Όσοι μπόρεσαν να παρακολουθήσουν το τελευταίο τριήμερο τη συζήτηση στη Βουλή, αλλά και την ομιλία του πρωθυπουργού στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του*, έμειναν έκπληκτοι, από την άνεση με την οποία αναιρούσαν ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του κόμματός του, όσα με τόσο πάθος υποστήριζαν την αντιμνημονιακή τους περίοδο. Έκπληκτοι για το θράσος και την άνεση με το οποία έλεγαν ψέματα, χωρίς αιδώ και χωρίς συνειδησιακό πρόβλημα.
Είναι χαρακτηριστική, η αποστροφή του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ «ότι σε αυτή την χώρα είναι πλέον ιστορική ανάγκη να μιλήσουμε την γλώσσα της αλήθειας». Θα υπέθετε κανείς πως η φράση αυτή ήταν μια έκρηξη ειλικρίνειας και αυτοκριτικής. Ότι ο κ. Τσίπρας κοίταξε ξαφνικά στον καθρέφτη. Φυσικά δεν επρόκειτο περί αυτού, αλλά ήταν μια ακόμη επίδειξη πολιτικού αμοραλισμού από τον άνθρωπο, που στήριξε όλη την πολιτική του ανέλιξη και την κατάληψη της εξουσίας, λέγοντας συνειδητά ψέματα χρησιμοποιώντας ασυγκράτητη υποσχεσιολογία-παροχολογία και παραπλανώντας τους Έλληνες πολίτες, εκμεταλλευόμενος την απόγνωσή τους από τις συνέπειες της κρίσης.
Στη Βουλή χθες το βράδυ μίλησε για ψευδαισθήσεις του 2015, αναφερόμενος προφανώς στο πρώτο οκτάμηνο της διακυβέρνησής του, αλλά ούτε αυτή τη φορά ήταν ειλικρινής. Στην πραγματικότητα απευθύνθηκε στους βουλευτές του, εκείνους που πιθανόν είχαν κάποιο συνειδησιακό πρόβλημα, προκειμένου να τους πείσει να ψηφίσουν τα σκληρά- μνημονιακά μέτρα, τα οποία κατήγγγειλαν, χρησιμοποιώντας βαρύτατος χαρακτηρισμούς κατά των προηγούμενων «μνημονιακών κυβερνήσεων». Και φαίνεται ότι το κατάφερε, καθώς δεν υπήρξε καμμιά διαρροή.
Δεν είναι, όμως μόνον ο Αλέξης Τσίπρας, που δεν διστάζει να λέει ανερυθρίαστα ψέματα, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία.
Τον ακολουθούν και τα στελέχη του. Με πρώτους τους δύο κορυφαίους υπουργούς Τσακαλώτο και Κατρούγκαλο, πρωταγωνιστές των τελευταίων ημερών.
Ο υπουργός Οικονομικών, έθεσε μόλις πριν από λίγες ημέρες δημοσίως, ως «κόκκινη γραμμή» να μην πέσει το αφορολόγητο όριο κάτω από τα 9200 ευρώ. Και δήλωσε – δημοσίως- πως θα παραιτείτο εάν «έσπαγε» η «κόκκινη γραμμή» που έθεσε. Και «έσπασε», αλλά δεν παραιτήθηκε. Και όταν του το υπενθύμισαν στη Βουλή, δεν ερυθρίασε, αλλά αντιθέτως τους επιτέθηκε με δριμύτητα!!!
Ανάλογη η συμπεριφορά του κ. Κατρούγκαλου, ο οποίος έφερε στη Βουλή ρυθμίσεις για τις οποίες, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ως δικηγόρος είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη. Αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε ως υπουργός να καταγγείλει τους πολιτικούς του αντιπάλους, χρησιμοποιώντας φρασεολογία και ύφος, που αφήνει άφωνο κάθε σοβαρό για το θράσος και την ανήθικη πολιτικά συμπεριφορά.
Να προσθέσουμε στους παραπάνω και τον ανεκδιήγητο υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη και την αστεία επιχειρηματολογία του για την κατάργηση των ολοήμερων σχολείων, όταν το κόμμα του από τη θέση της αντιπολίτευσης ζητούσε την επέκτασή τους σε όλα τα σχολεία…
Αυτά είναι μόνον κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα, αυτών που διακηρύσσουν ότι κυβερνούν στο όνομα της Αριστεράς που έχει το ηθικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους. Μιας Αριστεράς, βέβαια, παχιάς στα συνθήματα και τα λόγια, που μόλις κατέλαβε την εξουσία, έβαλε στο χρονοντούλαπο, αρχές και αξίες για τις οποίες χιλιάδες αγνοί αγωνιστές έδωσαν τη ζωή τους.
Αυτή δεν είναι αριστερή κυβέρνηση. Είναι μια ομάδα ανθρώπων που κατέλαβαν την εξουσία στο όνομα της Αριστεράς, χρησιμοποιώντας ψέματα, ασυγκράτητη υποσχεσιολογία- παροχολογία, ξεπερνώντας κάθε όριο λαϊκισμού και δεν διστάζουν να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να παραμείνουν.
*Η άστοχη (ή στοχευμένη) απόφαση της ΠΟΕΣΥ- ΕΣΗΕΑ για απεργία, στην πραγματικότητα δεν στράφηκε κατά της κυβέρνησης, αλλά κατά των πολιτών, καθώς έκοψε το οξυγόνο της Δημοκρατίας που είναι η ενημέρωση, κάλυψε τα ψέματα των κυβερνώντων και τους βοήθησε να περάσουν από την Βουλή τα σκληρά μέτρα που θίγουν την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.