Φουντώνει και πάλι, αν ποτέ καταλάγιασε, το κλίμα αδιεξόδου στη χώρα. Η κυβέρνηση Παπαδήμου παραμένει σε μια αμυντική στάση που σε μια πρώτη περίοδο είχε νόημα. Όσο περνάει όμως ο καιρός διευκολύνει εκ των πραγμάτων τους επαγγελματίες πολιτικούς του αχανούς υπουργικού συμβουλίου. Να πράττουν χωρίς να πράττουν….
.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ καθυστερούν να προχωρήσουν στην υλοποίηση των αποφάσεων του Οκτωβρίου. Οι οποίες ίσως δώσουν ανάσα στην Ελλάδα δεν αποτελούν όμως μια, κατά το δυνατόν, ολοκληρωμένη λύση για την Ευρωζώνη. Γι αυτό και οι διαρκείς δηλώσεις , οι υπαναχωρήσεις και πάλι από την αρχή. Και το κλίμα αβεβαιότητας στη χώρα (και σε όλη την Ευρώπη ) χειροτερεύει. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το κρίσιμο Σαββατοκύριακο θα δοθεί ένα κάποιο, αλλά συγκεκριμένο, τέλος στη συμφωνία για το περίφημο PSI.
.
Στην ελληνική κοινωνία πάντα καλλιεργούνταν η εντύπωση μεσσιανικών λύσεων. Οι αβεβαιότητες θεωρούνταν εκ των προτέρων αποτυχία. Αλλά η τωρινή αβεβαιότητα έχει υπερβεί κάθε προηγούμενο.
.
Έτσι στο εσωτερικό στήνεται και πάλι το γαϊτανάκι της «αντίστασης» του λαϊκιστικού κατεστημένου. Πρωταγωνιστούν τα ΜΜΕ που στέλνουν καθημερινά στους πολίτες το ίδιο ραβασάκι. Ακολουθούν, δεύτερης κατηγορίας, πολιτικοί, ξεχασμένοι αναλυτές, συνδικαλιστές του κρατικού τομέα. Αντίσταση εναντίον τίνος;
.
Τώρα υπό διάφορα προσχήματα προστέθηκαν και οι “σοβαροί”, τα βαριά χαρτιά των ΜΜΕ. Έφυγε ο Παπανδρέου η επόμενη λύση, λένε, πρέπει να είναι ο Σαμαράς. Ο Παπανδρέου κινούνταν έτσι χωρίς σχέδιο και οι σοβαροί σιωπούσαν. Το ίδιο και χειρότερα κάνει και ο Σαμαράς κι αυτοί τον ενθαρρύνουν αν δεν τον πιέζουν να αναλάβει πρωθυπουργός. Θα είναι ακόμα πιο αδύναμος κι από τον Παπανδρέου άρα πιο ισχυροί οι διάφοροι «αντιστασιακοί». Το τοπίο της απόγνωσης θα καταστεί πλέον απόλυτο.
.
Αυτό το τοπίο το συντηρεί ο ίδιος ο Α. Σαμαράς και η υπό αυτόν ομάδα. Ζουν στη μακαριότητα της μεταπολίτευσης. Υπόσχεται και τώρα λαγούς με πετραχήλια. Σαν να μην συνέβη τίποτα στη χώρα, στην Ευρώπη, στον κόσμο αυτά τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε η καταστροφική πολιτική ασύστολης σπατάλης, με δανεικά, της παράταξής του, για την οποία δεν απολογείται κανείς, καλή ήταν για το διαρκές ελληνικό κατεστημένο.
.
Ο μεγάλος δικομματισμός, με την αγαστή συμπόρευση του μικρού, που κάποτε έδινε τις λύσεις μπορεί να συνεχίσει να τις δίνει, ενώ η χώρα καταστρέφεται. Είναι τόσο προκλητική η εγκληματική τους αφέλεια που σε άλλες συνθήκες θα τους “αφήναμε” να πάνε στο γκρεμό. Το ζήτημα είναι ότι θα πάρουν και τη χώρα μαζί.
.
Αλλά αν οι δήθεν σοβαροί αφελείς της καταστροφής (και της δραχμής πλέον) έχουν το θράσος να ζητούν την ευκαιρία να καταστρέψουν οριστικά τη χώρα ποια μπορεί να είναι η αντίδραση;
.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου ήρθε να καλύψει την πανθομολογηθείσα αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δώσει στοιχειώδεις λύσεις. Και έχει την ανοχή της αιμάσουσας κοινωνίας ως λύση εκτάκτου ανάγκης. Η οποία έκτακτη ανάγκη καθώς και η υπομονή μας αντέχει οριακά πλέον.
.
Πρέπει να γίνει κυβέρνηση του Παπαδήμου. Ευθύς μετά την συμφωνία για το PSI. Να το απαιτήσει και θα δούμε ποιος έχει τα κότσια να αντιταχθεί. Η κοινωνία θέλει. Υπάρχουν οι όροι για ανασχηματισμό και για κυβέρνηση κατά το πρότυπο Μόντι. Να επιστρατεύσει αυτούς που μπορούν και θέλουν να βάλουν πλάτη.
.
Είναι ο ελάχιστος όρος επιβίωσης της χώρας και η έσχατη δυνατότητα διαπραγμάτευσης με την ευρωπαϊκή ηγεσία.
.