Ήταν τις τελευταίες ημέρες τα είκοσι πέντε ευρώ για την εισαγωγή στα νοσοκομεία μαζί με το ένα ευρώ ανά συνταγή στα φαρμακεία, που προκάλεσαν έντονη δυσαρέσκεια και έριξαν κι άλλη μαυρίλα πάνω στο ήδη γκρίζο και καταθλιπτικό κοινωνικό και πολιτικό τοπίο. Το ερώτημα: «Οι υπέρογκοι φόροι που πληρώνουμε για ποιο λόγο και για που είναι άραγε» – έρχεται και επανέρχεται, με τέτοιου είδους μέτρα, στο μυαλό του καθενός που… δεν προλαβαίνει να πληρώνει φόρους!
Το μη πειστικό επιχείρημα του Υπουργού Υγείας Α. Γεωργιάδη ότι, «το μέτρο περιλαμβανόταν στο μνημόνιο και είχε ψηφιστεί», ερχόταν φυσικά σε ευθεία αντίθεση με ανάλογες πράξεις, που η ίδια η Κυβέρνηση πρόσφατα είχε κάνει (π.χ. αποφάσεις του ΥΠΟΙΚ για μη εφαρμογή του 1‰ επί του τζίρου των επιχειρήσεων, επιμονή για μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, ζητήματα που επίσης περιλαμβάνονταν στο μνημόνιο και είχαν ψηφιστεί από τη Βουλή), Ευτυχώς, μετά από την προχθεσινή βραδινή σύσκεψη Σαμαρά – Βενιζέλου και ενώ είχε προηγηθεί σφοδρή αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, το μέτρο ακυρώθηκε. Για να αποδειχθεί έτσι ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια για λύσεις με κοινωνική ευαισθησία, όταν υπάρχει πολιτική βούληση και διάθεση να αναζητηθούν. Παρέμεινε βέβαια το ένα ευρώ ανά συνταγή στα φαρμακεία το οποίο επίσης θα πρέπει να επανεξετασθεί.
Όταν λέει ο πρωθυπουργός πως η κατάσταση στην οικονομία βελτιώνεται, ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, πως με αυτό θα διορθωθούν αδικίες και πως προωθούνται διαρθρωτικές αλλαγές στην Υγεία και αλλού που οδηγούν σε εξοικονόμηση πόρων, πρέπει να δώσει και ανάλογα δείγματα γραφής για το πώς και τι εννοεί στην πράξη με αυτό. Παρά το πρωτογενές πλεόνασμα δηλαδή, τα χρήματα για τις διαρθρωτικές αλλαγές θα τα πληρώσουν και πάλι οι πολίτες που ήδη φορολογούνται αγρίως χωρίς να υπάρχει μια στοιχειώδης έστω ανταποδοτικότητα σε σχέση με τους φόρους; Ας ελπίσουμε πως όχι και πως θα επιχειρηθεί από τους αρμόδιους Υπουργούς, τώρα που έχουν πλέον ισχυρά επιχειρήματα, να επαναδιαπραγματευθούν μέτρα τα οποία δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στους πολίτες.
Γιατί δεν είναι δυστυχώς λίγα τα παράλογα και εξοργιστικά που έχουν επιβληθεί, αντιθέτως είναι πολλά και εξόχως φορομπηχτικά, αναποτελεσματικά και ανόητα, που συνεχίζουν να ισχύουν ή να επιβάλλονται και τα οποία επιδεινώνουν δραματικά τη ζωή μας και ενισχύουν εξόχως το κλίμα αγανάκτησης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία.
Είναι για παράδειγμα μεταξύ άλλων, η εντελώς παράλογη επιμονή στους πολύ υψηλούς φόρους στα καύσιμα, με αστεία επιχειρήματα εκ μέρους του οικονομικού επιτελείου και παρά την προσπάθεια να αντιμετωπισθεί το θέμα με τα επιδόματα θέρμανσης, τα επιδόματα αιθαλομίχλης, τα κοινωνικά τιμολόγια και τα κάθε είδους βοηθήματα, που όμως αποτελούν απλώς «ασπιρίνες που δεν θεραπεύουν» τα προβλήματα.
Είναι ακόμη και τα τρία ευρώ που θα αρχίσουμε να πληρώνουμε (από 1/1/14) μέσω της ΔΕΗ – αχ αυτή η ΔΕΗ – για την ΝΕΡΙΤ, την οποία είναι άγνωστο πότε θα δούμε με κανονικό ολοκληρωμένο και ανεκτό πρόγραμμα στους δέκτες μας! Οι προβλέψεις των αρμοδίων λένε ότι θα αρχίσει να λειτουργεί από τον Μάρτιο και αν,… όμως το ανταποδοτικό τέλος θα καταβάλλεται από πριν! Προς το παρών βλέπουμε επαναλήψεις από το αρχείο της ΝΕΤ που λειτουργεί 8ωρο και βεβαίως είναι μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία η επιβολή ανταποδοτικού τέλους χωρίς αντίκρισμα. Και μια ακόμη πρόκληση για την κοινή λογική!
Είναι όρος επιβίωσης πλέον για την κυβέρνηση αλλά και για την πολιτική ομαλότητα στον τόπο, το επόμενο χρονικό διάστημα να αρχίσουν να διορθώνονται τα εξόφθαλμα «μνημονιακά λάθη» και οι βαριές αδικίες που επιβλήθηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Να κατανοήσουν όλοι και κυρίως οι αρμόδιοι Υπουργοί που χειρίζονται τα ευαίσθητα θέματα της οικονομίας, των εσόδων του κράτους και κρίσιμων υπουργείων με μεγάλο κοινωνικό αντίκτυπο στις αποφάσεις και τις πράξεις τους, πως το ποτήρι έχει σχεδόν ξεχειλίσει. Ας μην προκαλούν λοιπόν τη μοίρα τους και τη μοίρα της χώρας, διακινδυνεύοντας να είναι κάποιος εξ αυτών, αυτός που θα ρίξει την τελευταία σταγόνα!…