Η πρόταση δυσπιστίας, όπως κανονικά λέγεται, θεωρητικά αποτελεί το ισχυρότερο όπλο της αντιπολίτευσης. Πρακτικά μετατρέπεται σε μια τριήμερη συζήτηση, σε υψηλούς τόνους κατά την οποία οι υπουργοί της κυβέρνησης μιλάνε εφ’ όλης της ύλης και συγκρίνουν τα πεπραγμένα τους με αυτά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν ήταν στην εξουσία. Στο τέλος όρθια η κοινοβουλευτική ομάδα χειροκροτεί όταν το προεδρείο της Βουλής ανακοινώνει ότι η πρόταση απορρίφθηκε. Και η αντιπολίτευση πανηγυρίζει γιατί, κατά την δική της ανάγνωση, «κατακεραύνωσε» την κυβέρνηση.
Κάπως έτσι θα κινηθούν τα πράγματα και στην συζήτηση επί της συγκεκριμένης πρότασης, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Ήδη στις κατηγορίες για παρακολούθηση υπουργών της σημερινής και στελεχών της Εθνικής Άμυνας, ακούγονται απαντήσεις για παρακολουθήσεις υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά την περίοδο της δικής του διακυβέρνησης. Κι η κουβέντα γενικεύεται με αναφορές σε κουκουλοφόρους μάρτυρες, τσάντες με χρήματα και ούτω καθ’ εξής.
Επί της ουσίας από την κοινοβουλευτική αυτή μάχη δεν θα βγει τίποτε παραπάνω. Φυσικά στην Κουμουνδούρου τα γνωρίζουν όλα τα παραπάνω. Γι’ αυτό άλλωστε υπήρξαν και δεύτερες σκέψεις. Μήπως δηλαδή να μην κατετίθετο η πρόταση ώστε να μην δοθεί ευκαιρία στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε συγκρίσεις και να συσπειρώσει το ακροατήριο της, λίγο πριν τις εκλογές. Έχοντας όμως μιλήσει για «συνταγματική εκτροπή» ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Άλλωστε παρά τις βαριές κατηγορίες ότι είναι ο «εγκέφαλος του κυκλώματος», ο στόχος δεν είναι τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όσο είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
Την δυνατότητα της συσπείρωσης του δικού του ακροατηρίου έχει άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό ακριβώς εξυπηρετεί η πρόταση μομφής. Ενώ επιπλέον ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτεί την φυσική απουσία του Νίκου Ανδρουλάκη (από την αποκάλυψη της παρακολούθησης του οποίου ξεκίνησε όλη η ιστορία) και να προβληθεί ως ο ηγέτης της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης». Ανεξαρτήτως του πόσοι και ποιοι θα πειστούν.
Τόσο απλά, τόσο κυνικά. Για να το πούμε με άλλα λόγια, τα πρωτοσέλιδα των κυριακάτικων είναι ήδη έτοιμα. Τα φιλοκυβερνητικά φύλλα θα μιλούν για νίκη του Κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης. Τα αντιπολιτευόμενα για θρίαμβο της αντιπολίτευσης και του Αλ. Τσίπρα. Κατά βάθος όμως όλοι θα συμφωνούν ότι ο πραγματικά χαμένος (θα) είναι ο Ν. Ανδρουλάκης και το πανταχόθεν πιεζόμενο ΠΑΣΟΚ.
Πηγή: portnet.gr