Δικαιούται ασφαλώς κάθε κόμμα να επιδιώκει αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας με κάθε συνταγματικά και κοινοβουλευτικά προβλεπόμενο τρόπο. Ιδιαίτερα στις σημερινές δύσκολες καταστάσεις που η αλλαγή της πολιτικής κατεύθυνσης της χώρας είναι επείγουσα και κρίσιμη για την μελλοντική της πορεία.
Η πρόταση μομφής ωστόσο που φαίνεται να έχει αποφασίσει να καταθέσει η ΝΔ, καθ’ όλα νόμιμη ως διαδικασία ανατροπής της κυβέρνησης, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά. Την ώρα που η χώρα ταλανίζεται από μια αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πολιτική σε όλους σχεδόν τους οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς, η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει την συμφωνία σε ένα χρονίζον από την εποχή της και με απόλυτη ευθύνη της εθνικό θέμα για να προσπαθήσει να ρίξει την κυβέρνηση.
Με αυτό τον τρόπο μάλλον περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα και θολώνει το μήνυμά της προς τους πολίτες. Εμφανίζεται ουσιαστικά κάθετα αρνητική στην επίλυση του Μακεδονικού ζητήματος – άλλο η κριτική και η αντιπαράθεση για τη συγκεκριμένη συμφωνία και άλλο η πρόταση μομφής – νομιμοποιεί τις ακραίες φωνές περί εθνικής μειοδοσίας και προδοσίας που θυμίζουν άλλες ανώμαλες εποχές και φορτώνεται την ευθύνη των συλλαλητηρίων των νέων «αγανακτισμένων» που υποδαυλίζουν τον εθνικισμό και εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.
Από καθαρά πολιτική δε σκοπιά, αν λάβει κανείς υπ’ όψη του την ξεδιάντροπη τοποθέτηση του Καμμένου ότι, όντας αντίθετος με το «ξεπούλημα» της Μακεδονίας, θα συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση τότε η πρόταση μομφής θα έχει ως αποτέλεσμα να στείλει τον Τσίπρα στις Πρέσπες ενισχυμένο με μια νωπή ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής.