«Για να μην …τρελαθούμε με τη συζήτηση για το «Πρωτογενές Πλεόνασμα», να θυμίσω ότι ακόμα και ασθενής σε …κώμα, έχει σφυγμό». Έτσι, απλουστευτικά, απάντησα σε φίλο που ήταν έτοιμος να αρχίσει τις θριαμβολογίες, ενθουσιασμένος από τις διάφορες κυβερνητικές -και όχι μόνο- εκτιμήσεις. Το ότι ο άρρωστος έχει σφυγμό, όμως, δεν σημαίνει και ότι μπορεί να αρχίσει και τις …τρέλες. Είναι αναγκαία συνθήκη, αλλά όχι ικανή να μας πείσει ότι είναι πραγματικά ζωντανός.

Πρωτογενές πλεόνασμα σημαίνει ότι στο τέλος του χρόνου, τα ετήσια έσοδα είναι μεγαλύτερα, έστω και κατά 1€, από τα έξοδα. Σημαίνει, δηλαδή, ότι αν δεν χρειαζόταν να πληρώνουμε και τοκοχρεωλύσια για περασμένες …αμαρτίες, θα διώχναμε την τρόικα, θα κόβαμε την …καλημέρα στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε και θα σκίζαμε το Μνημόνιο. Δηλαδή, για να είμαστε ακριβείς, μπορούμε και τώρα, έστω για να κάνουμε το χατήρι των κκ. Λαφαζάνη, Τσίπρα και Καμμένου, αλλά την επόμενη μέρα θα έπρεπε να …αλλάξουμε νόμισμα και όχι απλώς να «εκδώσουμε ομόλογα ειδικού σκοπού», όπως μας ενημέρωσε ο κ. Δραγασάκης, ότι προβλέπει το …Πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ.

Για να πεισθούμε, λοιπόν, ότι ο άρρωστος είναι όχι μόνο ζωντανός, αλλά και ότι όπου νάναι θα αρχίσει να συμετέχει στη ζωή, πρέπει να πεισθούμε για μερικά πράγματα ακόμη. Πρέπει να αρχίσει η αποκατάσταση ζωτικών λειτουργιών, όπως τραπεζικά δάνεια και καταθέσεις, παραγωγή, σταθερή απασχόληση και τακτικά φορολογικά έσοδα. Αυτά είναι τα απαραίτητα στοιχεία και όχι ο Τουρισμός, για τον οποίο ακούμε κάθε μέρα, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε τα στοιχεία για να δούμε τι θα περάσει στην πραγματική οικονομία. Με άλλα λόγια, η οικονομία μας πρέπει να αρχίσει να παρουσιάζει βελτίωση, ή έστω, εξισορρόπηση στα βασικά, στα οποία ακόμη βλέπουμε επιδείνωση.

Η οικονομία είναι κλίμα, αλλά είναι και πραγματικά δεδομένα. Αυτή η κυβέρνηση, έχει πολύ δρόμο να διανύσει για να πείσει ότι έχει αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος. Βλέπουμε βολονταριστές Υπουργούς και έναν εργασιομανή Πρωθυπουργό. Υπουργοί που δίσταζαν μέχρι προ ολίγου, αντικαταστάθηκαν και η κοινωνία το εισέπραξε σωστά. Βλέπουμε, όμως, και αντιστάσεις μιας κοινωνίας που παλεύει να μην αλλάξει. Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου στηρίζει τους νονούς της νύχτας, μαζί με τους θαμώνες, στα «πολιτιστικά κέντρα». Το 90% των μαγαζιών παρακρατούν τον ΦΠΑ, ακόμη και μετά τη μείωση που ζητούσαν. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης στηρίζουν την αδράνεια στα τέλματα αναποτελεσματικότητας και διαφθοράς στην Υγεία και την Παιδεία. Μας υπόσχονται καυτό Φινόπωρο. Η ελπίδα για τον τόπο, θα κριθεί από το ποιος θα …«καεί» στη φωτιά.