Όπως είδαμε και στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis, ο αιφνίδιος θάνατος της Φώφης Γεννηματά, η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε την ασθένεια και οι επικείμενες εκλογές για ανάδειξη ηγέτη στο Κίνημα Αλλαγής καλύπτουν μεγάλο μέρος του δημόσιου ενδιαφέροντος και φανερώνουν μεγάλη αύξηση στην πρόθεση ψήφου για το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα. Οι τρεις επικρατέστερες υποψηφιότητες είναι ιδεολοτγικά απολύτως διακριτές, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον σύγχυση στα μέλη και στους φίλους του Κινήματος για τον ποιον θα προτιμήσουν να βρεθεί στην ηγεσία μετά τις 12 Δεκεμβρίου.
Αρχίζω αλφαβητικά από τον Νίκο Ανδρουλάκη, την ομιλία του οποίου παρακολούθησε χθες βράδυ στο Δημοτικό Κήπο των Χανίων. Ο Ανδρουλάκης κράτησε ίσες αποστάσεις από τα δύο μεγάλα κόμματα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, απέφυγε να αναφερθεί στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τη δημοκρατία και την πρόοδο, ενώ αντιθέτως τάχθηκε ευθέως κατά του νόμου της κας Κεραμέως, όπως τον αποκάλεσε, για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ), λέγοντας ότι η κυβέρνηση στέρησε απο 200 νέους να φοιτήσουν στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΔΠΘ. Ως γνωστόν ουδείς υποψήφιος, που είχε βαθμολογία πάνω από τη βάση (μ.ο. βαθμολογιών x 1,20, συντελεστή που όρισε το ίδιο το πανεπιστήμιο) δήλωσε την επιθυμία να φοιτήσει σε αυτό το τμήμα. Δηλαδή ο κ. Ανδρουλάκης είπε ότι δεν θα είχε αντίρρηση να εισέλθουν σε αυτό το τμήμα μηχανικών 200 φοιτητές με βαθμολογία κάτω της ορισθείσας βάσης. Επίσης, τάχθηκε κατά της οργανωμένης απο τον Πολιτεία φύλαξης των πανεπιστημίων, αναφέροντας ότι προσλαμβάνονται 7.000 αστυνομικοί (η αλήθεια είναι ότι το πλήθος αυτό ανέρχεται σε 400), ενώ θα έπρεπε να προσλάβουν τα πανεπιστήμια εταιρείες φύλαξης Security, όπως είπε). Τέλος, αναφέρθηκε στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει πολιτική για την αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Τουρκίας και η Αμυντική Συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας είναι αποτέλεσμα συγκυριών και όχι αποτέλεσμα προσπάθειας της κυβέρνησης. Συνεπακόλουθα, αποσιώπησε όλες οι επ’ ωφελεία της χώρας συμφωνίες για οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο και Ιταλία, αλλά και οι συμφωνίες με ΗΠΑ, ΗΑΕ, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει δηλώσει απεριφράστως ότι δεν θεωρεί δημοκρατικό και προοδευτικό κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και, κατά συνέπεια, δεν υπάρχει περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας με αυτό το κόμμα, εφ’ όσον εκλεγεί στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Αξίζει μνείας ότι ήταν υπέρ της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στα πανεπιστήμια, σε αντίθεση με την κυρίαρχη θέση του ΚΙΝΑΛ, όπως και υπέρ της ασυτηροποίησης των ποινών, ψηφίζοντας το νόμο για την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, κάτι που ζητούσε και στήριζε η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έω;ς το θάνατο της Γ. Φεννηματά. Επίσης, από τη Ρόδο που περιόδευε, δήλωσε ότι εάν ήταν παρών στη Βουλη, θα ψήφιζε το ασφαλιστικό νομοσχέδιο για τις επικουρικές συντάξεις, το οποίο εισηγήθηκε ο Πάνος Τσακλόγλου, στήριξε δημοσίως ο Τάσσος Γιαννίτσης και καταψήφισε το ΚΙΝΑΛ.
Τέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρεται κατ’ επανάληψη στην «προοδευτική διακυβέρνηση», χρησιμοποιώντας τη φρασεολογία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχει ταχθεί κατά όλων των νομοσχεδίων της κυβέρνησης από την επαναφορά των Πρότυπων Σχολείων (αυτά που καταργήθηκαν επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, επανήλθαν επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, καταργήθηκαν επί πρωθυπουργίας Αλέξη Τσίπρα και επανήλθαν επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη), την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, την αξιολόγηση στα σχολεία, το Ασφαλιστικό νομοσχέδιο για τις επικουρικές συντάξεις, την αυστηροποίηση του ποινικού Κώδικα. Μόλις προ τριών ημερών χρησιμοποίηση και πάλι την φρασεολογία του ΣΥΡΙΖΑ για την χειραγώγηση των εταιρειών δημοσκόπησης και των ΜΜΕ εκ μέρους της κυβέρνησης με την «λίστα Πέτσα».
Σε τρεις εβδομάδες τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΔΗΣΟ και των άλλων ομάδων, που συναποτελούν το ΚΙΝΑΛ, θα αναδείξουν τον νέο αρχηγό της παράταξης. Θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ τριών κατευθύνσεων, βάσει των δηλώσεων των τριών επικρατέστερων υποψηφίων, ήτοι (1) ίσες αποστάσεις από τα δύο μεγάλα κόμματα και άρνηση συνεργασίας με οιοδήποτε έως τη στιγμή, που το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ θα μεγαλώσει σε δύναμη και από θέσεως ισχύος θα διαπραγματευτεί με όποιον επιλέξει εκείνη τη στιγμή η ηγεσία του, (2) τήρηση τεκμηριωμένης κριτικής στάσης απέναντι στην κυβέρνηση, υπερψήφιση νομοθετημάτων, με τα οποία συμφωνεί, εναλλακτικές προτάσεις σε περίπτωση διαφωνίας και άρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο χαρακτηρίζει μη δημοκρατικό και οπισθοδρομικό κόμμα, και (3) άρνηση συγκυβέρνησης με την ΝΔ, σε περίπτωση που θα είναι πρώτο κόμμα, και εμμονή στην «προοδευτική διακυβέρνηση» άγνωστο με ποιους εταίρους.
Το δίλημμα, που τίθεται, όμως, είναι τί χαρακτηρίζεται ως προοδευτικό και τί ως οπισθοδρομικό. Έχει τεκμηριωθεί κατ’ επανάληψη η άποψη ότι η εφαρμοσμένη και μη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - ως οπισθοδρομική και όχι προοδευτική. Αντιθέτως, οι πλείστες δράσεις και αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης, που βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζονται ως προοδευτικά μέτρα. Τέτοια είναι η ευρεία πλέον εφαρμογή του gov.gr, που διευκολύνει καθημερινά εκατομμύρια πολιτών, η προσέλκυση επενδύσεων για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η μείωση των ανισοτήτων, η αύξηση των ΜΕΘ στα νοσοκομεία από 558 σε 1.360, ο στόχος και η έναρξη εφαρμογής της πράσινης ανάπτυξης και η δραστική μείωση της χρήσης του λιγνίτη, η μείωση των φόρων για την ανακούφιση των πολιτών, η διάθεση 41 δις ευρώ για την συντήρηση της κοινωνίας στον καιρό της έξαρσης της πανδημίας, η προστασία του εισοδήματος εν καιρώ ραγδαίας αύξησης των τιμών των πρώτων υλών και της ενέργειας, ο σεβασμός των Ανεξάρτητων Αρχών και της Δικαιοσύνης, η ανάδειξη ως θεμέλιου λίθου της Αξιολόγησης, της Αξιοκρατίας και της Αριστείας. Αναφέρομαι φυσικά στην ανάδειξη της αριστείας στις επιστήμες, στην καινοτομία, στην εργασία, στην κοινωνική προσφορά, στην επιχειρηματικότητα και όχι στην κατά Πλάτωνα φυλετική αριστοκρατία. Αναφέρομαι στην επανίδρυση των Πρότυπων Σχολείων και στην ενίσχυση της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, που ενισχύθηκαν το 2009-2011, υποβαθμίστηκαν έως το 2015 και καταργήθηκαν το 2016 από μία οπισθοδρομική κυβέρνηση. Αναφέρομαι και στην αξιολόγηση, που πολεμήθηκε και καταργήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και στην αξιοκρατική είσοδο φοιτητών στα πανεπιστήμια με την εφαρμογή της ΕΒΕ.
Για όλους αυτούς τους λόγους, υπαρξιακός αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ είναι πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως λέει ο Ανδρέας Λοβέρδος. Στρατηγικοί– ιδεολογικοί δε πολιτικοί αντίπαλοι είναι εκείνα τα κόμματα, που δείχνουν απέχθεια στους δημοκρατικούς θεσμούς, στην αξιολόγηση, στην αριστεία, στην αξιοκρατία και τίθενται απέναντι στην ελευθερία του λόγου και στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Όπως αναφέρει και ο Γιώργος Σιακαντάρης στο βιβλίο του «Το πρωτείο της Δημοκρατίας: Η σοσιαλδημοκρατία μετά την σοσιαλδημοκρατία» εκδόσεις Αλεξάνδρεια, στρατηγικός αντίπαλος της δημοκρατίας είναι ο ολοκληρωτισμός. Θα προσέθετα ότι στρατηγικοί - ιδεολογικοί αντίπαλοι είναι οι υμνητές του σταλινισμού και εκείνοι, που σπέρνουν μίσος και εθνικό διχασμό και ανοιγοκλείνουν το μάτι στο αντιεμβολιαστικό κίνημα. Και όλοι οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ πρέπει να τοποθετηθούν καθαρά και όχι με μισόλογα.
Τέλος, επειδή συχνά τίθεται το ερώτημα «Ποιο θα είναι το ιδεολογικό θεμέλιο του υπό διαμόρφωση κόμματος, μετά την εκλογή του νέου αρχηγού, η απάντηση δίνεται στο ίδιο πόνημα του Γιώργου Σιακαντάρη, ο οποίος στην σελίδα 315 αναφέρει: «Σήμερα οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες – επειδή δεν τολμούν να τα βάλουν με την αρχιτεκτονική του ευρώ, την εμμονή στον πληθωρισμό, την ανυπαρξία κοινών πολιτικών στη φορολογία και στο τραπεζικό σύστημα – γαντζώνονται και αυτοί στον λαϊκισμό των «προοδευτικών συμμαχιών». Η σοσιαλδημοκρατία, όμως, δεν χρειάζεται «προοδευτικές συμμαχίες», αλλά να κατασκευάσει τη νέα δική της ταυτότητα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, στην εποχή της σοσιαλδημοκρατίας μετά την σοσιαλδημοκρατία». Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για τον νέο ηγέτη του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.