Οι αντοχές που επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές επισκίασαν κατά τι επικοινωνιακά την (προεξοφλημένη) νίκη και αυτοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως όσο περνούν οι ώρες πρέπει να επικρατήσουν πιο καθαρές και νηφάλιες σκέψεις.
Η Ν.Δ. κατέκτησε καθαρή αυτοδυναμία, με μία από τις μεγαλύτερες διαφορές μετά το 81, κι έχει μπροστά της ένα ανοιχτό διάδρομο τετραετίας. Επιπλέον, προ μηνός, είχε κερδίσει τις 12 από τις 13 Περιφέρειες και τη μεγάλη πλειοψηφία των Δήμων της χώρας.
Εν ολίγοις, «κατέχει» σχεδόν το σύνολο των κρατικών θεσμών εξουσίας. Τούτου δοθέντος εξαρτάται, σχεδόν αποκλειστικά, από την ίδια αν θα πετύχει στο έργο της και αν θα ανοίξει το δρόμο για την επείγουσα ανασυγκρότηση της χώρας. Και σ’ αυτή την περίπτωση ενδέχεται να διαμορφώσει συνθήκες ευρύτερης ηγεμονίας.
Η σύνθεση της πρώτης κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη φλερτάρει με αυτή την κατεύθυνση, καθώς (μαζί με κάποια αναπόφευκτα βαρίδια) περιλαμβάνει ισχυρό άνοιγμα προς το Κέντρο και την Κεντροαριστερά αλλά και προς εξωκοινοβουλευτικούς (και μη) ειδικούς και γνώστες του αντικειμένου τους.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε πράγματι απόλυτα κυρίαρχο ρόλο στην αντιπολίτευση. Εξαρτάται, όμως, και εδώ από τον ίδιο, για την ακρίβεια από τον Αλ. Τσίπρα, αν θα τον ασκήσει με νέο τρόπο, ήθος και ύφος ή αν θα αρκεστεί στην επανάληψη του εαυτού του κατά την προ- αλλά και -κυβερνητική του περίοδο, βυθιζόμενος σε μια καταστροφολογική αντιπολίτευση στείρου αντιδεξιισμού του παρελθόντος. Εν ολίγοις, η προαναγγελθείσα από τον Αλ Τσίπρα μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι καθόλου εύκολη και ανέφελη, αφού έχει να αντιπαλέψει ιδεολογικά βαρίδια, πνευματική φτώχεια και οκνηρία και τη μανιέρα (και ευκολία) του παρελθόντος.
Επιπλέον, χάνοντας ο ΣΥΡΙΖΑ τους κρατικούς θεσμούς που κατείχε και με λιγότερους βουλευτές θα βρίσκεται κυριολεκτικά «ξεκρέμαστος», αφού διαθέτει ελάχιστες δυνάμεις στην Αυτοδιοίκηση και τα συνδικάτα.
Είναι έτσι εύλογο πως θα εντείνει την επίθεση «φιλίας» και εναγκαλισμού (σε βαθμό ασφυξίας) του ΚΙΝΑΛ, ώστε να αποκτήσει/κερδίσει τα ερείσματα που αυτό διαθέτει στους συγκεκριμένους χώρους. Και το ΚΙΝΑΛ, το οποίο ναι μεν επιβίωσε με ποσοστό λίγο υψηλότερο των ευρωεκλογών, αλλά βρίσκεται σε στρατηγική και πολιτική σύγχυση και αφασία θα βρεθεί γρήγορα σε μέγγενη αμφίπλευρης πίεσης, εξαιτίας και των, παράλληλων, ανοιγμάτων Μητσοτάκη.
Υ.Γ. Προφανώς η εκπαραθύρωση της Χρυσής Αυγής από το Κοινοβούλιο αποτελεί σημαντική θετική εξέλιξη, πολύ περισσότερο που η ακροδεξιά Ελληνική Λύση που την αντικατέστησε μοιάζει κόμμα «μιας χρήσης» και με μικρό ορίζοντα ζωής.
Υ.Γ. 2 Πράγματι το άθροισμα λαϊκίστικων και ανορθολογικών πολιτικών δυνάμεων παραμένει υψηλό. Αυτό, όμως, δεν πρέπει να οδηγεί σε κατήφεια και μεμψιμοιρία. Με δεδομένη την πολιτική αλλαγή είναι στα χέρια της νέας κυβέρνησης και του έργου της να συμπιεσθεί προοπτικά αυτό το άθροισμα περαιτέρω.
Υ.Γ. 3 Αν εξετάσει κανείς προσεκτικά τα αποτελέσματα της σταυροδοσίας στον ΣΥΡΙΖΑ στις χθεσινές εκλογές αλλά και στις προηγηθείσες ευρωεκλογές, έχω την εντύπωση πως πρέπει να υπάρξει μια ριζική αναθεώρηση όσον αφορά την ανάλυση για τη σύνθεση του εκλογικού του σώματος. Πρόκειται για ένα νέο εκλογικό σώμα που δεν έχει σχέση με το παραδοσιακό αριστερό κοινό αλλά είναι, πλέον, ένα αμάλγαμα ποικίλων “ιζημάτων” της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα της μνημονιακής περιόδου. Αυτό, άλλωστε, εξηγεί επιτυχίες και αποτυχίες συγκεκριμένων προσώπων στις ευρωπαϊκές και στις εθνικές εκλογές που εν πρώτοις ξενίζουν. Τούτου δοθέντος, αντί να συγκρίνουμε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ το 19 με το αντίστοιχο αποτέλεσμα του 15, έχω την εντύπωση πως ορθότερο είναι να το συγκρίνουμε με το άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ του 15, το οποίο ήταν 40,21%. Σε αυτή την πληρέστερη, νομίζω, σύγκριση η μείωσή του είναι μεγαλύτερη.