Ο Φώτης Κουβέλης (1) , αναφερόμενος στο ΠαΣοΚ, ήταν σαφής: «Με αυτήν την πολιτική με την οποία πορεύονται τα τελευταία χρόνια και δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές, δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας […] Πρακτικά -όπως φαίνεται από δηλώσεις των ίδιων στελεχών- προετοιμάζουν πυρετωδώς το έδαφος για συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠαΣοΚ. Αριστερό άλλοθι σε μια τέτοια εξέλιξη, εμείς δεν θα δώσουμε». Και τόνισε ότι «δεν θα εμπλακούμε σε τέτοιου τύπου προεκλογικά σενάρια και εικασίες. Καταλύτης για λύση σε προοδευτική κατεύθυνση, είναι η ήττα και αποδυνάμωση του δικομματισμού, με παράλληλη ενίσχυση της Δημοκρατικής Αριστεράς».
.
Είχε προηγηθεί κείμενο θέσεων της Α. Διαμαντοπούλου (2) που υποστήριζε ότι «εφόσον η ψήφος του λαού οδηγήσει σε κυβέρνηση συνεργασίας, τότε τα κόμματα που την αποτελούν θα πρέπει να έχουν δεδομένο ευρωπαϊκό προσανατολισμό» ενώ «στην προοπτική μιας προοδευτικής διακυβέρνησης η Αριστερά οφείλει να αναλάβει για πρώτη φορά τις ευθύνες της». Και αναφερόμενη στη Δημοκρατική Αριστερά σημείωνε ότι «οφείλει καθαρά και πριν τις εκλογές να πει αν θα συμμετέχει σε μια κυβέρνηση και υπό ποιές προϋποθέσεις, και να αγκαλιάσει τα “δύσκολα ναι” αντί των “εύκολων όχι”».
.
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και ο Α. Λοβέρδος (3) που, αφού τοποθετεί το ΠαΣοΚ στην κεντροαριστερά, τονίζει «ότι μια συζήτηση για συνεργασία με τον κ. Κουβέλη θα ήταν ευπρόσδεκτη, δόκιμη και πολύ λογική για την πολιτική μας φυσιογνωμία». Ο υπουργός Υγείας, όμως, επανατοποθετείται και στο θέμα της εκ των προτέρων συνεννόησης με τη ΝΔ -«το ενδεχόμενο συνεννόησης θα το πουν οι δύο αρχηγοί. Μετά τις 18 του μηνός θα έχουμε κι εμείς τον αρχηγό μας, ο κ. Σαμαράς με τον νέο αρχηγό του ΠαΣοΚ».
.
Η πίεση, λοιπόν, προς τη ΔημΑρ θα γίνεται όλο και πιο έντονη όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές ιδιαίτερα, μάλιστα, αν ληφθεί υπόψη ότι πρόκειται για έναν πολιτικό σχηματισμό που [δημοσκοπικά] φιλοξενεί σε μαζικό επίπεδο μετακινήσεις από το ΠαΣοΚ και τη ΝΔ. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει, βέβαια, ο επανακαθορισμός του ΠαΣοΚ μετά την εκλογή του νέου προέδρου καθώς οι υποψηφιότητες δεν αποτελούν από μόνες τους σημείο αναφοράς / σταθερότητας του ΠαΣοΚ. Ιδιαίτερα σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό τοπίο.
.
Η κεντροαριστερά, που θα προσπαθήσει να εκφράσει και πάλι το ΠαΣοΚ, και σ’ αυτό δεν διαφωνεί κανένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του, εκφράζει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που δεν εξαφανίζονται επειδή διαλύεται ή περνάει κρίση κάποιο κόμμα. Θα μπορέσει το [όποιο] ΠαΣοΚ να ξεχάσει την ηγεμονική λειτουργία του και να αποτελέσει πόλο ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς ή θα συντριβεί προς όφελος και της ΔημΑρ; Μετά το «πατριωτικό» του Ανδρέα Παπανδρέου, το «εκσυγχρονιστικό» του Κ. Σημίτη και το «open gov» του Γιώργου Παπανδρέου, τι; Ίδωμεν.
(1) Άρθρο του Φ. Κουβέλη, στο www.metarithmisi.gr
(2) Ολόκληρο το κείμενο της Α. Διαμαντοπούλου εδώ
(3) Α. Λοβέρδος στον Βήμα FM, 06.03.12
*Ο Θοδωρής Μιχόπουλος είναι δημοσιογράφος.
.