Μία από τις συνέπειες της κρατικής χρεοκοπίας ήταν η βίαιη ανατροπή του κομματικού σκηνικού.

Έφερε στην κυβέρνηση ένα κόμμα που η νομενκλατούρα του προερχόταν  από πρώην στελέχη του ΚΚΕ και στελέχη μικρών ή μεγαλύτερων κομμάτων της ανανεωτικής Αριστεράς.

Αυτήν την μαρξιστική συνεύρεση πρώην άσπονδων εχθρών συμπλήρωνε ένα απίθανο ιδεολογικό τουρλού από συλλογικότητες που κινούνταν μεταξύ υποστηρικτών του Κουφοντίνα, της άμεσης κατάργησης των συνόρων και ενός ρεβανσιστικού δικαιωματισμού που περισσότερο στρεφόταν κατά των «συμβιβασμένων νοικοκυραίων» και λιγότερο άγγιζε ή πρότεινε ο,τιδήποτε θα μπορούσε να αντιμετωπίσει φαινόμενα κοινωνικού ρατσισμού ή αποκλεισμού.

Όλοι τους αναφέρονταν στην Ελλάδα του χθές.

Στην Ελλάδα των καταλήψεων, της εσωστρέφειας, του εθνολαϊκισμού, του αντιδυτικισμού/αντιευρωπαϊσμού, της Ελλάδας «των μαζικών αυτοκτονιών και των μαγκαλιών», της Ελλάδας του διχασμού και της πόλωσης.

Αυτήν την Ελλάδα έκφρασε ο Τσίπρας με επιτυχία γιατί αυτή η Ελλάδα του ταιριάζει «γάντι».

Οι εκλογές τον Γενάρη του ?15 έφεραν στην κυβέρνηση ένα σχήμα ακόμα πιο απίθανο, αφού το χαοτικό συνονθύλευμα ιδεοληπτικών αντιεξουσιαστών-μαρξιστών  συγκυβέρνησε με τον ακροδεξιό, πολιτικό κορωνοϊό των ΑΝΕΛ.

Σήμερα, όλοι πια γνωρίζουμε τις τέσσερις καταστροφικές συνέπειες από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με καταλυτική την συμβολή του Τσίπρα σε όλες:

1.Την απώλεια της χρυσής πενταετίας 2015-2020 της ευρωζώνης σε ρευστότητα και ανάπτυξη, που όλες οι άλλες χώρες σε κατάσταση δημοσιονομικής επιτήρησης εκμεταλλεύθηκαν, πετυχαίνοντας μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ τους, ενώ στις αρχές του 2020 το ΑΕΠ της Ελλάδας βρισκόταν ακόμα καθηλωμένο στα επίπεδα του 2014 και λόγω κορωνοϊού θα συρρικνωθεί περαιτέρω.

2.Την θεσμική προσβολή που απέμεινε μετά τις συνεχείς επιθέσεις στους πυλώνες του  Πολιτεύματος, με κέντρο συντονισμού το πρωθυπουργικό μέγαρο και κορυφαία περιστατικά την απόπειρα ολοκληρωτικού ελέγχου της ενημέρωσης/πληροφόρησης και την δημιουργία παρακράτους για την σταλινικού τύπου ηθική εξόντωση και εξαφάνιση πολιτικών αντιπάλων με την πρωτοφανή για δυτική Δημοκρατία σκευωρία NOVARTIS και την παράλληλη συγκάλυψη των πραγματικών ενεχομένων στο σκάνδαλο.

Το πολιτικό αυτό αίσχος συμπλήρωσε η υπεράσπιση που πρόσφερε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην νεοναζιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

3.Τον διχασμό του δικαστικού σώματος μετά τις προσβλητικές για κάθε δικαστικό απόπειρες ελέγχου της Δικαιοσύνης που σκοπό είχαν να περάσει η διαχείριση της απονομής της, πρακτικά, στην εκτελεστική εξουσία.

4.Την αδυναμία  λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος μετά από τις καταστροφικές απόπειρες ελέγχου των Τραπεζών, δηλαδή της ροής χρήματος, με στόχο την εξάρτηση πολύ μεγάλου μέρους εργαζομένων και νευραλγικών δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων από την κυβέρνηση.

Οικονομική εξουσία δεν είναι να βγάζεις τα δικά σου λεφτά αλλά να μοιράζεις τα λεφτά των άλλων.

Ο έλεγχος Δικαιοσύνης και Τραπεζών είναι για τους νεομαρξιστές ο τρόπος να επιτύχουν τον γενέθλιο θεωρητικό και πολιτικό στόχο τους να κατακτήσουν ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, αφού θα έχουν με κοινοβουλευτικές διαδικασίες επιτύχει να ελέγξουν πρώτα, την Βουλή και την Κυβέρνηση.

Το πλαίσιο του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, η κυβερνητική εμπειρία και οι αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες, έχουν θέσει σε όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το δίλημμα ή να παραμείνουν στην γραμμή των αντιδημοκρατικών στόχων με αναφορές στον Μαδούρο και στα καθεστώτα τύπου Κούβας, ή να προσχωρήσουν στο πολιτικό παιχνίδι με σεβασμό στα δομικά όρια της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας τα οποία δεν σεβάστηκαν μέχρι σήμερα.

Δεν ανήκω (πια) σε εκείνους που προδιαγράφουν το μέλλον ως ταλμουδιστές του κομμουνιστικού μανιφέστου και του τέλους της Ιστορίας, ούτε ποτέ ανήκα σε μεσσιανικά-εσχατολογικά-σωτηριολογικά ιερατεία ουράνιας μελλοντολογίας.

 Η πραγματικότητα αλλάζει τους ανθρώπους.

Αλλά όχι όλους, όχι πάντα, όχι με την ίδια ταχύτητα και όχι στο ίδιο βάθος.

Υποστηρίζω ότι η πειστικότητά της επιδρά ελάχιστα έως καθόλου στον Τσίπρα και αρκετά στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και ναι! Η σταθερότητα του πολιτικού μας συστήματος προϋποθέτει τουλάχιστον δύο δημοκρατικά κόμματα και κάποια μικρότερα.

Μόνον έτσι το εκλογικό σώμα θεωρεί ότι οι διαδικασίες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας καταλήγουν σε αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση.

Μόνον έτσι η συνταγματική μέριμνα για κυβερνησιμότητα της χώρας μπορεί να έχει την διάρκεια μεταξύ δύο διαδοχικών, συνταγματικά κατοχυρωμένων εκλογικών κύκλων.

Αν το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει (και ναι έχει) δυνατότητες να ενταχθεί στον άξονα των δημοκρατικών κομμάτων ώστε να παίξει τον ρόλο του δεύτερου πόλου θα πρέπει να απαλλαγεί από τον σημερινό του αρχηγό.

Αλλιώς καμία αυριανή κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να ασχοληθεί απερίσπαστη με την οικοδόμηση της μελλοντικής Ελλάδας αν η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει επιλέξει ο Τσίπρας.

Η βαθιά αντιδημοκρατικότητά του είναι οι απολύτως συνειδητές του προσπάθειες να ανατρέψει τις κορυφαίες μεταπολεμικές επιλογές των Ελλήνων.

Και δεν μπορεί να αποτελέσει δείγμα «μετάνοιάς» του το ότι όταν απέτυχε προσπάθησε να τις παρουσιάσει ως αυταπάτες του!

Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος που οι δυνατότητές του, ακόμα κι αν πάρει proficiency είναι πολύ περιορισμένες, δεν μπορεί ο Τσίπρας να είναι πρωθυπουργός οποιασδήποτε δυτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Σκεφθείτε τι θα είχε συμβεί στην χώρα μας αν είχε εκείνος διαχειριστεί την διπλή απειλή της εδαφικής προσβολής στον Έβρο και της φονικής πανδημίας.

Είναι ένας άνθρωπος που διαθέτει πολιτικό ένστικτο αλλά το ηθικό και το ψυχικό του φορτίο θα τον σπρώχνει διαρκώς σε μία μετεξέλιξη Μαδούρο των Βαλκανίων, χωρίς  την λατινοαμερικανική επαναστατημένη  unitat popular, δηλαδή στην αυτοκρατορία του ασύδοτου ψέματος.

https://youtu.be/pxwYFczHACA?list=PLIZpFE9W93MaaqhA-ULwfNo47FxOrw1Gd

Άλλωστε τη βαλκανική alternativa της, συγκροτούν κυνικές συντεχνίες ευρωφονιάδων του δημοσίου, ποδοσφαιρικοί «λαοί» καθοδηγούμενοι από μιντιάρχες «αγαπητικούς της κοινής γνώμης» και στίφη αριστεροδέξιων ΑΥΡΙΑΝΗ-στών που μάθανε να κουνάνε σημαιάκια κάθε τέσσερα χρόνια, να απαιτούν όλα τα κιλά όλα τα λεφτά, να ξεγυμνώνουν συναδέλφους τους στους δρόμους και με αριστεροδέξια «συναίνεση» να κατεβάζουν τους διακόπτες της ΔΕΗ.

Αυτά τα συμφέροντα της Ελλάδας του χθες και τα σβηστά πλέον τζάκια των Ραγκούσηδων στηρίζουν σήμερα τον Τσίπρα.

Ας προσέξουν λοιπόν όσοι επιχειρούν ξανά να τον  «καθαρίσουν» διακινώντας το νέο παραμύθι ότι «έ τι να κάνουμε, συγχωρήστε το παιδί, νέο είναι, τώρα μαθαίνει την μετριοπάθεια και κάπου δεν του βγαίνει».

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.