Στις 19 Σεπτεμβρίου δημοσιοποιήθηκε μία πρόσκληση ενότητας, την οποία υπογράψαμε 56 πολίτες που τοποθετούμαστε στο χώρο της κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτή θα πρέπει να συνοδευτεί από την συγκρότηση επιτροπών επεξεργασίας θέσεων, οι οποίες θα υποβληθούν προς επεξεργασία και έγκριση σε ένα επικείμενο ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Η πρόσκληση είναι ιδιαιτέρως επίκαιρη και επείγουσα μετά τα πρόσφατα ολισθήματα, δισταγμούς στη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και αστοχίες της Κυβέρνησης καθώς και τις πρόσφατες εξαγγελίες, τύπου Μαυρογιαλούρου, του κ. Τσίπρα.
Η Κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά τον, επί τω χειρίστω, πρόσφατο ανασχηματισμό, ευρίσκεται σε σύγχυση, ενώ η Αξιωματική Αντιπολίτευση εξαγγέλλει ανεφάρμοστες παροχές με καταστροφικές συνέπειες, εφ’ όσον εφαρμοστούν. Όμως, οι δημαγωγικές εξαγγελίες του κ. Τσίπρα δεν αντικρούονται με τεκμηριωμένα στοιχεία, αλλά με έναν απωθητικό λαϊκισμό από την ανεπαρκέστατη κυβερνητική εκπρόσωπο.
Θα περίμενα από την Κυβέρνηση να τονίσει ότι (α) Η αύξηση του ημερομισθίου στον ιδιωτικό τομέα κατά 30% θα επιφέρει την απόλυση περίπου του 20% των εργαζομένων, (β) η αύξηση της κατανάλωσης, χωρίς προηγούμενη παραγωγή τεχνολογικών και καινοτόμων προϊόντων, θα επιφέρει μία ραγδαία αύξηση του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αφού νομοτελειακά θα αυξήσει τις εισαγωγές, (γ) τα 3 δις ευρώ, που ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να εκταμιεύσει από το ΕΣΠΑ 2007-2013, δεν υπάρχουν, για τον απλούστατο λόγο ότι οι νομικές δεσμεύσεις είχαν οριστικοποιηθεί έως τις 31-12-2013 και αλλαγές δεν επιτρέπονται, (δ) πρωτογενή ελλείμματα του προϋπολογισμού και ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών δεν μπορούν να δημιουργηθούν. Το τελευταίο οφείλεται στην επικείμενη ραγδαία αύξηση των επιτοκίων δανεισμού σε περίπτωση αναρρίχησης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δεδομένων των δεσμεύσεων για ανατροπή των 400 μεταρρυθμιστικών νόμων, που ψηφίστηκαν ως υποχρεώσεις της χώρας, προκειμένου να μας δανείσουν οι χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ για την αποφυγή της χρεοκοπίας και της επακόλουθης εξαθλίωσης της κοινωνίας. Να τονισθεί, επίσης, ότι η απώλεια του 25% του ΑΕΠ και η αύξηση της ανεργίας οφείλεται στην απώλεια των δεκάδων δις ευρώ, που δανειζόμασταν για κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος και του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών. Δηλαδή για την κάλυψη μιας πλασματικής ανόδου του βιοτικού επιπέδου μας.
Αν μεθαύριο έχουμε εκλογές, όποιο από τα δύο κόμματα έρθει πρώτο, με τη ΔΗΜΑΡ εκτός Βουλής και με το κόμμα Καμένου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με ποιους θα σχηματίσει Κυβέρνηση; Όχι φυσικά με το ΚΚΕ, αφού αρνείται την συμμετοχή του σε οιαδήποτε συνεργασία, ή τη Χρυσή Αυγή, αλλά ούτε και μεταξύ τους. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ένα ποσοστό κοντά στο 30% να μην επιλέγει μεταξύ των μεγάλων μονομάχων, αλλά και των σπαραγμάτων της Κεντροαριστεράς. Όλοι εμείς αγωνιούμε και προσκαλούμε τα σπαράγματα του μεσαίου χώρου και τους ανένταχτους πολιτικούς να προσέλθουν στο προσκλητήριο, παραμερίζοντας τις προσωπικές διαφορές και τους εγωισμούς.
Χωρίς τολμηρές μεταρρυθμίσεις η χώρα χάνεται στην άβυσσο της ανυπαρξίας. Την ίδια στιγμή η μεν ΝΔ διατείνεται ότι επιθυμεί μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν τολμά να τις πραγματοποιήσει υπό τον φόβο των λαϊκιστών και των συνδικαλιστών, ο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν τις πιστεύει. Οι πολιτικοί μας δεν τολμούν να προβούν στην συρρίκνωση των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ και στην κατάργηση τμημάτων που μένουν στα αζήτητα, ώστε το πλήθος των ακαδημαϊκών μονάδων και ο αριθμός των εισακτέων να ανταποκρίνονται στον πληθυσμό μας και στις αναπτυξιακές ανάγκες της κοινωνίας. Πώς είναι δυνατόν να εργαστούν οι δεκαπλάσιοι από όσους χρειάζεται η χώρα δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, οικονομολόγοι, δάσκαλοι κ.λπ.; Γιατί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι έμφαση πρέπει να δοθεί στην μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση; Δηλώσεις του υπουργού παιδείας ότι ένα σχέδιο ΑΘΗΝΑ δεν είναι στις προθέσεις του, μας επιστρέφουν στην προ του 2008 κατασπατάληση πόρων (ανθρωπίνων και οικονομικών) για την πελατειακή εξυπηρέτηση των τοπικών παραγόντων, με αποτελέσματα τραγικά για τον επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων μας.
Η κατάσταση του πολιτικού συστήματος και η αδράνεια με την οποία κινούνται οι πολιτικοί μας δεν εμπνέουν αισιοδοξία. Όσοι εκ των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ή ανένταχτοι αναπολούν τα παλιά καλά χρόνια του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού και των δεκάδων δις ευρώ δανεικών, ας πάνε από τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ ή στα σπίτια τους. Όσοι όμως αισθάνονται ενεργοί πολίτες και θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα, ας προσέλθουν στο προσκλητήριο της ενιαίας Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, πριν είναι πολύ αργά για την ίδια την Ελλάδα.
Είναι πλέον απαίτηση των προβληματισμένων πολιτών να παραμεριστούν οι διαφορές και να πραγματοποιηθεί το βήμα ενότητας της Κεντροαριστεράς. Τα σπαράγματα του χώρου δεν έχουν τύχη να επιζήσουν στο διπολικό παιχνίδι ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΟΤΑΜΙ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, αλλά και οι κινήσεις των Σ. Λυκούδη, Β. Οικονόμου και άλλων θα καταποντιστούν στις εθνικές εκλογές, όποτε αυτές πραγματοποιηθούν. Οι χθεσινές δηλώσεις του Φ. Κουβέλη, με δεδομένη πλέον τη διάλυση της ΔΗΜΑΡ, δείχνουν την μετακίνησή του στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαπιστωμένη αδράνεια όλων αυτών, από τους οποίους αναμένουμε πρωτοβουλίες (Κ. Σημίτης, Ε. Βενιζέλος, Σ. Λυκούδης, Α. Διαμαντοπούλου, Τ. Γιαννίτσης, Γ. Φλωρίδης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Η. Μόσσιαλος, Ν. Χριστοδουλάκης), σπέρνει την απογοήτευση και απομακρύνει χρονικά τη δυνατότητα ανασύνταξης της ΔΠΠ. Αρνητική εντύπωση, επίσης, προξενεί και η άρνηση του Σ. Θεοδωράκη να συνομιλήσει και συνεργαστεί με τους ανωτέρω αναφερθέντες, υπαινισσόμενος την υπουργοποίηση κάποιων εξ αυτών όταν το Ποτάμι συμμετάσχει σε κυβέρνηση. Άραγε όλοι αυτοί περιμένουν το μοιραίο; Ή ο καθένας εξ αυτών αναμένει το χρίσμα του αρχηγού από τους άλλους; Εάν συμβαίνει το τελευταίο, τότε δεν μένει άλλη λύση παρά μόνον εκείνη των … βαρβάρων. Είναι και αυτή μία λύση!