Το Συνέδριο Πολιτικής και Προγράμματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στο τέλος Ιουνίου, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την ανασυγκρότηση του χώρου μας. Η συνάντηση διαφορετικών δυνάμεων, φορέων, κομμάτων, Κινήσεων και προσωπικοτήτων είναι αναμφισβήτητα ένα θετικό γεγονός. Απαιτείται, όμως, ακόμα πολλή προσπάθεια για να επιτευχθούν οι στόχοι μας. Και κυρίως πρέπει να εμπνεύσουμε ενθουσιασμό στα μέλη και τους φίλους μας.
Το Συνέδριο είναι ανάγκη να εκπλήξει θετικά. Δεν αρκεί να επαναλάβει ήδη διατυπωμένες ή γενικόλογες θέσεις. Χρειαζόμαστε νεωτεριστικό, καινοτόμο, αιχμηρό προγραμματικό λόγο. Δεν είμαστε το μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα του παρελθόντος, που μπορούσε -λάθος κατά τη γνώμη μου- να αρκείται σε γενικές, στρογγυλεμένες απόψεις, για να είναι αρεστό σε όλους.
Η θέση μας «ανάμεσα» στους δύο μεγαλύτερους πόλους του πολιτικού συστήματος, σε συνδυασμό με το σημερινό μέγεθος μας, απαιτεί πλήρη σαφήνεια και εξειδίκευση. Το να φοβόμαστε να συγκρουστούμε με κάποιους, μπορεί να οδηγήσει στο να μην αρέσουμε σε κανέναν. Σε μια πολωτική εκλογική αναμέτρηση θα κινδυνεύσουμε να λεηλατηθούμε από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, με βάση πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε κοινωνικές συμμαχίες σε στρώματα που θα βρουν σε μας την πολιτική έκφραση τους.
Ο πολιτικός λόγος μας πρέπει να είναι ανοιχτός, ενωτικός, μεγαλόκαρδος προς άλλες δυνάμεις, σχήματα και πρόσωπα του κεντρώου και κεντροαριστερού χώρου, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς και της οικολογίας. Αυτό όχι μόνο δεν έρχεται σε αντίθεση με την πορεία συγκρότησης μας, αλλά ακριβώς το αντίστροφο. Όσο πιο πολύ προχωρά η συγκρότηση μας, τόσο πιο πολύ ενωτικοί μπορούμε να είμαστε προς τις άλλες δυνάμεις. Δεν είναι σωστό να δοθεί η εντύπωση, δικαίως ή αδίκως, ότι όσοι πρόλαβαν να μπουν, μπήκαν. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι η πιο σημαντική προσπάθεια στον ευρύτερο χώρο μας, αλλά όχι -δυστυχώς- η μόνη.
Θα ήταν χρήσιμο, γενικότερα, να δείχνουμε μια αυτοσυγκράτηση σε επαίνους για τις σημαντικές ομολογουμένως προσπάθειες μας. Δεν μας ταιριάζουν μεγαλοστομίες, αυταρέσκεια και βιαστικές κρίσεις για τις προσδοκώμενες επιδόσεις μας. Έχουμε ακόμα σοβαρή δουλειά να κάνουμε. Να καταβάλλουμε πολύ μόχθο πνευματικό, πολιτικό, προγραμματικό και οργανωτικό. Οι δυσκολίες και τα διλήμματα που θα αντιμετωπίσουμε θα είναι πολλά. Κάναμε ήδη μια καλή αρχή. Ας ευχηθούμε ότι θα πάμε πολύ καλύτερα!