Δεν ξέρω πόσες ακριβώς είναι οι μεταρρυθμίσεις που κάναμε και πόσες εκείνες που πρέπει να κάνουμε. Υποθέτω ότι στο υπουργείο Οικονομικών θα ξέρουν. Αντίθετα δεν υποθέτω, αλλά είμαι βέβαιος ότι εκείνο που αγνοούν στο υπουργείο Οικονομικών, και όχι μόνο, είναι ότι οι λόγοι για τους οποίους κάνουμε αυτές τις μεταρρυθμίσεις είναι επειδή οφείλουμε ως κράτος και κοινωνία να λειτουργούμε ορθολογικότερα και αποτελεσματικότερα. Ισως να ακούγεται τρελό, αλλά η πράξη αυτό αποδεικνύει.
Εκείνο που προκύπτει από την ανάγκη όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι ότι οι εταίροι μας τα έχουν καταφέρει καλύτερα στην οργάνωση και τη λειτουργία της κρατικής μηχανής και των κοινωνιών τους. Αρα το πρώτο που έπρεπε να κάνουμε για την περίπτωση π.χ. της φορολογίας των ακινήτων θα ήταν να προσφύγουμε στις σχετικές ευρωπαϊκές νομοθεσίες και να επιλέξουμε την κοινωνικά δικαιότερη και οικονομικά αποδοτικότερη.
Δεν το κάναμε. Δείχνοντας αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, οι «ειδικοί» του υπουργείου Οικονομικών σκάρωσαν ένα νομοθέτημα ξεκινώντας ανάποδα. Οχι τι και ποιους πρέπει να φορολογήσουν, αλλά πόσα λεφτά θέλουν να μαζέψουν. Κι αφού έγραψαν, έσβησαν και ξανάγραψαν, ανέλαβαν οι πολιτικοί να προσθέσουν τις δικές τους πινελιές στο κατασκεύασμα.
Με ποια κίνητρα και με ποιον τρόπο παρενέβησαν είναι διαχρονικά γνωστό. Υπάρχουν ειδικές ομάδες πολιτών -για παράδειγμα αγρότες, δημόσιοι υπάλληλοι, ένστολοι, δικαστικοί- που δικαιούνται μια διαφορετικά μεταχείριση από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τα άλλα συναφή υποζύγια των κάθε λογής κυβερνήσεων. Εγιναν οι σχετικές παρεμβάσεις, οριστικοποιήθηκε το κείμενο, έγινε νόμος και πάνω που ξεκινούσε η εφαρμογή του διαπίστωσαν στο υπουργείο ότι θα εισπράξουν περισσότερα απ? όσα έπρεπε και άρα μπορούν να περιορίσουν τις κοινωνικές αδικίες που εν γνώσει τους είχαν αποφασίσει.
Αρα -για να γυρίσουμε εκεί απ? όπου ξεκινήσαμε- καιρός είναι να καταλάβουν στο υπουργείο Οικονομικών, και όχι μόνο, ότι δεν θα πρέπει να μας θυμίζουν κάθε τόσο πως οφείλουμε να μεταρρυθμίσουμε το ένα ή το άλλο. Δουλειά τους είναι να φτιάχνουν σωστούς και σύμφωνους με την ευρωπαϊκή λογική νόμους. Και δεν είναι δύσκολο όταν έχουν τη δυνατότητα να προσφεύγουν στα ισχύοντα ανά την Ευρώπη και να τα αντιγράφουν αν χρειάζεται.