(Σημείωμα αφιερωμένο στους φίλους μου του καλού πασοκ που θύμωσαν γιατί λένε κακά λόγια για το Σημίτη οι άλλοι)
Στις εικοσιπέντε του μηνός Οκτωβρίου, είχαμε επισημάνει, πώς ο Ερντογάν διοχετεύει τους φονιάδες τους ISIS, από το λιμάνι της Μερσίνας στη Λιβύη. Και μάλιστα το επαναλάβαμε δύο φορές, για να μην νομίζουν κάποιοι ότι το γράφαμε τυχαία.
Τώρα, αντιλαμβάνονται όλοι, το πρόβλημα που υπάρχει με τη Λιβύη και τον τουρκογενή Πρόεδρο της, διότι περί αυτού πρόκειται, και κανείς δεν θέλει να καταλάβει ότι, σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, που ο Σαρκοζί αγκαλιά με τη κυρία Κλίντον δημιούργησε, στη Λιβύη δύσκολο είναι να ξεκαθαρίσει κανείς, ποιος είναι με ποιόν και γιατί.
Εκείνο όμως, που με κάνει εντύπωση είναι ότι άνοιξε και μια κουβέντα, μετά από ένα άρθρο του κ.Σημίτη, όπου θέλησε να μας πει και αυτός, ότι μετά την σπουδαία συμφωνία στο Ελσίνκι, όλα καλά πήγαιναν αλλά κάπου στράβωσαν στη μέση.
Πολύ θα θέλαμε να πηγαίνουν καλά, λόγω του ότι όπως έλεγε και ο συγχωρεμένος Σαρικ Τάρ τότε, « ας αναπτύξουμε τις επιχειρηματικές μας δραστηριότητες, ας αναπτύξουμε σοβαρές σχέσεις αλληλεγγύης και μετά άστους να κουρεύονται».
Και το πίστευε μέχρι και τη τελευταία του στιγμή αυτό, αλλά…
Εκείνη την εποχή, ο ΓΑΠ, προσπαθώντας να εμφανίσει έργο, άρχισε τις προσεγγίσεις. Όμως, είχαν καταλάβει όλοι πια, πως η λεγόμενη αλληλεγγύη του πόνου και της συντριβής, ( λόγω των σεισμών), δεν μπορούσε να βαστάξει εύκολα και για καιρό. Γιατί ήθελε και την υλική βάση, που επέμενε ο Σαρίκ Τάρα.
Όταν όμως, κοντά στα ζεϊμπέκικα, που θέλεις να χορέψεις με τον Ισμαήλ, προωθείς και συμφέροντα άνομα και άθλια, οι πάντες σε παίρνουν χαμπάρι και σε βάζουν στην άκρια.
Επίσης, την ίδια περίοδο, που ο Σημίτης νόμιζε ότι όλα πάνε περίφημα, οι υπουργοί του τα είχαν όλα γραμμένα, εκεί που δεν πιάνει μελάνι, γιατί άλλα ήταν τα ενδιαφέροντα τους, παρακαλώ και δεν θέλω γκουκ μουχ.
Όλα εκείνα τα περί χαμηλής πολιτικής και λοιπά ευχολόγια, ο κ. Σημίτης ποτέ δεν πήρε χαμπάρι, ότι τίποτε από όλα αυτά, δεν τέθηκε σε εφαρμογή; Ούτε καν έγινε προσπάθεια να τεθούν…
Κανένας υπουργός του δεν ακολούθησε την προτροπή της προσέγγισης, που υποτίθεται ο ίδιος ήθελε;
Χαμπάρι δεν πήρε ο κ. Σημιτης, οτι τα υπουργεία του και οι υπουργοί του, λοιδορούσαν τη προσέγγιση και έτσι σάρωσαν οι Ιταλοί , οι οποίοι προχώρησαν όλα τα προγράμματα της προσέγγισης με την Τουρκία και έγιναν οι ειδικοί τους σύμβουλοι, σε θέματα αυτοδιοίκησης, σε θέματα αγροτικά και πολλά άλλα, και οι δικοί του όλοι χοροπηδούσαν, γύρω από χρηματιστηριακές και άλλες τέτοιου τύπου συναθροίσεις…
Το κακό είναι ότι είμεθα ζωντανοί, ευτυχώς, και είμεθα εδώ, και έχουμε και μια μνήμη γάμησέ τα. Θυμόμαστε ακόμη και τι φαί έτρωγε ο Τζεμ, το βράδυ του ζεϊμπέκικου.
Οπότε, ας ψάξει να βρει τα πρώτα αίτια του στραβοπατήματος, στο δικό του μαγαζί και φυσικά έχει απόλυτο δίκιο να φτύσει και τον Καραμανλή και τον αχρείο Μολυβιάτη και όσα τοτέμ της νεοδημοκρατικής νομενκλατούρας, που το μυαλό τους περισσότερο γύρευε, το πώς θα τους ξεσκίσουμε και θα τους πιούμε το αίμα , παρά θα τους προσεγγίσουμε.
Γιατί, όταν μιλάς για προσέγγιση αυτομάτως κόβεις κονδύλια από τα οπλικά συστήματα και τότε οι παντοπώλαι των τανκς και των αεροπλάνων, παρέα με τους μιζαδόρους των κονδυλίων ωρίμανσης, κάνουν ανάσταση, στις πλάτες ενός λαού βλάκα, που πλήρωσε όλο αυτό το σύστημα, τρεις φορές και ακόμη μυαλό δεν έβαλε.