Έχουμε πάντα το σπουδαίο… χάρισμα να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους μιας συζήτησης από το κύριο ζήτημα που πρέπει να την απασχολεί, σε άλλα, επιμέρους – σημαντικά κι αυτά – ζητήματα, που όμως δεν θα κρίνουν αυτά την πορεία και κυρίως το αποτέλεσμα της συζήτησης.

Αναφέρομαι βέβαια στη σοβαρή κι ενδιαφέρουσα συζήτηση που έχει αναπτυχθεί με αφορμή το εγχείρημα, τη συλλογική προσπάθεια καλύτερα, για τη συγκρότηση του λεγόμενου – και αναγκαίου – «τρίτου πόλου» στην πολιτική ζωή της χώρας.

Τι μορφή θα έχει, πώς θα λέγεται, τι όργανο θα συγκληθεί ν? αποφασίσει, πώς θα συγκροτηθεί το ευρωψηφοδέλτιο, είναι μερικά από τα ερωτήματα που, επαναλαμβάνω, δεν είναι αμελητέα και θα πρέπει να απαντηθούν – και μάλιστα σύντομα – αλλά η επιτυχία της μεγάλης αυτής προσπάθειας που δικαιολογημένα βρίσκεται στο επίκεντρο των πολιτικών συζητήσεων από τη στιγμή που εκδηλώθηκε, δεν θα κριθεί κυρίως από αυτές τις απαντήσεις.

Θα κριθεί από το πολιτικό στίγμα που θα εκπέμψει προς την κοινωνία αυτό το εγχείρημα και που δεν μπορεί να είναι άλλο, από το αποτέλεσμα του διαλόγου όλων όσοι δέχτηκαν και συμμετέχουν ήδη σε αυτό.

Ποια είναι η θέση μας για την πολιτική κατάσταση, τι θέση παίρνουμε απέναντι στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, αλλά και την πολιτική της αντιπολίτευσης, τι προτείνουμε εμείς για το ξεπέρασμα της κρίσης και για την ανασυγκρότηση της χώρας, ποιο είναι το όραμα και οι προτάσεις μας για την ενωμένη Ευρώπη;

Χρειαζόμαστε μια σύντομη και σαφή πολιτική πρόταση, που θα εξειδικεύει το αρχικό μας κάλεσμα και θα απαντάει συγκεκριμένα στο ερώτημα «Ποια Ελλάδα, σε ποια Ευρώπη»!

Αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα πρέπει να στείλουμε στους προοδευτικούς πολίτες και να επιδιώξουμε να πείσουμε και να συσπειρώσουμε όσο γίνεται περισσότερους γύρω από τη δύσκολη αυτή προσπάθεια.

Ούτε, βέβαια, είναι τώρα ο… κατάλληλος χρόνος να ξεκαθαρίσουν πρόσφατοι ή παλιότεροι προσωπικοί πολιτικοί λογαριασμοί, να δικαιωθούν ή να διαψευσθούν κάποιοι, να μπουν διαχωριστικές γραμμές και αναλογίες μεταξύ παλιών και νέων, ή να συγχέεται το μήνυμα με… δημιουργικές ασάφειες.

Η βάση για τη συγκρότηση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, πρέπει να μπει άμεσα! Με τα κόμματα, τις κινήσεις – που υπάρχουν ή διαμορφώνονται – τις συλλογικότητες και τους πολίτες που στηρίζουν από τώρα αυτήν την προσπάθεια. Η πολιτική μας πρόταση πρέπει να απευθυνθεί σε όσο γίνεται περισσότερους, να δυναμώσει και να επεκταθεί η πανελλαδική δικτύωση των επιτροπών πρωτοβουλίας, με το ευρύτερο δυνατό πνεύμα, χωρίς κομματικές ή άλλες διακρίσεις, χωρίς μιζέριες και γκρίνιες…

Και βέβαια – εξ ίσου σημαντικό – χρειάζεται να μένουν πάντα οι πόρτες διάπλατα ανοιχτές. Οι πολιτικές – και όχι μόνο – εξελίξεις, είναι τόσο πυκνές και απρόβλεπτες, που θα αναδιατάσσουν συνεχώς το πολιτικό σκηνικό, θα ταρακουνάνε προκαταλήψεις και συνειδήσεις, θα καταρρίπτουν αμφιβολίες και θα πυκνώνουν τις γραμμές όσων θα πείθονται για την αναγκαιότητα του εγχειρήματος.

Η πρώτη αποφασιστική μάχη είναι ασφαλώς οι ευρωεκλογές και οι δημοτικές εκλογές του ερχόμενου Μάη. Τα πρώτα δείγματα της δικομματικής αντιπαράθεσης, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για τη λαίλαπα του λαϊκισμού που θα γνωρίσει η χώρα, στην προσπάθεια των… μονομάχων να κερδίσουν τις εντυπώσεις για τις επόμενες – κρίσιμες για τον τόπο – εθνικές εκλογές.

Οι προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και προσωπικότητες, όλοι όσοι ανησυχούν για το μέλλον του τόπου, είναι ανάγκη να σταθμίσουν ξανά τις μεγάλες ευθύνες τους, να υπερβούν τα όποια κομματικά συμφέροντα και προσωπικές επιδιώξεις και να στρατευθούν στη μεγάλη προσπάθεια, να συμβάλλουν με τις δικές τους θέσεις και δυνάμεις στη συγκρότηση αυτού του πόλου.

Είναι η ώρα της προσωπικής ευθύνης και στάσης.

Τώρα, που ούτε αυτοί που επιβαίνουν ακόμα στα βαγόνια των τρένων, ούτε και αυτοί που κατέβηκαν από αυτά, διακατέχονται από κάποιο ιδιαίτερο ενθουσιασμό, τώρα που το φάντασμα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού αναπολούν μόνο όσοι επιστρέφουν στο… αριστερό παρελθόν τους, τώρα, ίσως, το όραμα μιας μεγάλης δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης, γίνεται το μόνο ελκυστικό, ικανό να εγγυηθεί τη σωτηρία της Ελλάδας!