Τι σχέση μπορεί να έχουν οι εκλογές στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο με τις ελληνικές εξελίξεις στο χώρο του κέντρου? Πολλοί θα ισχυριστούν ότι οι συγκρίσεις είναι ατυχείς και ότι δεν αφορούν πρόσωπα και καταστάσεις στο “καθ’ ημάς Ισλάμ”. Για πολλούς, όμως, που ενδιαφέρονται για το μεγάλο κόμμα μεταξύ ΝΔ και Συριζα αποτελούν πυξίδα προσανατολισμού για τον οδικό χάρτη που πρέπει να σχεδιασθεί το προσεχές διάστημα.
Ένα τμήμα, λοιπόν, της ελληνικής κεντροαριστεράς φαίνεται να υιοθετεί τη τακτική Κόρμπυν, η οποία βαδίζει στον κλασσικό δρόμο του αριστερού λαικισμού και τον κρατισμό. Κινείται στον άξονα Αριστεράς- Δεξιάς και ποντάρει στην ενεργοποίηση των παραδοσιακών ψηφοφόρων της πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατίας με όρους βγαλμένους απο τα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Ο Συριζα, η ΔΗΣΥ και οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία αποτελούν τον ένα πόλο στο χώρο αυτόν, υιοθετούν τον όρο κεντροαριστερά, προσπαθώντας να κυριαρχήσουν αλλά και να οριοθετήσουν το συγκεκριμένο κομμάτι του Κέντρου. Είναι οι αρχικοί υποστηρικτές του Μελανσόν, του Αμόν και του Κόρμπυν. Ταυτίζονται πλήρως, άσχετα αν κάποιοι ανακάλυψαν τον Μακρόν όταν σιγούρεψε την νίκη του στις προεδρικές εκλογές.
Από την άλλην, έχουμε τους παίκτες οι οποίοι ισχυρίζονται πως ο διαχωρισμός της πολιτικής σε αριστερά και δεξιά έχει ξεπερασθεί και πως το νέο αφήγημα είναι η σύγκρουση του ορθολογισμού-εκσυγχρονισμού- προοδευτισμού με τον εθνολαικισμό-κρατισμό- συντηρητισμό. Ειδικά για τη χώρα μας διακηρρύσουν ότι οι λύσεις δεν χωρίζονται σε αριστερές και δεξιές, προτείνοντας ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο, μείωση δαπανών, περιορισμό του σπαταλών του δημόσου τομέα, μείωση φόρων και ανοιχτούς θεσμούς. Το Ποτάμι, η Κοινωνία Αξιών, η Ώρα Αποφάσεων είναι, λοιπόν, ο άλλος πόλος που συγκροτεί το κεντρώο χώρο, το προοδευτικό-φιλελεύθερο κέντρο, και στόχο έχει να ενώσει όλες τις εκσυγχρονιστικές δυνάμεις του τόπου. Είναι οι αρχικοί υποστηρικτές του Μακρόν και τους απωθεί η ρητορική του Κόρμπυν.
Γίνεται έτσι φανερό ότι από δω κ πέρα ο καθένας πρέπει να επιλέξει τον δικό του δρόμο. Η ΔΗΣΥ έχει προγραμματίσει συνδιάσκεψη τον Ιούνιο και συνέδριο τον Σεπτέμβρη. Σε αυτό θα συμμετέχουν, αν τα βρουν μεταξύ τους, τα γνωστά πρόσωπα με τους γνωστούς μηχανισμούς. Το Ποτάμι έχει προχωρήσει σε πολιτική συνεργασία με την Κοινωνία Αξιών και σε πολιτική συμμαχία με την Ώρα Αποφάσεων.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει ώστε να συσπειρωθούν όλες οι δυνάμεις του εκσυγχρονισμού και του φιλελευθερισμού στη χώρα; Είναι φανερό ότι αυτή τη στιγμή έχουμε τα εξής δεδομένα: το Ποτάμι κοινοβουλευτικό κόμμα, μαζί με τους ΜΕΤΑ, τους Μπροστά, την Κοινωνία Αξιών, αλλά και την Ώρα Αποφάσεων εν αναμονή του συνεδρίου της το Σεπτέμβριο. Μέχρι τότε προέχει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω και να προχωρήσουμε από τη δηλωμένη πολιτική συμμαχία σε ξεκάθαρη πολιτική συνεργασία. Να συμφωνήσουν το Ποτάμι και η Ώρα Αποφάσεων σε έναν οδικό χάρτη μέχρι το Σεπτέμβριο που στόχο θα έχει την κοινή κάθοδο στις εκλογές όταν αυτές προκύψουν. Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η δημιουργία μιας επιτροπής που θα έχει διπλό στόχο. Ο πρώτος θα είναι να συσπειρώσει όλους όσους αισθάνονται άβολα ή δεν εκπροσωπούνται από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, και ο δεύτερος θα είναι οργανωτικός ώστε να δημιουργηθούν νέα όργανα που θα συμπεριελαμβάνουν και τους νέους μας συμπαίκτες στην προσπάθεια δημιουργίας ενός μεγάλου μεταρρυθμιστικού κινήματος.
Είναι αυτονόητο, ότι το Ποτάμι και ο Επικεφαλής του θα εκπροσωπούν κοινοβουλευτικά το νέο φορέα, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές, όπως επίσης ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε σε εκλογή αρχηγού από την κοινωνία στην περίπτωση που αυτή η πολιτική συνεργασία αποδώσει καρπούς και καταφέρει να συσπειρώσει γύρω της μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος. Είναι τώρα η ευκαιρία ώστε να μην πάει χαμένη η προσπάθεια των τελευταίων χρόνων για τη δημιούργια του μεγάλου κεντρώου, φιλευρωπαικού, εκσυγχρονιστικού φορέα. Πολλούς δρόμους συννενοήσης περπατήσαμε και ουκ ολίγες προσπάθειες κάναμε για να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι είναι πραγματοποιήσιμο, τι είναι εφικτό να γίνει. Αν θέλουμε να έχουμε ένα αίσιο τέλος σε αυτόν τον μαραθώνιο διαβουλεύσεων και συζητήσεων ας έχουμε όλοι οι εμπλεκόμενοι υπ’ όψην μας ότι κανείς δεν βρήκε το δρόμο του αλλάζοντας συνεχώς μονοπάτια.