Ας αρχίσω, λέγοντας ότι τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών ήσαν πολύ ικανοποιητικά, αφού ανέδειξαν μία αυτοδύναμη κυβέρνηση, η οποία έχει την δυνατότητα να κυβερνήσει χωρίς εξαρτήσεις από τις αμφίσημες θέσεις του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ και από την αναμενόμενη πόλωση, που θα προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον αναμενόμενο λαϊκισμό, που θα επιστρατεύσει ως μέσον αντιπολίτευσης.
Η ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία της συντηρητικής παράταξης το 2016 έδωσε νέα ελπίδα στην πολιτική σκηνή της χώρας. Μεταρρυθμιστής και φιλελεύθερος πολιτικός, με μεγάλη καλλιέργεια και μόρφωση, κοσμοπολίτης που έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα και έξυπνος, απλός και άριστος συζητητής. Οι εχθροί του και οι δογματικοί τον χαρακτηρίζουν νεοφιλελεύθερο και συντηρητικό. Προσωπικά, γνωρίζοντάς τον επί μακρόν και έχοντας συζητήσει κατ’ επανάληψη μαζί του, έβλεπα στο πρόσωπό του έναν προοδευτικό πολιτικό με κοινωνικές ευαισθησίες και ανοικτό αποδέκτη προτάσεων.
Στο σημείο αυτό θα κάνουμε δύο επισημάνσεις. Πρώτον, ο ΚΜ ηγείται ενός κόμματος, στο οποίο υπάρχουν ομάδες – βαρονίες, που έως πρότινος θεωρούσαν το Κράτος ιδιοκτησία τους και μέσον εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών. Όμως, όσο ο πρωθυπουργός θα δείχνει ότι έχει προετοιμάσει δεκάδες νομοσχεδίων για τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, στην Υγεία, στις Επενδύσεις, στο Κοινωνικό Κράτος, θέλω να ελπίζω ότι αυτές οι ομάδες θα περιθωριοποιούνται καθημερινά και θα χάνουν την ισχύ τους, αλλά και την επιρροή τους στην κοινωνία. Δεύτερον, εφ’ όσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδείξει ως προμετωπίδα της πολιτικής του το τρίπτυχο Αριστεία – Αξιολόγηση – Αξιοκρατία και όσο θα θέτει με επιτυχία ως στόχο την ανάπτυξη, τη δημιουργία καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας, ανάλογων των προσόντων, και την φροντίδα των ασθενέστερων ομάδων, τόσο θα παρουσιάζεται ως ο ηγέτης του Δημοκρατικού, Μεταρρυθμιστικού και Ευρωπαϊκού Μετώπου στην Ελλάδα. Ο πήχης και οι προσδοκίες μας έχουν σηκωθεί αρκετά ψηλά. Μένει να αποδείξει ότι έχει τη δύναμη και τον τρόπο να υλοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των προεκλογικών διακηρύξεών του.
Όσον αφορά στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φιλοδοξεί να ηγηθεί του Προοδευτικού Δημοκρατικού μετώπου, πιστεύω ότι ματαίως προσπαθούν τόσο ο ίδιος όσο και οι νυν και μέλλοντες «γεφυροποιοί». Οι λόγοι είναι πολύ απλοί και καθημερινά φροντίζει να τους εμπλουτίζει. Μία πρόχειρη αναδρομή στο κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ θα πείσει και τον τελευταίο νοήμονα οπαδό του:
- Η προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης με την μεθόδευση του διορισμού της προέδρου του Αρείου Πάγου το 2015, όχι όμως και του ΣτΕ ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου, προκειμένου η κα Θάνου να είναι η μόνη υποψήφια για τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού. Κορύφωση αυτής της παρέμβασης υπήρξε ο διορισμός της ηγεσίας του Αρείου Πάγου μετά την παραδοχή της ήττας του Α. Τσίπρα και την πρόθεση άμεσης προσφυγής στις κάλπες. Ο ΠτΔ δεν υπέγραψε το ΠΔ και ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε την σημερινή κυβέρνηση για προσπάθεια ελέγχου της Δικαιοσύνης. Η επιτομή της υποκρισίας.
- Η προσπάθεια ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου το 2016, η προειδοποίηση του Α. Τσίπρα προς το ΣτΕ να μην τολμήσει να θεωρήσει αντισυνταγματικό το νόμο Παππά και η διαπόμπευση ενός εξαίρετου ανώτατου δικαστικού, ο οποίος όμως ήρθη στο ύψος του λειτουργήματός του.
- Η σκευωρία NOVARTIS, προκειμένου να απενεργοποιήσουν διακεκριμένους πολιτικούς αντιπάλους.
- Η στήριξη μέχρι τέλους εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα προς έναν επανεκλεγέντα βουλευτή του, χυδαίο και κυνικό υβριστή του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
- Η ισοπέδωση κάθε αξίας στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργηση των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων, κατάργηση της αξιολόγησης και της αξιοκρατίας, διαπόμπευση της αριστείας, υπονόμευση των Πανεπιστημίων, ένταξη όλων των ΤΕΙ στο Πανεπιστημιακό Δίκτυο, χωρίς αξιολόγηση, και ίδρυση νέων τμημάτων χωρίς Πρόγραμμα Σπουδών και καθηγητές. Είναι χαρακτηριστική η προτροπή του Κ. Γαβρόγλου, υπουργού παιδείας της κυβέρνησης Τσίπρα, προς τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων για πρόταση και ίδρυση νέων τμημάτων, προκειμένου να εισέρχονται οι πάντες στα ιδρύματα.
- Η απαξίωση των θεσμών και των ανεξάρτητων αρχών με κορύφωση την ρήση του Π. Σκουρλέτη «προσπαθούσαμε πολλές φορές να νομοθετήσουμε και προσκρούαμε στο Σύνταγμα».
- Η στήριξη αυταρχικών και βίαιων καθεστώτων τύπου Μαδούρο και η άρνηση σύμπλευσης με την ΕΕ για την καταδίκη τους.
- Η πόλωση, που προκάλεσε μέχρι τέλους στους πολίτες, με το διαχωρισμό σε Λαό και Ελίτ, τα συμφέροντα των οποίων – κατ’ αυτόν – είναι διαμετρικά αντίθετα.
Το τελευταίο, που θα ήθελα να αναφέρω, είναι η συμπεριφορά του Α. Τσίπρα σε κάθε συνάντηση με ξένο ηγέτη. Στη μνήμη μου θα μείνει για πάντα ανεξίτηλος ο διασυρμός, που αισθάνθηκα ως Έλληνας πολίτης, στην ημίωρη συνομιλία Αλέξη Τσίπρα – Μπιλ Κλίντον στο Ίδρυμα Κλίντον. Ένας αμόρφωτος, προπετής, πολιτικός απατεώνας (ο χαρακτηρισμός πιστώνεται στον Στάθη Καλύβα), συστηματικός ψεύτης, που εκμεταλλεύτηκε το σοβαρό οικονομικό πρόβλημα της χώρας, και κατέκτησε την εξουσία. Ένας τέτοιος άνθρωπος με τα ανωτέρω χαρακτηριστικά δεν μπορεί να ηγηθεί, όχι μόνον ενός προοδευτικού, δημοκρατικού, μεταρρυθμιστικού κόμματος, που θα αποτελέσει τον δεύτερο πόλο στο πολιτικό μας σύστημα, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να ηγηθεί καν ενός σύγχρονου δημοκρατικού κόμματος. Εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής. Τραγικά ελλιπής. Εάν είχε συναίσθηση του προβλήματος, θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί προ πολλού της ηγεσίας της Αριστεράς (όπως αρέσκονται να αποκαλούν το κόμμα τους). Όμως, η αμετροέπεια και η προπέτεια, που τον χαρακτηρίζουν, θα οδηγήσει τη χώρα και στο μέλλον σε περιπέτειες. Εκτός εάν οι πολίτες, που τον ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, το αντιληφθούν και του γυρίσουν την πλάτη.
Ας έλθουμε, όμως, και στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα μετά την υπονόμευση εκ μέρους της κάθε ενωτικής και ανανεωτικής προσπάθειας συσπείρωσης του προοδευτικού και μεταρρυθμιστικού χώρου από το 2015 έως σήμερα, την αποπομπή του Β. Βενιζέλου, την αμφισημία των θέσεών της για τις συνεργασίες της επόμενης μέρας και την άρνηση ψήφισης της κατάργησης του ακαδημαϊκού ασύλου, δεν αφήνει περιθώρια διατύπωση θετικής κρίσης.
Όμως, το πρόβλημα παραμένει και πρέπει να λυθεί. Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας απαιτεί, εκτός από μία ικανή κυβερνητική πλειοψηφία, και ένα ισχυρό, δημοκρατικό και φιλοευρωπαϊκό κόμμα στην αντιπολίτευση, το οποίο θα σέβεται και θα υπερασπίζεται τους θεσμούς της Δημοκρατίας μας. Και μία τέτοια ηγετική φυσιογνωμία ή ηγετική ομάδα, που θα συγκροτήσει και θα οργανώσει αυτό το χώρο, είναι προς το παρόν ανενεργή και εκτός σημερινών κομματικών σχηματισμών. Η αποτυχία όλων των εγχειρημάτων της Πρωτοβουλίας των 58, των Κινήσεων Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία, του Ποταμιού, των Μεταρρυθμιστών της Αριστεράς και της Ώρας Αποφάσεων υπονομεύτηκαν, προκειμένου να επιβιώσουν οι μετριότητες. Ακόμη και η προσέλευση 213.000 πολιτών στην πρόσκληση για το εγχείρημα της δημιουργίας ενός κόμματος της Κεντροαριστεράς έμεινε ανεκμετάλλευτη. Εύχομαι στο εγγύς μέλλον να αναβιώσει μία ενωτική πρωτοβουλία, η οποία θα εκφράζει τους προοδευτικούς δημοκρατικούς πολίτες. Και αυτό διότι ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η υγιής κεφαλή ενός ξένου προς αυτόν σώματος, ο δε Αλέξης Τσίπρας απεδείχθη ότι είναι ένας προπετής και υποκριτής πολιτικός απατεώνας. Μέχρι την εξεύρεση μιας ηγετικής φυσιογνωμίας, που θα ηγηθεί της προσπάθειας οργάνωσης του Προοδευτικού και Μεταρρυθμιστικού χώρου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο ηγέτης του Δημοκρατικού και Μεταρρυθμιστικού Χώρου. Και αυτός, όμως, θα πρέπει να θυμάται ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι».