Συμπληρώνεται σχεδόν ένας μήνας από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου με κυβέρνηση Μητσοτάκη. Καιρός για πρώτα συμπεράσματα.
Η εκλογική αναμέτρηση έδωσε λύση στο κεντρικό πολιτικό ζητούμενο. Την ισχυρή αυτοδύναμη διακυβέρνηση με ενίσχυση του ηγετικού προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έχουμε ήδη μια κυβέρνηση που δείχνει, σαν έτοιμη από καιρό, να έχει σχέδιο και πρόγραμμα. Το πρωτοφανές αυτό γεγονός γίνεται ευμενώς αποδεκτό από την ευρύτερη απελευθερωμένη, από τα δεσμά του Συριζαϊκού παραλογισμού, κοινωνία.
Συγκεντρώνονται παράλληλα γύρω από τον Μητσοτάκη, πολιτικές και πνευματικές, φιλελεύθερες και κεντρώες, δυνάμεις που επιτρέπουν την επιδίωξη σχεδιασμών με διάρκεια τετραετίας και πέραν αυτής. Ακόμα και οι δυσκολίες κατεστημένων κομματικών βαρονιών υπερβαίνονται. Διαφαίνεται η δυνατότητα για την οικοδόμηση συνθηκών, για πρώτη φορά στη χώρα, μιας φιλελεύθερης ηγεμονικής αφήγησης, κόντρα στην απερχόμενη (δίδυμη) αριστερή ηγεμονία, η οποία κυριάρχησε από την αρχή της μεταπολίτευσης ως και την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Διαμορφώνονται συνθήκες αλλαγής παραδείγματος, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά στην διακυβέρνηση και στις ευρύτερες στοχεύσεις της χώρας. Η έξοδος από την μνημονιακή εποχή γεννά ελπίδες στην κοινωνία . Ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε προπαγανδιστικό τρικ.
Τα χαρακτηριστικά αυτής της νέας αφήγησης ήδη ξεδιπλώνονται. Προτεραιότητα στην παραγωγή και την ανάπτυξη, στην ανασυγκρότηση της χώρας. Ενωτικός, ανταγωνιστικός αλλά όχι διχαστικός πολιτικός λόγος. Πολιτικές συνέχειας του κράτους. Θεσμική λειτουργία. Έμφαση στις υποχρεώσεις απέναντι στον ανεξέλεγκτο δικαιωματισμό. Αλλαγή του παραδείγματος του εξισωτισμού προς τα κάτω στην παιδεία. Δημιουργία συνθηκών ασφάλειας απέναντι στην πρόσφατη γενικευμένη χαλαρότητα και ανομία.
Τέλος του εμφυλιακού λόγου χωρίς υστερόγραφα αδικημένων και ηθικών πλεονεκτημάτων. (Ολοκλήρωση και στη χώρα μας, των μεγάλων αλλαγών του 1989-90- που συνέβησαν σε όλη την Ευρώπη με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού – έστω τριάντα χρόνια μετά. Με την έστω σταδιακή απόσυρση και συρρίκνωση των κομμουνιστικών, κομμουνιστογενών και αντισυστεμικών παρατάξεων. Με τον περιορισμό των αστερίσκων ως προς την ευρωπαϊκή κανονικότητα. Με την επικράτηση ενός νέου ανοικτού πατριωτισμού εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου κλπ).
Το γεγονός της μεγάλης νίκης της ΝΔ μοιάζει να μετριάζεται: Από το υψηλό όντως, μη αναμενόμενο, ποσοστό που συγκέντρωσε, σε αντίθεση με τις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την συγκράτηση των ποσοστών του ΚΚΕ, του άλλου πόλου του «μεγάλου» αντισυστημισμού, έστω στο χαμηλό επίπεδο.
Από την ανάδειξη, έστω οριακά , του κόμματος του Βαρουφάκη από τα Αριστερά, του Βελλόπουλου από τα Δεξιά, του «μικρού» αντισυστημισμού δηλαδή.
Είναι όμως σημαντικό αισιόδοξο αντίβαρο η έξοδος των ψευτοπαλληκαράδων ναζιστών της Χρυσής Αυγής από το κοινοβούλιο.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ο μεγάλος και ο μικρός αντισυστημισμός που χαρακτήρισαν την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ έδειξαν τα δόντια τους. Παρά ταύτα ο αμήχανος Α. Τσίπρας, ενώ συνεχίζει όπως τον ξέραμε, τον ηττοπαθή πλέον αντισυστημικό λόγο του παράλληλα υποτονθορύζει προσαρμογές στην νέα κανονικότητα. Βέβαια αρκετοί από το ΣΥΡΙΖΑ πρόλαβαν να απειλήσουν με τον αποθανόντα, επί των ημερών του, κινηματισμό. Τον αντιφατικό αυτό λόγο και τις πρακτικές του θα παρακολουθούμε στην εξέλιξη της τετραετίας.
Η πορεία όμως του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κα των άλλων ομάδων της αντιπολίτευσης θα κινηθεί υπό την πίεση των δεδομένων ότι η χώρα αλλάζει παράδειγμα και εισέρχεται σε μια περίοδο ανασυγκρότησης και με άλλο ηγεμονικό λόγο. Η υποχρέωσή τους άλλωστε να υπερασπιστούν «πεπραγμένα» τους οδηγεί να επανέρχονται στις ράγες πολιτικών σαν αυτές που επικράτησαν στην τετραετία ΣΥΡΙΖΑ στην πιο λαϊκίστικη περιόδο της μεταπολίτευσης. Δηλαδή στον πιο απαρχαιωμένο κρατισμό, στον (κομματικό) πελατειασμό, στον παρασιτικό επιδοματισμό, στον παρεμβατισμό στους θεσμούς, με όρους λάιτ υπαρκτού σοσιαλισμού. Τώρα υπερασπίζονται την κα Θάνου. Πως με αυτό το παρελθόν, θα μπορέσουν να ενταχθούν στην νέα πραγματικότητα;
Ακόμα και πολίτες που έσπευσαν τον Ιούλιο να στηρίξουν το ΣΥΡΙΖΑ , εκφράζοντας ίσως ενδόμυχους φόβους για την επερχόμενη παντοδυναμία της «Δεξιάς», «αιχμάλωτοι» ακόμα του «αντιδεξιού» συνδρόμου ήδη διαπιστώνουν μια νέα, κεντρώα, κανονικότητα, μια λογική στην λειτουργία της χώρας. Είναι οι «ψηφοφόροι της Δευτέρας» που βλέπουν την πραγματικότητα με άλλο μάτι και είναι έτοιμοι να ξεφύγουν από μύθους μιας πενηκονταετίας. Η περίοδος Σύριζα φαντάζει ήδη κακό παρελθόν. Εν κατακλείδι οι τύχες του Σύριζα δεν θα κριθούν από το τωρινό εκλογικό του ποσοστό.
Να προσθέσουμε εδώ την αμηχανία που διαπερνά το ΚΙΝΑΛ το οποίο δυσκολεύεται να επιλέξει κατεύθυνση. Αναμασήματα του παρελθόντος ή στοίχιση στο μέλλον. Αν και δυνάμεις, εκτός του επίσημου ηγετικού πυρήνα, αναφέρονται σε ένα νέο Φιλελεύθερο Κέντρο συναγωνιστικό ως προς την νέα πραγματικότητα. Είναι ίσως η μόνη προοπτική για να χτιστεί η άλλη παράταξη ενός σύγχρονου δικομματισμού. Διαφορετικά ο εύστοχος χαρακτηρισμός μικρό ΚΚΕ του Κέντρου τους αναμένει…
Φυσικά τα γεγονότα τρέχουν και η κυβέρνηση έχει ήδη εγκατασταθεί. Η καινοτομία του νέου υπουργικού συμβουλίου, έγκειται στην επιλογή υφυπουργών και γενικών γραμματέων με υψηλή εξειδίκευση ως προς το αντικείμενο του κάθε υπουργείου. Είναι βέβαιο ότι αυτή η καινοτομία για τα ελληνικά δεδομένα απαιτεί ισχυρό πρωθυπουργικό επιτελείο με σύγχρονα εργαλεία συντονισμού, υπουργούς με ηγετικό πολιτικό προφίλ, υφυπουργούς και γενικούς γραμματείς με ισχυρή εξειδίκευση. Ο ορισμός στελεχών με αντίστοιχο προφίλ φαίνεται να κυριαρχεί στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Παρά τις κάποιες ανορθογραφίες. Και ο ίδιος άλλωστε είναι ο αρχιτέκτονας αυτής της δομής «ηλεκτρονικής διακυβέρνησης»- με ισχυρό πρωθυπουργικό επιτελείο- η οποία κυριαρχεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι όμως δύσκολο στη χώρα μας να λειτουργήσουν τα πολυπρόσωπα συστήματα και να εντάξουν τις υπαρκτές υγιείς δυνάμεις της δημόσιας διοίκησης στην νέα περίοδο. Εκεί θα κριθεί, παράλληλα με την οικονομία, όχι μόνο η αποτελεσματικότητα αλλά η διάρκεια της νέας προσπάθειας.
Η κοινωνία δείχνει στοιχεία αισιοδοξίας, θέλει να αλλάξει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει την ευκαιρία και τον αέρα να εγκαταστήσει μια συστημική ευρωπαϊκή κανονικότητα στη χώρα μας. Φυσικά οι δυσκολίες είναι τεράστιες αλλά και οι δυνατότητες ισχυρές. Υπάρχει ένα κλίμα ελπίδας στη χώρα.