Δυστυχώς, ο πόλεμος της Ουκρανίας θα μας απασχολεί ποιος ξέρει για πόσο ακόμα, αφού εκ των πραγμάτων, οποιοδήποτε άλλο θέμα έχει προ πολλού χάσει τη σημασία του…
Έχουν μαζευτεί πολλά σε μικρό διάστημα και αν τα μαζέψουμε είναι ικανά να φτιάξουν ένα ολόκληρο… βουνό!
Στη διάρκεια αυτών των ημερών μαίνονται σκληρές μάχες, σε πολεμικό και σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά εκείνο που βρίσκεται στην επιφάνεια των γεγονότων και μοιάζει με γροθιά στο στομάχι, είναι τα καραβάνια των προσφύγων τής Ουκρανίας αυτή τη φορά, και των γειτονικών κρατών που δεν εμπιστεύονται τις… εγγυήσεις του Ρώσου εισβολέα ότι θα προστατέψει τους αμάχους…
Το σκηνικό είναι γνωστό σε εμάς, από το συνεχές και τραγικό θέαμα εκατοντάδων χιλιάδων ξεριζωμένων κι ανέστιων ανθρώπων, μέσα από τις τόσες εμπόλεμες χώρες στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, οι οποίοι έβαλαν σε δοκιμασία τα φιλόξενα ανακλαστικά μας, καθώς και τα όποια ρατσιστικά κατάλοιπα υπάρχουν στο βάθος κάποιων γιαλαντζί δημοκρατών!
Οι σκηνές είναι σταθερά θλιβερές· οι νέοι πρόσφυγες, και για να είμαι πιο συγκεκριμένος εκείνοι από την Ουκρανία, ταλαιπωρούνται με δύσκολες πορείες μέσα από δύσβατες περιοχές και με απρόσμενους βομβαρδισμούς από τους Ρώσους, διανύοντας πολλά χιλιόμετρα στις δύσκολες κι αχανείς εκτάσεις, σέρνοντας μπαγκάζια, μωρά και ζώα στις αγκαλιές γονιών και ηλικιωμένων, δίχως τη βοήθεια νέων ανδρών που έμειναν πίσω για να πολεμήσουν…
Οι πρόσφυγες της Μέσης Ανατολής, που ταξίδεψαν με βάρκες από Τουρκία και άλλες παράλιες χώρες, κατά τη διάρκεια τού ξεσπάσματος των συνεχών εμφύλιων και πολεμικών συρράξεων, απλώθηκαν και σκόρπισαν σε απάνθρωπους καταυλισμούς και δομές ακατάλληλες για ανθρώπινες υπάρξεις· οι συνθήκες εκείνες υποβάθμισαν και υποβαθμίζουν τον ανθρώπινο παράγοντα, ενώ πλήγωσαν και την αξιοπρέπεια αυτών των ταλαιπωρημένων, που προσπάθησαν να ξεφύγουν από χώρες που διαλύονταν από τον πόλεμο και ήταν κοινωνικά υποβαθμισμένες, βαθιά θρησκόληπτες και αυταρχικές· παράλληλα, τα καθημερινά ναυάγια με τις βάρκες πνίγανε ζωές, οικογένειες, όνειρα και επιθυμίες, μετατρέποντας την «Ημέτερη Θάλασσά μας» σε «θαλασσοπνίχτρα».
Ο σύγχρονος παραλογισμός των συμφερόντων και του πλούτου τού υπεδάφους τής κάθε χώρας, προκαλεί όνειρα μεγαλομανίας, άσβεστης δίψας για εξουσία και εκμετάλλευσης από τους αδίστακτους σύγχρονους αυτοκράτορες, οι οποίοι δεν έχουν πρόβλημα να καταστρατηγήσουν διεθνείς συμφωνίες, το διεθνές δίκαιο, τα σύνορα των χωρών και τα ανθρώπινα δικαιώματα, λαμβάνοντας έτσι αυθαίρετες αποφάσεις, ακόμα και εισβολής σε γειτονική χώρα, βασιζόμενοι στις αυταρχικές αντιλήψεις με τις οποίες ζ υ μ ώ θ η κ α ν στο παρελθόν και που εξελίχθηκαν σε… «κουλτούρα».
Εδώ τώρα, οι αντιμαχόμενοι, δεν πολεμούν υπερασπιζόμενοι δημοκρατικά και ουμανιστικά ιδανικά, ούτε διαφορετικές ιδεολογίες. Απεναντίας, οι δυο χώρες, εξέθρεψαν τον αυταρχισμό, την διαφθορά ενώ ανέχτηκαν, κυρίως στην Ουκρανία, τα ακροδεξιά και φιλοχιτλερικά απομεινάρια των ναζιστικών κατάλοιπων, δημιουργώντας έναν απίστευτο… σουρεαλισμό «λαϊκών δημοκρατιών» σε αυτή την Ευρωπαϊκή πλευρά.
Ρωσία και Ουκρανία· αν εξαιρέσεις τον νέο Πρόεδρο Βολοντίμιρ Αλεξάντροβιτς Ζελένσκι, ο οποίος με τον δικό του τρόπο αναφέρεται στην ανάγκη της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας, των Δικαιωμάτων και της προστασίας του λαού του, οι προηγούμενοι πρόεδροι της Ουκρανίας δημιούργησαν ένα διαπλεκόμενο πολιτικό μόρφωμα, με πολλές μαύρες τρύπες στο πολιτικό της σύστημα! Παραθέτω ονόματα μετά από την πτώση της ΕΣΣΔ: Αλεξάντερ Βαλεντίνοβιτς Τουρτσίνοφ, Πετρό Αλεξίοβιτς Ποροσένκο, Λεονίντ Κραβτσούκ, Λεονίντ Ντανύλοβιτς Κούτσμα, Βίκτορ Αντρίγιοβιτς Γιούστσενκο, Βίκτορ Φέντοροβιτς Γιανουκόβιτς, και αξίζει να αναφέρω και την ανεκδιήγητη πρωθυπουργό Γιούλια Βολοντιμίριβνα Τιμοσένκο…
Ο Ρώσος εισβολέας τώρα, ο αναμφισβήτητος και ισόβιος, κατά πως φαίνεται, Πρόεδρος επί είκοσι δύο έτη (!!!) αποφασίζει και διατάσσει ε ι σ β ο λ ή, με έναν από τους στόχους, δήθεν, να α π ο ν α ζ ι σ τ ι κ ο π ο ι ή σ ε ι τη γείτονά του, αυτός ο μεγάλος… δημοκράτης των πρώην σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών και σημερινός απόλυτος παντοκράτωρας (!!!)
Η Ιστορία είναι γεμάτη από σελίδες αντίστοιχων «ηγετών» μικρού έως ανύπαρκτου βεληνεκούς, οι οποίοι εντέλει το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δημιουργούν καταστροφές και πρόσφυγες!
Ατέλειωτα καραβάνια όλων των γενεών, άμοιροι, πένητες πια, απελπισμένοι, ανήμποροι, γέροντες, μανάδες με μωρά στην αγκαλιά, με ορίζοντα σκοτεινό, αβέβαιο, αδιέξοδο, ίσως με όραμα έστω μιας χαραμάδας ελπίδας. Ένας κόσμος απελπισμένος, κατεστραμένος. Είναι αυτοί που θα «πληρώσουν» τον λογαριασμό της ψυχρής και κυνικής αδιαφορίας των πολεμοκάπηλων εισβολέων. Ας το χωνέψουμε: Όσο υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που τα διαχειρίζονται τέτοιου τύπου ηγέτες, Πρόσφυγες θα βλέπουμε π α ν τ ο ύ και π ά ν τ α!
Οι πρόσφυγες γονείς μου ήρθαν από τον Εύξεινο Πόντο, το καταραμμένο 1922· εγώ και η γενιά μου, είμαστε για 77 χρόνια θ ε α τ έ ς σε αμέτρητες προσφυγικές δοκιμασίες και συνεχίζουμε να βλέπουμε αυτό το απάνθρωπο μαρτύριο από τις βολικές πολυθρόνες της κατοικίας μας.
Πάνω από 1,8 εκατομμύριο Ουκρανοί πρόσφυγες έχουν πλέον προστεθεί σε εκείνους των άλλων χωρών.
Και οι μεν και οι δε είναι τα θύματα, που περπατούν τον ίδιο Γολγοθά! Όποιοι αναφέρονται στους «δικούς μας» πρόσφυγες και «στους άλλους», είναι φίλα προσκείμενοι σε ρ α τ σ ι σ τ ι κ έ ς απόψεις
υποστηρίζοντας μια α ρ ρ ω σ τ η μ έ ν η… θεώρηση των πραγμάτων.