Προληπτική νομοθέτηση: Το ψέμα και η ευκαιρία

Κώστας Σοφούλης 30 Ιαν 2017

Πολύς σαματάς γίνεται από την κυβέρνηση για την δήθεν ατιμία των θεσμών να επιμένουν στην προληπτική νομοθέτηση μέτρων. Παραβιάζει την συνταγματική νομιμότητα, ισχυρίζονται, και έρχεται σε αντίθεση με τις Ενωσιακές αρχές. Στο παραμύθι αυτό προσήλθε και ο Ολλάντ που ψάχνει απεγνωσμένα να κρατήσει την δημοτικότητά  του έστω και από το μανίκι ενός Τσίπρα. Δυστυχώς, το θέμα πήραν επιπόλαια και τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Φοβούνται τα μέτρα και σιωπούν μπροστά στην προληπτικότατα της νομοθέτησης. Υπάρχει, όμως, και μια δεύτερη ανάγνωση της όλης ιστορίας.

Στην ουσία, οι θεσμοί απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση να τους παρουσιάσει ολοκληρωμένο ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης αντί του εν είδη στιγμιαίου και σταγονομετρικού συστήματος των ad hoc συμφωνούμενων ενεργειών. Το αίτημά τους έχει λογική βάση. Θέλουν πρόγραμμα που να δεσμεύει την χώρα ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που την εκπροσωπεί, ώστε να έχουν την δυνατότητα να συγχρονίσουν τις αναμενόμενες πολιτικές με τα επιβαλλόμενα αποτελέσματα. Τι κακό έχει αυτή η θέση;

Αν η αντιπολίτευση ήταν πράγματι έτοιμη να δράσει αποτελεσματικά θα μπορούσε να αδράξει την ευκαιρία και να πει: Ναι, εμείς έχουμε τέτοιο πρόγραμμα και εγγυούμαστε την εφαρμογή του. Γιαυτό και δεχόμαστε να δεσμευτούμε νομοθετικά. Ιδού, το καταθέτουμε και ζητούμε την συμφωνία της κυβέρνησης και των θεσμών. Αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να το δεχτεί ή να το εφαρμόσει, τότε ας παραιτηθεί και ας προκηρύξει εκλογές για να εκλεγεί κυβέρνηση που μπορεί.

Σε μια τέτοια περίπτωση γενναίας παρέμβασης, η χώρα θα είχε αποκτήσει εν μια νυκτί επιτέλους μεσο-μακροπρόθεσμο πρόγραμμα και ο εθνικολαϊκισμός, χάνοντας το οπορτουνιστικό παιχνίδι του, θα είχε πάρει τον δρόμο της επιστροφής στα λογικά του περιθώρια μαζί με την Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ. Εν τέλει, όλο το πολιτικό σκηνικό θα είχε αλλάξει προς το ορθολογικότερο αφήνοντας πίσω του το πονηρό παιχνίδια των «ηρωικών διαπραγματεύσεων κάθε λίγο και λιγάκι» που ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι του δίνει χώρο για να παίζει το θέατρό του στο αδαές κοινό του.