Ομολογώ ότι όταν μου ζητήθηκε μια σειρά καθημερινών σχολίων, για τις τελευταίες μέρες πριν τις κάλπες, υπό τον γενικό τίτλο «Προς τις 25 Ιουνίου», δίστασα λίγο. Τι να γράψεις μετά από ένα πρωτοφανές αποτέλεσμα που φαίνεται να μην αλλάζει – εκτός ίσως από την είσοδο κάποιων μικρότερων «γραφικών» ή και «επικίνδυνων» κομμάτων και κομματιδίων;

Έρχονται όμως τα «μεγάλα» κόμματα να «παίξουν εν ου παικτοίς» κι αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει ύλη. Ξαφνικά ανακάλυψαν – κι έριξαν στο προεκλογικό παιχνίδι – την Θράκη και δη την Ροδόπη. Παρέλκει να αναφερθεί κανείς στο ευαίσθητο των σχέσεων της Ελληνικής Πολιτείας με τους μουσουλμάνους έλληνες πολίτες, που κατοικούν κυρίως στην Ξάνθη και την Ροδόπη. Δεν χρειάζεται καν να πάει πίσω στον χρόνο και τον μακαρίτη Σαδίκ για να τεκμηριώσει ιστορικά τις προσπάθειες χειραγώγησης των ελλήνων μουσουλμάνων από το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή.

Ούτε χρειαζόταν να δημοσιοποιήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι ενημέρωσε τον Αλέξη Τσίπρα για το ποιόν των δύο μουσουλμάνων βουλευτών του κόμματος του – ο ένας παρέστη και σε εκδήλωση του κάθε άλλο παρά αριστερού κόμματος Εθνικιστικής Δράσης στην Τουρκία! Ακόμη κι η παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη στην Κομοτηνή κι η ρητορική που υιοθέτησε, μιλώντας σε εκπροσώπους της μειονότητας, δεν χρειαζόταν.

Όλα αυτά είναι γνωστά. Και είναι αυτονόητο αυτό που είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης: Δεν πρέπει να υπάρχουν στην Βουλή βουλευτές που δεν αποδέχονται την Συνθήκη της Λωζάνης. Αλλά όλα αυτά αποτελούν ζητήματα που πρέπει να συζητηθούν και να αντιμετωπιστούν, με την μέγιστη δυνατή συναίνεση, σε ένα «ουδέτερο» πολιτικά χρόνο. Δεν χωράνε στο προεκλογικό «παιχνίδι».

Αν ζούσε ο μεγάλος Γιάννης Διακογιάννης θα έλεγε ότι μπαίνουμε – έχουμε μπει ήδη- στο τελευταίο βιράζ, πριν τις εκλογές. Μπήκαμε με φάουλ, μικρά και μεγάλα, από μικρούς και μεγάλους. Ας ελπίσουμε ότι στην τελική ευθεία όλοι θα αποδειχτούν λίγο πιο σοβαροί…

Πηγή: portnet.gr