Τα χθεσινά αποτελέσματα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύουν ότι η πλειονότητα των μελών και φίλων του κόμματος επιθυμεί την ευθεία αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τη διατήρηση της σημερινής πορείας. Το δίπολο “Πρόοδος – Οπισθοδρόμηση” είναι αυτό, το οποίο διαχωρίζει τις πολιτικές ομάδες και τα πολιτικά κόμματα. Έχουμε αναφερθεί κατ’ επανάληψη ότι οι επεξεργασμένες προτάσεις, οι τεκμηριωμένες θέσεις και οι στόχοι, που θέτει κάθε πολιτικός οργανισμός ή ακόμη και ένας πολίτης, τον χαρακτηρίζουν είτε ως προοδευτικό είτε ως οπισθοδρομικό. Επανέρχομαι σε αυτό το διαχωρισμό, επί τη ευκαιρία της επαναλαμβανόμενης ανιστόρητης προτροπής κάποιων υποψηφίων για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ για “συνεργασία ή και συνένωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων ενάντια στη Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη”. Θεωρώ, επίσης, υβριστικό και απαξιωτικό προς το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ και προς τον τότε αρχηγό του Βαγγέλη Βενιζέλο τη δήλωση αμφοτέρων των υποψηφίων αρχηγών (Ανδρουλάκη και Δούκα), όταν δηλώνουν ότι “ποτέ δεν θα ξαναγίνουμε δεκανίκι της Δεξιάς”.
Όμως, δεν μας διευκρινίζουν ποιές είναι αυτές οι “προοδευτικές δυνάμεις”. Μήπως εννοούν τον ΣΥΡΙΖΑ ή την ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ή μήπως την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και το ΚΚΕ; Και ένα ερώτημα, που είτε μένει αναπάντητο είτε απαντάται με τη φράση “ας συμπράξουν όλα τα άλλα κόμματα για σχηματισμό κυβέρνησης”, είναι: εάν το 2027 η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, θα αφήσουν τη χώρα ακυβέρνητη ή θα συζητήσουν για τον σχηματισμού κυβέρνησης όλων των κομμάτων της σημερινής αντιπολίτευσης, αφού η σύμπραξη ακόμη και των ακροδεξιών κομμάτων θα είναι αναγκαία για τον σχηματισμό της πλειοψηφίας στη Βουλή;
Θέτουμε το ερώτημα για πολλοστή φορά: Πώς χαρακτηρίζονται οι νομοθετικές πρωτοβουλίες, που καταγράφονται κατωτέρω; ως προοδευτικές ή ως οπισθοδρομικές; Και πώς χαρακτηρίζονται τα κόμματα, τα οποία αρνήθηκαν να τις υπερψηφίσουν; Ως προοδευτικά ή ως οπισθοδρομικά;
Ενδεικτικά θα αναφέρω (1) την δραστική μείωση της ανεργίας από 17,8% το 2019 σε 9,5% σήμερα, (2) την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα, εκ των οποίων το 42% οδεύει σε αγορά ή ανέγερση νέων ή αγορά παλαιών κτηριακών εγκαταστάσεων και το 58% σε άλλα επενδυτυικά σχέδια, (3) η εξυγίανση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά με αποτέλεσμα να πληρωθούν αναδρομικά και οι 600 εργαζόμενοι και η επιχείρηση να αρχίσει να παράγει, (4) η εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, με αποτέλεσμα να μην εισέρχονται στα πανεπιστήμια υποψήφιοι με χαμηλές επιδόσεις στις εξετάσεις και χιλιάδες νέων να προωθούνται στην Τεχνολογική & Επαγγελματική Κατάρτιση, (5) η εφαρμογή της ψηφιοποίησης στο σύνολο του Δημόσιου τομέα μέσω του gov.gr, με αποτέλεσμα από 8 εκατ. ψηφιακές συναλλαγές με το Δημόσιο το 2019 να έχουμε ξεπεράσει το 1 δις συναλλαγές το 2023, (6) η επαναφορά κάποιων διατάξεων του νόμου Διαμαντοπούλου (το μελανό σημείο βέβαια είναι η διστακτικότητα την οποία επέδειξε η κυβέρνηση μη επαναφέροντας το σύνολο του νόμου με βελτιώσεις, όπως είχε εξαγγείλει ο πρωθυπουργός το 2018), (7) η επιστολική ψήφος για τις ευρωεκλογές, (8) η διαφάνεια και ο εξορθολογισμός του συστήματος διακυβέρνησης και εποπτείας των δήμων με αυστηρούς δείκτες ποιότητας της απόδοσής τους και κατάργηση άνω των 1.000 νπδδ στους ΟΤΑ, (9) οι μεταρρυθμίσεις για την αύξηση του εισοδήματος των γιατρών του ΕΣΥ, (10) η καθιέρωση νέων δωρεάν διαγνωστικών εξετάσεων, (11) το ηλεκτρονικό σύστημα διακίνησης φαρμάκων για αυστηρότερο έλεγχο επί των αποθεμάτων, των παράλληλων εξαγωγών και της χειραγώγησης τιμών, (12) η δημιουργία ηλεκτρονικής λίστας χειρουργείων για περισσότερη διαφάνεια, η επιτάχυνση των χειρουργείων και η μείωση των καθυστερήσεων, (13) το νέο σύστημα επιλογής διοικήσεων φορέων του Δημοσίου μέσω εξετάσεων που διενεργούνται από το ΑΣΕΠ, (14) τα δραστικά μέτρα για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής με εισαγωγή τεκμαρτού εισοδήματος στο ύψος του κατώτατου μισθού για τους ελεύθερους επαγγελματίες, (15) η αυστηροποίηση των εμπορικών παραχωρήσεων και χρήσεων στις παραθαλάσσιες περιοχές με εισαγωγή ψηφιακών ελεγκτικών μηχανισμών, αλλά και η προστασία 198 ακτών ως "απάτητων παραλιών", (16) η αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, (17) η λειτουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, (18) η καταπολέμηση της αυθαίρετης δόμησης, το «παραγωγικό δάσος» και η αξιοποίηση της βιομάζας από τους καθαρισμούς δασών, (19) ο νέος δικαστικός χάρτης της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης με ενοποίηση ειρηνοδικείων και πρωτοδικείων, κατάργηση άνω των 100 εδρών σε όλη τη χώρα και μείωση του χρόνου απονομής δικαιοσύνης κατά 450 μέρες, (20) η αποδοχή της δωρεάς 161 κυκλαδικών εδωλίων της συλλογής του Leonard Stern, (21) η μετατροπή πέντε μουσείων σε ΝΠΔΔ, (22) η πρόσληψη 28.500 μονίμων εκπαιδευτικών και ο τεχνολογικός εξοπλισμός των σχολείων, (23) η νομοθέτηση κινήτρων για την τεκνοποίηση, (24) η νομοθέτηση μέτρων για την μεγάλη αύξηση της προσφοράς στέγης σε νέα ζευγάρια κ.λπ. Ο σχεδιασμός, η νομοθέτηση και η υλοποίηση όλων αυτών των μέτρων καταττάσουν μία κυβέρνηση σαφώς στον προοδευτικό χώρο, ενώ, αντιθέτως, η άρνηση υπερψήφισης αυτών των νομοσχεδίων σαφώς κατατάσσουν αυτά τα κόμματα στον χώρο της οπισθοδρόμησης.
Βέβαια, υπάρχει και το μείζον θέμα της οικονομίας. Αδυνατώ να δεχθώ αυτό, που επαναλάμβαναν προεκλογικά σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ: “η κυβέρνηση απέτυχε πλήρως στην οικονομική πολιτική”. Η άνοδος του ΑΕΠ από 180 δις το 2019 σε 232 δις το 2024 και η μείωση του δημόσιου χρέους στο 153% του ΑΕΠ δεν μπορεί να μεταφραστεί ως αποτυχία. Κάθε άλλο. Θα ήταν πειστικότερο να πουν ότι θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη περισσότερα, αξιοποιώντας το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν η μόνη εκ των υποψηφίων, η οποία παρουσίασε σχέδιο και τόνισε ότι “Στο επίκεντρο της πολιτικής μου πρότασης βρίσκεται η ενδυνάμωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, και προς αυτή την κατεύθυνση έχω καταθέσει μια δέσμη προτάσεων που κινείται σε 3 κύριους άξονες: καλύτερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση, παροχή υποστήριξης και κινήτρων για τον ψηφιακό μετασχηματισμό, και κίνητρα για συνέργειες έτσι ώστε να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας” (δες https://www.diamantopoulou.gr/article/ora-gia-megales-allages-gia-tis-mikromesaies-epicheiriseis/). Θεωρώ τον αποκλεισμό της ως απώλεια για το πολιτικό σύστημα και τη συγκρότηση εποικοδομητικής αντιπολίτευσης. Όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τους λόγους για τους οποίους η πολιτική τους τα αποκλείει από το χώρο της προόδου και του εκσυγχρονισμού. Οι λόγοι έχουν αναπτυχθεί από μία πλειάδα αναλυτών. Εξ άλλου η άρνησή τους (εδώ συμπεριλαμβάνεται και το ΠΑΣΟΚ) να ψηφίσουν όλα τα ανωτέρω αναφερθέντα νομοσχέδια, αλλά και πολλά άλλα, τα κατατάσσουν στο χώρο της οποισθοδρόμησης.
Τέλος, τα χθεσινά αποτελέσματα για τη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ανοίγουν πλέον δύο δρόμους, τους οποίους θα ακολουθήσει το κόμμα αυτό. Ο ένας είναι αυτός, που χάραξε από το 2021 έως σήμερα, δηλαδή ο δρόμος της άκαρπης αντιπαλότητας με την κυβέρνηση. Ο άλλος είναι ο δρόμος της δημιουργίας ενός μετώπου με τον ΣΥΡΙΖΑ και εκείνους που αποχώρησαν τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, θα αφήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να νέμεται μόνος το χώρο της προόδου και του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας. Για τον τελευταίο οι ευθύνες αυξάνονται και οι προκλήσεις για επίδειξη τόλμης στις εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις, που θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ, είναι επιτακτικές. Από σήμερα ο σημερινός πρωθυπουργός θα βρίσκεται κάτω από έναν μεγεθυντικό φακό εκ μέρους όλων των προοδευτικών πολιτών, αναμένοντας μία εποικοδομητική αντιπολίτευση από τον “Κανέναν”.