Το 2013, το πρώτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιήθηκε με σημαία το αντιμνημόνιο και με τον ενθουσιασμό της ενίσχυσης της κοινωνικής απήχησης. Το δεύτερο συνέδριο πραγματοποιείται με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, το τρίτο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του σε εφαρμογή και τη δημοσκοπική πτώση να έχει χαρακτηριστικά κατάρρευσης.

Εχει γίνει πολύς λόγος για χτίσιμο συμμαχιών με δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου αλλά καμία ουσιαστική διεύρυνση δεν πρόκειται να γίνει. Παρουσίες όπως αυτές του Φ. Κουβέλη και της Μ. Ξενογιαννακοπούλου δεν αρκούν για να δικαιώσουν την προσδοκία των ευρωσοσιαλιστών που προσδοκούν σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δυσκολία υπουργών να εκλεγούν σύνεδροι και η απροθυμία των μελών να συμμετάσχουν στις διαδικασίες είναι σαφείς ενδείξεις φθοράς και υποχώρησης, παρά την προσπάθεια του Α. Τσίπρα να δημιουργήσει εντυπώσεις κομματικής ορμής.

Αλλωστε, την ώρα που ο πρωθυπουργός διεκήρυττε ότι δεν είναι προοδευτικό σχέδιο η έξοδος από την ευρωζώνη γινόταν γνωστή η εξομολόγηση Πούτιν στον Ολάντ (που περιλαμβάνεται σε βιβλίο για τον Γάλλο πρόεδρο) ότι η Ελλάδα του είχε ζητήσει βοήθεια για το τύπωμα δραχμής, κάτι που το Μέγαρο Μαξίμου διέψευσε – και τι άλλο θα μπορούσε να κάνει…

Το δεύτερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που θα ολοκληρωθεί την Κυριακή είναι ένα συνέδριο αγωνίας – και μιλάμε για την αγωνία της επερχόμενης ήττας.