Τζάμπα μάγκες. Το «περήφανο όχι» από τους εθνικο-κόκορες, πριν αλέκτορα φωνήσαι, απεδείχθη ακάλυπτη επιταγή σαν και αυτές που εξέδιδαν οι κυπριακές τράπεζες. Στην Ελλάδα, ο Τσίπρας, που νόμιζε ότι έπιασε τζόκερ και έσπευσε να εξαργυρώσει το δελτίο, προσπαθεί τώρα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα φορτώνοντας στην Αθήνα το βατερλώ της Λευκωσίας. Tώρα το γύρισε στα δημοψηφίσματα για να αποφασίσει ο λαός. Τζάμπα μάγκες. «Μη με κρατάτε, αφήστε με, να τους πλακώσω» όπως έλεγε ο Νικος Ρίζος, ευχόμενος βέβαια να μην τον αφήσουν ποτέ. Από αυτή την άποψη είναι πολύ πιο έντιμη η στάση του ΚΚΕ που υποστηρίζει ότι πρέπει να βγούμε από την ΕΕ.
Είναι προφανές ότι η ΕΕ δεν είναι συνεταιρισμός αλληλεγγύης αλλά μια εταιρία, μια ΑΕ στην οποία δυστυχώς τον πρώτο λόγο τον έχει όποιος διαθέτει την πλειοψηφία των μετοχών. Οπως και αν βαφτίσεις το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα- φιλελεύθερο καπιταλισμό, ορθόδοξο καπιταλισμό, ηθικοπλαστικό καπιταλισμό, μερκελικό, λουθηρανικό- είναι ένα σύστημα με ένα μόνιμο ελάττωμα, όπως έλεγε ο Τσώρτσιλ: την άνιση κατανομή του πλούτου. Δυστυχώς ακόμη και το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ αναγκάστηκε να καταργήσει το μάθημα «Ηθικές βάσεις του καπιταλισμού» διότι ο χορηγός αποφάσισε να επενδύσει αλλού τα χρήματά του. Ο καπιταλισμός ανανεώνεται για να μείνει ίδιος.
Πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι σχεδιάζεται μια νέα Γιάλτα με τις μεγάλες δυνάμεις να ανασχεδιάζουν τις ζώνες επιρροής. Προφανώς και δεν είδε η Μέρκελ στον ύπνο της το Λούθηρο, ξύπνησε το πρωί και είπε , α πρέπει να σώσουμε τον κόσμο από τους ανήθικους τραπεζίτες. Λες και δεν υπάρχουν γερμανικά κεφάλαια που τζογάρουν στο καζίνο αυτό. Ηταν αναμενόμενο ότι η Μόσχα δεν επρόκειτο να διαρρήξει τις σχέσεις την με την Ευρώπη για τα μάτια της αναδυόμενης Αφροδίτης. Υπάρχουν πολλές «αναδυόμενες» για τα ρωσικά κεφάλαια. Και για πολλούς δεν ήταν έκπληξη η στάση της Γαλλίας με τον Μοσκοβισί να ξεπερνά σε κρεσέντο τον Σόιμπλε.
Και εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Πρώτον να σταματήσουμε την υποκρισία, να κοροϊδεύομε τους εαυτούς μας, να κατασκευάζουμε γερμανούς μπαμπούλες και να κλαιγόμαστε για την άσπλαχνη Καγκελάριο. Νομίζω ότι δεν δικαιούμαστε καν να μιλάμε για κοινωνική αλληλεγγύη. Διότι θα έπρεπε στην εποχή των «παχιών αγελάδων» η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης να πρυτανεύσει στο εσωτερικό της χώρας. Αλλά ακόμη και εκείνη την εποχή της νεοελληνικής βλαχογκλαμουριάς υπήρχε ένα 20% που ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η συμμετοχή στον συνεταιρισμό της ΕΕ έχει κανόνες, τους οποίους είτε το θέλουμε είτε έχει ουδόλως μπορούμε να επηρεάσουμε στην κατάσταση που είμαστε. Να αλλάξουμε την Ευρώπη; Ουδεμία αντίρρηση. Να σηκώσουμε το λάβαρο μόνοι μας; Να γίνουμε Βενεζουέλα της Μεσογείου; Μαγκιά, αλλά να είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε τις συνέπειες της επιλογής μας. Να διαμορφώσουμε συμμαχίες με τους πληττόμενους λαούς του ευρωπαϊκού νότου; Μακάρι, αν και δεν βλέπω και πολλή διάθεση αν κρίνω από την εξέλιξη του κινήματος των Αγανακτισμένων. Να πάρουμε το καπελάκι μας- φέσι για την ακρίβεια- και να αποχωρήσουμε ενδόξως, αποβάλλοντας τη ρετσινιά του «γερμανοραγιαδισμού», όπως μας λένε κάποιοι μυαλοπώλες των FM που βεβαίως έχουν «ασφαλίσει» τις καταθέσεις τους; Ο δρόμος είναι ανοιχτός, αλλά φαντάζομαι ότι θα μας οδηγήσει μετανάστες στην… Γερμανία. Και τελοσπάντων ας θεραπεύσουμε τις δικές μας αδυναμίες και όταν με το καλό ξεσπάσει η «Μεσογειακή Ανοιξη» δεν βλάπτει να είμαστε σε θέση ισχύος, να μπορέσουμε να συνδιαμορφώσουμε τις εξελίξεις.
Λεφτά δεν υπάρχουν και ας μην τρέφουμε αυταπάτες ότι με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών- ο επόμενος αστικός μύθος- θα ανοίξουν οι στρόφιγγες. Όπως είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο συγχωρεμένος σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, o ιταλός Τομάζο Σκιόπα, χρειάζονται τουλάχιστον 10 χρόνια για να δούμε φως. Μέχρι τότε θα είμαστε αναγκασμένοι να διαχειριστούμε τη μιζέρια μας αλλά μην το κάνουμε με μίζερο τρόπο. Απλώνουμε τα πόδια μας έως εκεί που φθάνει το πάπλωμά μας, όμως να σηκώσουμε το κεφάλι από το μαξιλάρι. Η ταφόπλακα της Ελλάδας δεν είναι η δημοσιονομική τρύπα. Είναι η επικράτηση μιας εθνικής κατάθλιψης που συνθλίβει οποιαδήποτε δημιουργική προσπάθεια, που καθηλώνει τους νέους ανθρώπους στην απραξία, που μας κάνει να σκεφτόμαστε μέχρι την επόμενη στιγμή. Που έχει κάνει τη μια στιγμή χρονομετρητή του μέλλοντος.
Η πιο απογοητευτική επίδοση δεν αφορά τα έσοδα, την φοροδιαφυγή, το ΦΠΑ. Αφορά την «πνευματική» και «ψυχολογική» μας πτώχευση. Σύμφωνα με την Κομισιόν είμαστε στην τρίτη κατηγορία στην καινοτομία, κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Εκει, εκεί στη Γ Εθνική, όπως φωνάζουμε στο ποδόσφαιρο. Ο ενταφιασμός της επινοητικότητας φαίνεται ως αποτέλεσμα της κρίσης, ταυτόχρονα μάλλον την αναπαράγει σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο μιζέριας.
Σύμφωνα με άλλη έρευνα που μάλιστα ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2011, πολύ πριν κορυφωθεί η κρίση, σε 120.000 υπολογίζονται οι Έλληνες επιστήμονες που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Αυτό ισοδυναμεί με το 10% του επιστημονικού προσωπικού της Ελλάδας και θεωρείται υψηλό ακόμη και για τις υποανάπτυκτες χώρες, όπως εξηγεί ο καθηγητής οικονομικής γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Λόης Λαμπριανίδης.
Εβλεπα τις προάλλες ένα ρεπορτάζ της ΕΡΤ για μια πρωτοποριακή μέθοδο καθαρισμού των θαλασσών από πετρελαιοκηλίδες, την μέθοδο Cleanmag, (clean-magnetic) ανακάλυψη ερευνητικής ομάδας του ΤΕΙ Πειραιά υπό τον καθηγητή Γ. Νικολαιδη. Ομολογώ ότι έμεινα άφωνος ακούγοντας ότι η μέθοδος αυτή επελέγη από τους αμερικανούς για τον καθαρισμό της τεράστιας κηλίδας στον κόλπο του Μεξικού. Δεν έμεινα όμως καθόλου άφωνος όταν πληροφορήθηκα ότι δυστυχώς δεν υπήρχε στην Ελλάδα η δυνατότητα παραγωγής απορροφητικών κόκκων στις ποσότητες που χρειάζονταν. Η καινοτόμος τεχνολογική μέθοδος για τον καθαρισμό των κηλίδων έχει πάρει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από το 1997. Εχει όμως μια αδυναμία. Δεν μπορεί να καθαρίσει τις κηλίδες της ημετεροκρατίας, της γραφειοκρατίας, της φαυλότητας, και της αδράνειας.! Αγαπητέ κε Νικολαϊδη πρέπει πρώτα να καθαρίσετε τη μάκα, να φτιάξετε ένα clean-mak. Kαι να μας ψεκάσετε!.