Έχει γίνει πλέον καθεστώς, σύστημα, εθισμός. Κάθε νέος νόμος, υπουργική απόφαση, ερμηνευτική εγκύκλιος, κοκ, συνοδεύεται από λεπτομερή περιγραφή των μέτρων, αλλά κυρίως των ποινών, των προστίμων και πολλών άλλων κυρώσεων για τους πολίτες. Το δημόσιο, οι τράπεζες, οι εταιρείες τηλεφωνίας, οι Δήμοι, οι ΔΕΚΟ,  όλοι κερδίζουν τεράστια ποσά από τα πρόστιμα και τις κρυφές ή φανερές προσαυξήσεις τους. Τα πρόστιμα αφορούν ολόκληρο το πλέγμα της διοίκησης και όλους τους τομείς της δημόσιας πολιτικής, καθώς και τον τομέα των κοινοτικών ενισχύσεων. Συχνά εδράζονται σε κοινοτικές νομικές βάσεις, αλλά ο έλληνας νομοθέτης προσαυξάνει τις ποινές ή προσθέτει αυθαίρετα νέες εξοντωτικές παραμέτρους και παγίδες. Δημιουργεί επίσης  νέα Ταμεία, νέους λογαριασμούς, νέους επιθεωρητές… που θα εισπράττουν διαρκώς χρήματα από νέα πιστοποιητικά, ποινές και πρόστιμα. Τεκμήρια, εισόδημα, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, ακίνητα, κτηματολόγιο, αυτοκίνητο, κοκ, ποινές, παντού πρόστιμα και προσαυξήσεις για όλα, σκέφτονται να βάλουν μέχρι και …τόκους επί του μη καταβαλλομένου εμπροθέσμως ποσού.

Εφευρέθηκε έτσι μια νέα ελληνική μέθοδος διακυβέρνησης: η προστιμοκρατία, κυβερνάν δια προστίμων. Αυτή η μέθοδος άρχισε στη δεκαετία του ’80 με τα τεκμήρια διαβίωσης και τελειοποιήθηκε επί των Μνημονίων. Με επίσημο πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό και πραγματικό στόχο την αύξηση των εσόδων, αφού δεν υπάρχει στο σύστημα καμμία λογική. Πέρα από τα μέτρα, τις κυρώσεις και τα πρόστιμα, υπάρχουν και οι προσαυξήσεις λόγω καθυστερήσεων, λαθών, διορθώσεων, κλπ, δηλαδή υπάρχει δεύτερη «κρυφή» ποινή, όπως υπάρχουν και οι γνωστές υποχρεώσεις έντοκης επιστροφής των ποσών που καταβλήθηκαν ακόμα κι από λάθος, υπάρχουν τα άπειρα παράβολα υπέρ δημοσίου και υπέρ τρίτων, δηλαδή ισχυρών κρατικοδίαιτων συντεχνιών, αλλά και μεγαρόσημα, χαρτόσημα, κοκ. Σε κάθε τομέα υπάρχουν αντιφάσεις και παρατράγουδα, δείτε τί συμβαίνει με τα θέματα  των ακινήτων, των αυτοκινήτων, των κληρονομιών, γονικών παροχών, της εφορίας, των συντάξεων, των ασφαλιστικών ταμείων, των κατοίκων εξωτερικού. Τραγέλαφος, ταλαιπωρία και τιμωρία. Τιμωρία του πολίτη σε χρόνο και σε χρήμα, απαξιωτική συμπεριφορά και εξευτελιστική ισοπέδωση στις ατέλειωτες ουρές, στην εποχή του διαδικτύου και της ηλεκτρονικής επικοινωνίας.

Ολα αυτά τα μέτρα είναι αμφίβολης νομιμότητας, αφού δεν τηρείται το Σύνταγμα που προβλέπει συνεισφορά των πολιτών ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Ο ΕΝΦΙΑ επιβάλλεται σε κάθε ακίνητο, αλλά υπάρχει κι επιπλέον φόρος για το σύνολο των ακινήτων συνολικής αντικειμενικής αξίας πάνω από 200.000€, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η φορολογική κατάσταση και η ικανότητα των πολιτών. Υπάρχει σταθερά διπλός φόρος, αφού πέρα από την γενική και υψηλή φορολογία εισοδημάτων, πέρα από τα ελληνικής εφεύρεσης τεκμήρια που οδηγούν σε παγίδευση και τιμωρία των ιδιοκτητών και κατόχων ΙΧ αυτοκινήτου, υπάρχει και κάθε δίμηνο μέσω της ΔΕΗ και των λογαριασμών νερού, η επιπλέον φορολόγηση των πολιτών υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τέλη ανταποδοτικά, για την παροχή υπηρεσίας, αλλά και ΦΠΑ, φόροι, ειδικά τέλη, φόροι …νέων έργων που δεν θα γίνουν ποτέ και άπειρα πρόστιμα. Λόγω των αυστηρών περικοπών των δαπανών του κεντρικού προϋπολογισμού, ο προϋπολογισμός 2017 προβλέπει μάλιστα σε σχέση με το 2016, …αύξηση 14% των ανταποδοτικών φόρων και τελών εκ μέρους των ΟΤΑ. Πού είναι ο ενιαίος χαρακτήρας του προϋπολογισμού; Πού βρίσκονται τα όρια; Πόσα τέλη και φόρους αντέχει ο ιδιοκτήτης ακινήτου, ο επιχειρηματίας  και η ελληνική οικογένεια;

Ο νόμος, δηλαδή στην πράξη σήμερα η διεθνής επιτροπεία, αλλά στη συνέχεια η ακλόνητη γραφειοκρατία, μέσα από τις εφαρμοστικές εγκυκλίους, φροντίζει για όλα αυτά, αλλά φροντίζει κι επιπλέον για δύο σημαντικά θέματα που την αφορούν άμεσα. Πρώτον, φροντίζει για την υπερβολική αύξηση των φόρων, με κάθε ευκαιρία, χωρίς όμως να τακτοποιήσει τα του οίκου της, δηλαδή γι αυτό που πρέπει να κάνει εκ καθήκοντος:  απλοποίηση νομοθεσίας, ηλεκτρονική διακυβέρνηση και διευκόλυνση της πρόσβασης του πολίτη στις δημόσιες υπηρεσίες, έμπρακτη σύλληψη της φοροδιαφυγής, ακόμα περιμένουμε την on line σύνδεση των ταμειακών μηχανών με το Υπουργείο Οικονομικών, εξορθολογισμό δαπανών με έλεγχο όλων των κωδικών του προϋπολογισμού, κατάργηση των δύο χιλιάδων άχρηστων δημοσίων οργανισμών, ουσιαστική μείωση της γραφειοκρατίας και μείωση του κόστους του κράτους με τον περιορισμό των διοικητικών σταδίων. Δεύτερον, φροντίζει συστηματικά για την προκλητική νομοθέτηση νέων υποχρεώσεων κι έκδοσης  πανάκριβων πιστοποιητικών για χίλιες δύο περιπτώσεις, που ενισχύουν συστηματικά λίγες ισχυρές επαγγελματικές ομάδες. Ετσι ο πολίτης, κι ειδικά ο ιδιοκτήτης ακινήτου πρέπει να εκδώσει λόγω …εκσυγχρονισμού του συστήματος, ένα σωρό πιστοποιητικά, χάνοντας χρόνο και ξοδεύοντας χρήμα σε δύσκολες εποχές. Εχοντας επενδύσει η ελληνική οικογένεια στα ακίνητα, βρίσκεται πλέον παγιδευμένη ανάμεσα στο ακριβό και αναποτελεσματικό κράτος και τις συντηρούμενες από αυτό ισχυρές συντεχνίες. Θα πληρώνει εσαεί φόρους, τέλη και τεκμήρια, χωρίς ελπίδα διάσωσης και απόλαυσης της οικογενειακής επένδυσης, ενώ οι απόγονοι αναζητούν από τώρα τρόπους αποφυγής των υποχρεώσεων που συνεπιφέρουν τα ακίνητα, (βλ. « κίνημα: δεν κληρονομώ»!!!!, αποποιήσεις κληρονομιάς, εκποίηση ακινήτων κάτω του κόστους, παραχώρηση σπιτιών και οικοπέδων στην εφορία με συμψηφισμό, δωρεά σε Δήμους ή σε κοινωφελές ίδρυμα, κλπ).

Κι όμως τα ακίνητα σε μια τουριστική χώρα είναι σημαντικό κεφάλαιο, είναι επένδυση γενεών και μπορούν να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής, να αποδώσουν εισόδημα, να προσελκύσουν νέες επενδύσεις, να βοηθήσουν στην ανάκαμψη της οικονομίας, όπως γίνεται σήμερα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Βέλγιο, Γαλλία, Ιρλανδία): ενεργειακή βελτίωση κτιρίων χωρίς πανάκριβα πιστοποιητικά, μείωση ΦΠΑ για εργασίες στα παλαιά ακίνητα, μείωση τραπεζικών επιτοκίων για την απόκτηση ή επισκευή πρώτης κατοικίας, μείωση ΦΠΑ για τις επενδύσεις τουριστικών και επαγγελματικών ακινήτων . Δείτε τί λέει ο ΣΕΒ, σχετικά με το «άγος» των ακινήτων: «Νέα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις συμβολαιογραφικές πράξεις και τις πτωχεύσεις επιχειρήσεων καταγράφουν την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων και την πλήρη απαξία του ακινήτου, όχι μόνο στην αγορά αλλά και στη συνείδηση της Ελληνικής οικογένειας, και τη μετάταξή του από «αγαθό» σε «άγος». Το αποτέλεσμα είναι, από τη μία πλευρά, η ραγδαία πτώση και των γονικών παροχών και, από την άλλη, η εκτίναξη των αποποιήσεων κληρονομιάς, καθώς πανικόβλητοι κληρονόμοι προσπαθούν να αποφύγουν τα γνωστά και άγνωστα βάρη που πλέον κουβαλά μια κληρονομιά. Την ώρα που η περιουσία απαξιώνεται, στερώντας από το κράτος υγιή έσοδα, η οικονομία που δημιουργεί εισοδήματα ανεβαίνει το δικό της Γολγοθά. Η βραδύτητα της πτωχευτικής διαδικασίας, και τα συχνά διοικητικά αδιέξοδα που προκύπτουν, και που συνήθως διαιωνίζονται για γενεές όπως αποκαλύπτει και ο κατάλογος των μεγαλοφειλετών του δημοσίου, τείνουν παρά την κρίση να μειώνουν τον αριθμό των πτωχεύσεων. Αδυνατούν, όμως, να συγκρατήσουν τη διόγκωση του αριθμού των εργαζομένων που εγείρουν αξιώσεις απέναντι στις πτωχευμένες εταιρείες καθώς και το ύψος του παθητικού την ώρα του θανάτου αυτών των επιχειρήσεων».

Για τους ελεύθερους επαγγελματίες όλων των κατηγοριών, από την αρχή του 2017 ισχύουν οι διατάξεις του νέου πρωτοφανούς σκληρότητας ασφαλιστικού νόμου, με συμμετοχή στα ασφαλιστικά ταμεία ύψους 26,9% σε σχέση με το καθαρό εισόδημα. Χιλιάδες προτίμησαν την επίσημη διακοπή της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, δηλαδή την παραοικονομία, αφού βλέπουν ότι οι εισφορές αυτές δεν έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα: δεν λειτουργεί το σύστημα υγείας, ούτε θα υπάρξουν αντίστοιχες συντάξεις. Τα χαράτσια αυτά δεν υποφέρονται, αφού σε συνδυασμό με τα τεκμήρια και τη φορολογία το κράτος αφαιρεί από το 50% έως 72% του εισοδήματος. Σύμφωνα με το γερμανικό DER SPIEGEL  «το νέο σύστημα θα είχε νόημα σε ένα κράτος, το οποίο θα πάτασσε τη φοροδιαφυγή με αξιοπιστία και σοβαρότητα»

Αυτή η κατάσταση δεν απαντάται σε καμμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει λύση και ποιά είναι αυτή; Λύση υπάρχει κι αυτή δεν βρίσκεται σαφώς στην «πολιτική ανυπακοή», ούτε στην ασυδοσία, στην ανομία.  Η λύση είναι απλή, δηλαδή άμεσες, συγκεκριμένες και στοχευμένες μεταρρυθμίσεις, με στόχο ριζικές τομές στο κράτος για αποτελεσματική διοίκηση, δραστική μείωση της φορολογίας και εξορθολογισμό του φορολογικού συστήματος, ενίσχυση των επενδύσεων, κίνητρα για νέους με στόχο τη δημιουργία επιχειρήσεων, ώστε να προκύψουν νέες θέσεις εργασίας και αυτοαπασχόλησης. Γενναία μείωση της φορολογίας εισοδήματος, πλήρη κατάργηση των τεκμηρίων και μείωση της παράλογης φορολογίας των ακινήτων, με παράλληλη βελτίωση της κρατικής αποτελεσματικότητας με στόχο την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Στόχος είναι η ανακούφιση της κοινωνίας με συνεκτικά μέτρα και βελτίωση της ατομικής και συλλογικής προσπάθειας, ώστε να πεισθούν οι πολίτες  και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη τους προς το δημόσιο και τους θεσμούς. Ετσι θα προκύψει χειροπιαστό αποτέλεσμα, αισιοδοξία, πρόοδος.

Η γραφειοκρατία είναι πανίσχυρη και σε αποδιωργανωμένες κοινωνίες όπως η δική μας, βρίσκει πάντα τη λύση που την συμφέρει επιβάλλοντας νέους όρους, νέους περιορισμούς, νέες προϋποθέσεις, νέα πρόστιμα. Κι όμως όσο αυξάνονται τα πρόστιμα τόσο οι παραβάσεις διογκώνονται. Αυτή η σχέση πρέπει να μας προβληματίσει. Η απάτη έγινε καθεστώς, δεν υπάρχει τομέας χωρίς παραοικονομία, υπερκοστολόγηση, εικονικά τιμολόγια και ψευδείς βεβαιώσεις.

Η μέθοδος αυτή, κυβερνάν διά προστίμων, έχει πολλές διαστάσεις και θέτει επί τάπητος την κατοχυρωμένη σε συνταγματικό επίπεδο αρχή της αναλογικότητας: της σχέσης δηλαδή ανάμεσα στον σκοπό και στα μέσα. Αυτή η αρχή της σύγχρονης διακυβέρνησης είναι μια απάντηση σε πολλά δεινά, υπό τον όρο ότι η δημόσια διοίκηση και οι ασκούντες επικουρικό ή διαμεσολαβητικό ρόλο επαγγελματικοί φορείς (συμβολαιογράφοι, τράπεζες, δικηγόροι, λογιστές, επαγγελματικές ενώσεις και επιμελητήρια, συνδικάτα, ανεξάρτητες αρχές, κοκ) λειτουργούν υπεύθυνα. Στόχος πρέπει να είναι η συνεκτικότητα της πολιτικής  για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και παράλληλα η οριοθέτηση λογικών και δίκαιων σχέσεων ανάμεσα στη δημόσια διοίκηση και τους πολίτες. Τα θέματα αυτά συνδέονται αναπόφευκτα με ζητήματα δικαιοσύνης και ηθικής, επικοινωνίας και πειθούς, εντιμότητας, αλλά και  ατομικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.

Στη λογική αυτή οι επιπτώσεις των ποινών, των προστίμων και των προσαυξήσεων πρέπει να ελέγχονται εκ των προτέρων στη βάση αρχών όπως η συνεκτικότητα και η συμπληρωματικότητα, για την αποφυγή δυσλειτουργιών και αντιφάσεων (π.χ. η μη πληρωμή του λογαριασμού της ΔΕΗ συνεπιφέρει και μη πληρωμή των δημοτικών τελών…αφού αυτά είναι ακόμα συνδεδεμένα). Ακόμα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη παράγοντες όπως η εξέλιξη της νομολογίας, το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η ανάγκη ελέγχου των αυθαιρεσιών, υπερβολών, σκοπιμότητας, αναδρομικότητας, η σχέση νόμου και προστίμου, ο ρόλος διατάκτη και αποδέκτη, κλπ.

Δεν είναι φυσικά όλα τα πρόστιμα ίδια, ούτε έχουν όλα τον ίδιο στόχο. Υπάρχουν πρόστιμα ισχυρής αποτροπής και πρόστιμα ανεκτά ή ενισχυτικά της παρανομίας, όταν π.χ. η συνειδητή έκνομη δραστηριότητα αποφέρει περισσότερα οφέλη στον παρανομούντα. Η πλήρης εξομοίωσή τους όμως για εισπρακτικούς σκοπούς μπορεί να δημιουργήσει και αντιφάσεις, παρενέργειες και αδικίες. Η υπερβολή φέρνει πάντα το αντίθετο αποτέλεσμα.  Η μη έκδοση απόδειξης εκ μέρους του ελεύθερου επιχειρηματία, έγινε κεντρικό ζήτημα. Ο εκβιασμός πιάνει, δηλαδή η αρχική ερώτηση «αν θέλεις απόδειξη, θα πληρώσεις και τον ΦΠΑ» βάζει τον πολίτη στην παγίδα, ενώ η παροχή απόδειξης πρέπει να είναι όρος ολοκλήρωσης της συναλλαγής, με ελεγχόμενη διαδικασία και δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Σήμερα οι εξοντωτικοί φόροι και οι εισφορές υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων ωθούν τους νέους επιχειρηματίες στην παραοικονομία. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση είναι ένα επιτυχές παράδειγμα εκλογίκευσης του συστήματος υγείας, κι αυτό δείχνει ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν έξυπνα. Εννοείται όμως με έντιμο τρόπο κι όχι υστερόβουλα όπως κι έγινε: να πέφτουν οι τιμές των φαρμάκων και να αυξάνεται η συμμετοχή των ασθενών στη δαπάνη…Επομένως αν υπάρχει θέληση, μπορούν να υλοποιηθούν δημόσιες πολιτικές που αίρουν δυσλειτουργίες και θέτουν νέες βάσεις κοινωνικής συμβίωσης. Μιας συμβίωσης υγιούς, δηλαδή εμπιστοσύνης, αξιοπρέπειας, συνεννόησης, ανθρώπινης επικοινωνίας και δικαιοσύνης. Εχουμε ανάγκη συνεπώς από μια νέα σχέση ανάμεσα στο κράτος και στον πολίτη, μια σχέση εμπιστοσύνης κι όχι καχυποψίας και συνεχούς τιμωρίας και από μια νέα σχέση ανάμεσα στο κράτος, την αγορά και τον κοινωνικό τομέα.

Είναι γνωστή η φράση και η πολιτική του «καρότου και του μαστιγίου». Σε περιόδους απρόβλεπτες όπως αυτή που ζούμε, αν με τα συνεχή πρόστιμα και τις αυτόματες προσαυξήσεις δημιουργείται «νέα γενιά υποχρεώσεων», τότε σε λίγα χρόνια θα έχουμε νέο αδιέξοδο, χειρότερο από αυτό των γνωστών κόκκινων δανείων. Σήμερα το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος (εφορία, τράπεζες, ταμεία) φτάνει τα 240 δις και αν συνεχίσουμε έτσι μέχρι το 2020, το χρέος αυτό θα έχει διπλασιαστεί λόγω των αυτόματων προσαυξήσεων, θα ξεπεράσει σίγουρα το δημόσιο χρέος και θα αφορά πολύ μεγάλο αριθμό φορολογουμένων. Ποιός θα αναλάβει τότε την εξυπηρέτηση ή την …διαγραφή  του, αφού είναι φανερό ότι πολλά πρόστιμα ή προσαυξήσεις που αντιστοιχούν περίπου στο 40% του συνόλου, δεν πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν, είτε λόγω αδυναμίας των οφειλετών, είτε λόγω πολλών δικαστικών αποφάσεων που τα κρίνουν παράνομα;

Οι κυβερνήσεις νομοθετούν, η γραφειοκρατία συνεχίζει να βασιλεύει και η κοινωνία είναι δύσπιστη και απογοητευμένη. Κάτι ουσιαστικό πρέπει λοιπόν να αλλάξει, αφού σε συνθήκες οικονομικής καχεξίας δεν προκύπτει ποτέ ομαλή εξέλιξη.  Κυβερνώ σημαίνει προβλέπω, θέτω στόχους, νομοθετώ, οριοθετώ, αποφασίζω, εφαρμόζω τον νόμο, αλλά σημαίνει επίσης και προτείνω, λύνω προβλήματα, ανοίγω νέους δρόμους, παράγω συνεκτική πολιτική σε διαρκή διαβούλευση με την κοινωνία κι όχι επιβάλλω αυτόματα και σωρηδόν πρόστιμα για να σώσω ένα διοικητικό και πολιτικό σύστημα που δεν σώζεται με τίποτε. Λύσεις υπάρχουν, η θέληση, ο σχεδιασμός και ο κοινός νους απουσιάζουν. 

Συμπέρασμα

Η μέθοδος της προστιμοκρατίας, κυβερνάν δια προστίμων, είναι τύποις αυστηρή, δείχνει ότι ο νόμος εφαρμόζεται πάντοτε και παντού, στην ουσία όμως είναι άδικη, αυθαίρετη και επικίνδυνη, ενώ οδηγεί σε νέα κοινωνικά  αδιέξοδα. Σε συνθήκες βαθιάς κρίσης όπως η σημερινή, η τυφλή κι επαναλαμβανόμενη αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων και στη συνέχεια προστίμων, οδηγεί τους αδύνατους οικονομικά πολίτες αφενός σε αδυναμία πληρωμών, αφετέρου σε κατάθλιψη, σε άγχος, σε οικογενειακές τραγωδίες, ακόμα και σε αυτοκτονίες. Το κράτος φαίνεται δήθεν δίκαιο και αυστηρό, ενώ στην πραγματικότητα λειτουργεί σαν ένας δυνάστης. Οι μεγάλοι παραβάτες διαφεύγουν μονίμως, όσοι πολίτες δεν πληρώνουν κατά σύστημα ευνοούνται τελικά από κάποια νομοθετική «ρύθμιση», ενώ οι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους είναι θύματα μιας αφόρητης και συστηματικής φορολογικής καταιγίδας, μιας διαρκούς και ασφυκτικής κρατικής  παρενόχλησης και πίεσης, που ταυτίζει τη δημοκρατία με μια οικονομική δικτατορία.

Αυτό το καθεστώς δε μπορεί να συνεχιστεί, αφού υποσκάπτει το κοινωνικό συμβόλαιο και εγκυμονεί κινδύνους για την κοινωνία. Η αναντιστοιχία σκοπών και μέσων εκ μέρους του κράτους είναι πλέον ανυπόφορη για την ελληνική οικογένεια, ο πολίτης ασφυκτιά, ο κρατισμός περιορίζει με κάθε νέο νόμο, επίμονα και συστηματικά, τα πεδία της ατομικής ελευθερίας, της αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Οι παλαιότεροι υπομένουν σήμερα τα πάνδεινα, αλλά η νέα γενιά που δεν έχει ευθύνες για τα όσα έγιναν, θα αντιδράσει και θα απορρίψει αυτό το απαράδεκτο σύστημα.

Λύση όμως υπάρχει. Ο έλληνας πληρώνει φόρους Σουηδίας και έχει τριτοκοσμικό κράτος. O ΟΟΣΑ προειδοποιούσε ήδη από το 2007 ότι χωρίς ριζική αλλαγή της δημόσια διοίκησης δεν πρόκειται να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Στη δυτική Ευρώπη υπάρχουν σκληρές ποινές και αυστηρά πρόστιμα για τους παραβάτες, αλλά υπάρχει ανταποδοτικό κοινωνικό κράτος, πληρώνεις φόρους κι έχεις νοσοκομείο, σύνταξη, υπηρεσίες. Αντί των εξοντωτικών φόρων, προστίμων και ποινών πρέπει να γίνει αλλαγή μεθόδου διακυβέρνησης, με επισταμένη και προκαταρκτική μελέτη των επιπτώσεων των μέτρων και με χρήση κινήτρων, ώστε οι πολίτες να πληρώνουν αναλογικά και εμπρόθεσμα και χωρίς πρόσθετα βάρη, τις υποχρεώσεις τους, για να βελτιώσουν το επίπεδο ζωής. Στη σημερινή οικονομική κατάσταση η μείωση των λογαριασμών των ΔΕΚΟ κατά 30%  είναι πλέον απαραίτητη. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τους άμεσους και έμμεσους  φόρους και τις εισφορές στα ταμεία, με αντίστοιχη μείωση του κόστους λειτουργίας του κράτους και των Δήμων, αφού κι εκεί οι φόροι, τα τέλη και τα πρόστιμα και οι πρασαυξήσεις τους είναι άπειρα και τα χρέη των δημοτών και των επιχειρήσεων είναι δυσθεώρατα. Η σύλληψη της φοροδιαφυγής, η συστηματική είσπραξη ενός λογικού ΦΠΑ και κυρίως ο δραστικός περιορισμός της παραοικονομίας είναι η μόνη ενδεδειγμένη λύση για την ανάκαμψη της οικονομίας. Η μείωση της φορολογίας είναι εξάλλου αυτονόητη προϋπόθεση για τις επενδύσεις και την επιστροφή των ελληνικών επιχειρήσεων στη χώρα, παρά τις απίστευτες, καινοφανείς θεωρίες περί του αντιθέτου.

Πρόταση

Η σημερινή απερίγραπτη και επικίνδυνη κατάσταση πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα. Ο έλληνας πολίτης υφίσταται μια πενταπλή φορολόγηση: εισόδημα, τεκμήρια, ασφαλιστικά ταμεία, ακίνητα, έμμεση φορολογία. Επειδή καμμία κυβέρνηση δεν θα πάρει αυθόρμητα τη σχετική πρωτοβουλία λόγω της πελατοκρατείας, προτείνω να δημιουργηθεί στη Βουλή ειδική διακομματική επιτροπή για την εξέταση των συνόλου των υφισταμένων εξοντωτικών ρυθμίσεων, συντελεστών φορολόγησης, έμμεσων φόρων, τεκμηρίων διαβίωσης, ποινών, προστίμων, προσαυξήσεων, παραβόλων και τελών. Η απλοποίηση και η κωδικοποίηση των μέτρων ανά τομέα (φορολογικός κώδικας, κώδικας ακινήτων, κώδικας επειχειρείν, κοκ) δίνει τη δυνατότητα στη Βουλή για ριζική αναθεώρηση της υφιστάμενης νομοθεσίας.

Ηρθε η ώρα να ερευνηθεί η νομιμότητα, η σκοπιμότητα και η συνάφεια όλων αυτών των αυθαίρετων και παράλογων φόρων και ποινών, σε όλα τα επίπεδα. Θα αποκαλυφθούν απίστευτα πράγματα, θα εκπλαγούν πολλοί από τους καταλόγους που θα προκύψουν, αλλά ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με τις πρακτικές του παρελθόντος. Η Βουλή, ως έχουσα την αρμοδιότητα έγκρισης του κρατικού προϋπολογισμού και ψήφισης των νόμων, έχει και την υποχρέωση και την αρμοδιότητα εξέτασης όλων των συναφών μέτρων που σχετίζονται με τους φόρους, τα έσοδα και τις δαπάνες του κράτους και των ΟΤΑ. Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, μπορεί να συνδράμει τεχνοκρατικά την ειδική αυτή επιτροπή στο έργο της, ενώ οι επαγγελματικοί φορείς και επιστήμονες θα καταθέσουν τις απόψεις και προτάσεις τους.

Θα είναι μια  χρησιμότατη ενέργεια και εξέλιξη, αφού ήρθε η ώρα της ανάληψης ευθυνών από όλους, ώστε να επικρατήσει η λογική και να διασφαλιστούν και στην Ελλάδα, αφενός η εθνική συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και αφετέρου οι κατοχυρωμένες ευρωπαϊκές αρχές της αναλογικότητας, της συνάφειας και της συνεκτικότητας των δημοσίων πολιτικών.

Η σημερινή κατάσταση πρέπει να ανατραπεί άμεσα στη χώρα, υπέρ ενός κράτους δικαίου ευρωπαϊκών κοινωνικών προδιαγραφών.