι Αληθινό με το πρώτο φως.

Μπορεί να μας κόβουν την σύνταξη , αλλά εμείς δεν το βάζουμε κάτω.

Το κεφάλι. Το στρέφουμε προς τα πάνω. Στα ψηλά ράφια της βιβλιοθήκης.

* * *

Επιμέλεια στήλης: Γιώργος Τσακνιάς