Με την οικονομική κρίση δύο ήταν οι βασικοί πόλοι εξουσίας που προσπάθησαν να «γυρίσουν προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας» και αναδείχτηκαν στις κατ’ εξοχήν αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου, όπως όρισε ο ίδιος ο Μαρξ στον όρο «αντίδραση»: Η «σταλινογενής» Αριστερά και η Δικαιοσύνη.

Και ως προς την σταλινογενή Αριστερά, το έχουμε ξαναπεί: Ηγήθηκε της εξέγερσης των προνομιούχων συντεχνιών του δημοσίου. Αυτού του «…φρικιαστικού παρασιτικού σώματος, που τυλίγεται σα δίχτυ στο σώμα της κοινωνίας…..» και για το οποίο η επιστροφή στο παλαιό καθεστώς  «ήταν θέμα καθημερινού ψωμιού» όπως, με την συναρπαστική του έκφραση, μίλησε ο Μαρξ για τα αντίστοιχα κοινωνικά στρώματα της εποχής του.

Γι’ αυτό και η Αριστερά, μεταμφιεσμένη άτεχνα και κακόγουστα σε δήθεν «προοδευτική», έγινε η πραγματική αντιδραστική πολιτική δύναμη της χώρας, που επιδίωξε σταθερά την επιστροφή στην εποχή της φαυλότητας.

Σκοπός της, η εξυπηρέτηση της πελατείας της, δηλαδή των προνομιούχων συντεχνιών του δημοσίου, μέσω των οποίων θα κατακτούσε – και κατέκτησε -  την εξουσία.

Η Δικαιοσύνη όμως, συνέχεια στο The Books' Journal

Πηγή: booksjournal.gr