Η Μαρίν Λεπέν επαναπροσδιορίζεται για να κερδίσει όσους περισσότερους ψηφοφόρους μπορεί. Και στο νέο της σποτάκι εξαφανίζει κυριολεκτικά το επίθετο της, το κόμμα της, τον πατέρα της, τη σημαία της ΕΕ και φυσικά τους έγχρωμους.
Μιλά ως μητέρα, γυναίκα, δικηγόρος και πάνω από όλα ως Γαλλίδα που θέλει το καλύτερο για τα παιδιά της .
Έχει στοιχεία που παραπέμπουν σε μία νέα Ιωάννα της Λωραίνης , κοντινά πλάνα των Ηλυσίων Πεδίων και του Πύργου του Άιφελ .
Και την ίδια να πιλοτάρει ένα σκάφος , να περπατάει σε παραλία της Βρετάνης , κοντά στη γενέτειρα του πατέρα της και να συνομιλεί με απλό κόσμο.
Θα μπορέσει να πείσει τους γάλλους πολίτες και να κερδίσει τις εκλογές; Είναι πολύ πιθανό μια που τα σκάνδαλα διαφθοράς έχουν ουσιαστικά βγάλει από το παιχνίδι τον υποψήφιο της παραδοσιακής δεξιάς Φρανσουά Φιγιόν και το χειρότερο έχουν θυμίσει στους πολίτες όσα έκαναν τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία επί δεκαετίες.
Οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρουν την Μαρίν Λεπέν να έρχεται σταθερά πρώτη στον πρώτο γύρο με ποσοστό 25- 26% και τον Εμανουέλ Μακρόν δεύτερο με ποσοστό 21-22%.
Στο δεύτερο γύρο όμως ο Μακρόν φέρεται να κερδίζει με συντριπτική πλειοψηφία την Λεπέν με 63% έναντι 37%.
Και ο Φιγιόν βέβαια νικά στο δεύτερο γύρο τη Λεπέν με πολύ μικρότερη διαφορά όμως . 56% παίρνει ο υποψήφιος της Δεξιάς 44% η ακροδεξιά υποψήφια.
Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα μεγάλη μερίδα ευρωπαίων πολιτών είναι ο ρωσικός δάχτυλος και στις γαλλικές εκλογές . Ήδη ρωσικά έντυπα όπως το κρατικό Σπούτνικ μεταδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τον Εμανουέλ Μακρόν ενώ διακινούν ξανά και ξανά τις φήμες ότι είναι ομοφυλόφιλος και ο γάμος του με τη δασκάλα του είναι η κάλυψη του. Άλλοι πάλι ανησυχούν πως αν ο Μακρόν γίνει πρόεδρος η χώρα θα μπει σε νέες περιπέτειες μια που ο ανεξάρτητος υποψήφιος δεν έχει τη στήριξη κανενός κόμματος αυτή τη στιγμή. Αναλυτές βέβαια εκτιμούν ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα μπορεί τώρα να απειλεί τα μέλη και τους βουλευτές του ότι αν υποστηρίξουν τον Μακρόν θα διαγραφούν αλλά μετά τις εκλογές θα βιαστούν να στηρίξουν τον νέο πρόεδρο.
Ο Μακρόν είναι ο μοναδικός υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα που βάζει επίμονα σε κάθε προεκλογική του συγκέντρωση και την σημαία της ΕΕ τονίζοντας ότι είναι ένας Ευρωπαίος Γάλλος .
Αυτή του η απόφαση δεν φαίνεται να τον βλάπτει μέχρι στιγμής αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί μετά τη διακήρυξη που θα βγάλουν οι 27 στη Σύνοδο της Ρώμης που θα γίνει στις 25 Μαρτίου για να γιορτάσουν την επέτειο των 60 χρόνων της Ενωμένης Ευρώπης.
Μια πρώτη ιδέα για το που θέλουν να πάει η Ευρώπη έδωσε η γερμανίδα καγκελάριος δύο φορές μέχρι σήμερα. Τόσο από τη Μάλτα όσο και από την Πολωνία μίλησε για μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων ξενίζοντας πολλούς. Είναι άραγε μία τελευταία προσπάθεια να σωθεί ένα κομμάτι της Ενωμένης Ευρώπης ή η αρχή του τέλους της Ευρώπης που ξέραμε;
Θα αποτελέσει κομμάτι του οράματος της Ευρώπης μετά το Μπρέξιτ η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων ; Και πόσο ενωμένη μπορεί να παραμείνει η Ευρώπη αν το νέο όραμα αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών την απόφαση συμμετοχής ή όχι σε συγκεκριμένα κοινά πρότζεκτ ;
Γεγονός είναι ότι η Ευρώπη κινείται εδώ και δεκαετίες με διαφορετικές ταχύτητες. Δε συμμετέχουν όλες οι χώρες στην ευρωζώνη, ούτε στη Συνθήκη Σένγκεν που προβλέπει την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών ούτε στο Κοινωνικό Πρωτόκολλο του Μάαστριχτ.
Άρα τώρα οι 27 απλά θα παραδεχτούν αυτό που ήδη συμβαίνει για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις;
Η Ντόιτσε Βέλε αναφέρει ήδη διάφορα σενάρια που θα μπορούσαν να εξεταστούν για το μέλλον και μπορούν να περιλαμβάνουν , ενδεχομένως , την ευρωζώνη, έναν πυρήνα χωρών με επίκεντρο τον γαλλογερμανικό άξονα ή και απλώς μια ομάδα των ιδρυτριών χωρών της ΕΕ.
Όμως αυτή ακριβώς η πολυδιάσπαση δεν είναι που δημιούργησε τα προβλήματα στην ΕΕ και έφερε και το Μπρέξιτ;
Η αποτυχία της Ένωσης να χτίσει μία κοινή δυνατή ευρωπαϊκή συνείδηση , όπως λέει και ο Φράνσις Φουκουγιάμα , δεν ήταν αυτή που οδηγεί αργά αλλά σταθερά και στην αποσύνθεση της με κερδισμένους τελικά μόνο τους λαϊκιστές , τους εθνικιστές και τους ακροδεξιούς Πουτινικούς, Τραμπικούς και Λεπενικούς;
—————————————————————————————————————————–
Η Τουρκία στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι μετά την εποχή του Κεμάλ. Σε 60 μέρες οι πολίτες θα αποφασίσουν σε δημοψήφισμα αν θέλουν η δημοκρατία τους να γίνει προεδρική και ο Ερντογάν ακόμη πιο ισχυρός από ότι είναι σήμερα.
Ήδη πολλοί στην Τουρκία μιλούν για ένα είδος άτυπης δικτατορίας που έχει επιβάλει ο Ερντογάν . Αν στο δημοψήφισμα οι πολίτες ψηφίσουν υπέρ των αλλαγών που θέλει ο τούρκος πρόεδρος η Τουρκία γυρίζει σελίδα και ο Ρετζέπ ταγίπ Ερντογάν αποκτά ευρύτατες εκτελεστικές υπερεξουσίες ενώ αποδυναμώνεται η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο. Ας μη ξεχνάμε ότι το δημοψήφισμα θα γίνει υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης που ισχύει από τον περασμένο Ιούλιο εξαιτίας του πραξικοπήματος και με την νόμιμα εκλεγμένη στην τουρκική εθνοσυνέλευση ηγεσία του φιλοκουρδικού κόμματος στη φυλακή με την κατηγορία της τρομοκρατικής δράσης.
Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην προεκλογική εκστρατεία όσων είναι εναντίον του νέου συντάγματος γιατί οτιδήποτε και αν πουν μπορεί να εκληφθεί ως προσβολή προς το θεσμό του προέδρου της δημοκρατίας.
Πάντως οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν την κοινωνία διχασμένη και προβληματισμένη. Από την αντιπολίτευση, μόνο το ακροδεξιό κόμμα του Ντεβλέτ Μπαχτσελί στηρίζει απόλυτα τον Ερντογάν όμως τα άλλα δυο κόμματα, το Ρεπουμπλικανικό κεμαλικό Κόμμα και το Φιλοκουρδικό κόμμα HDP διαφωνούν απόλυτα.