Ο εορτασμός μιας επετείου αποκτά συνήθως πανηγυρικό χαρακτήρα καθώς ανακαλεί στη μνήμη τις καλύτερες στιγμές μιας ατομικής ή συλλογικής διαδρομής. Προσφέρεται ταυτόχρονα και ως ευκαιρία για μια ουσιαστική αυτοκριτική ματιά στις πιο δύσκολες καμπές αυτής της διαδρομής. Η επέτειος των τριών χρόνων από την ανάληψη της ευθύνης της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία κινδυνεύει, κάτω από την πίεση των επικοινωνιακών αναγκών της άτυπης προεκλογικής περιόδου που διανύουμε, να αναλωθεί περισσότερο στον πανηγυρικό της χαρακτήρα. Θα χαθεί έτσι η ευκαιρία ενός ψύχραιμου απολογισμού, αναγκαίου τόσο για το κυβερνητικό κόμμα όσο και, κυρίως, για την πορεία της χώρας.
Η άνετη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία που εξασφάλισε η ΝΔ στις εκλογές του Ιουλίου του ‘19, ήταν κυρίως αποτέλεσμα της αδιαμφισβήτητης θέλησης των πολιτών να απαλλαγούν από την «Πρώτη φορά Αριστερά». Το εκλογικό αποτέλεσμα και η γενική ανακούφιση με την οποία συνοδεύτηκε, έδινε στο κυβερνητικό κόμμα την απόλυτη πρωτοβουλία αλλά και τη χρονική άνεση να προχωρήσει στην ανασυγκρότηση της οικονομίας και στη στήριξη της πολύπαθης, από την κρίση και τους καταστροφικούς χειρισμούς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κοινωνίας. Τα καλά νέα, δυστυχώς για την κυβέρνηση, τελείωσαν κάπου εκεί.
Η πανδημία άλλαξε άρδην τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, με την αξία της ζωής να αποκτά την αυτονόητη προτεραιότητα. Η «οικονομία της καραντίνας» ανέστειλε αναγκαστικά την οικονομική ανάπτυξη. Ακολούθησε ο πόλεμος του Πούτιν, προκαλώντας μια ανεξέλεγκτη ενεργειακή κρίση με ανυπολόγιστες οικονομικές επιπτώσεις. Ο αποφασιστικός συγχρονισμός των βημάτων της χώρας με τη Δύση ήταν μια απόλυτα θετική επιλογή που δεν ήταν όμως αρκετή. Χωρίς να αμφισβητεί κανείς τους εξωγενείς παράγοντες, η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε από το κύμα της ενεργειακής ακρίβειας την οποία επιμένει να αντιμετωπίζει με επιδοματική κυρίως λογική ενώ φάνηκε αδύναμη να ελέγξει την έκρηξη της κερδοσκοπίας και του πληθωρισμού.
Τρία χρόνια μετά τη νίκη της, η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να επενδύει στο σλόγκαν «Φαντασθείτε να κυβερνούσε τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ». Αν όμως το αντι-ΣΥΡΙΖΑ τσουνάμι την έφερε στην εξουσία, δεν είναι σήμερα αρκετό για να την διατηρήσει - και μάλιστα αυτοδύναμη - σε αυτήν. Πολύ περισσότερο όταν η ηγεσία της, ακόμα και τώρα, αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί τις ευθύνες της διακυβέρνησης 2004-2009 η οποία άνοιξε την πόρτα στο ΔΝΤ και τα μνημόνια. Η αξιοπιστία μιας παράταξης χτίζεται από την διαχρονική της συμπεριφορά στην εξουσία και η ΝΔ έχει γιορτάσει γενέθλια αρκετών κυβερνητικών τριετιών.
Το σημερινό προεκλογικό πολιτικό σκηνικό είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο που διαμόρφωσαν οι τελευταίες εκλογές. Η αξιωματική αντιπολίτευση, μακριά από την εκλογική της επίδοση, δεν φαίνεται ικανή να ανακάμψει ακόμα και με το τρικ της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Η δυναμική παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αλλάζει ουσιαστικά τον συσχετισμό των δυνάμεων κοινοβουλευτικά και πολιτικά όπως φαίνεται τόσο από τις καθαρές του θέσεις για την εξωτερική πολιτική της χώρας όσο και από τις ρεαλιστικές προτάσεις του για την αντιμετώπιση των κρίσιμων κοινωνικών προβλημάτων.
Γιορτάζοντας την τρίτη επέτειο της διακυβέρνησής της, η Νέα Δημοκρατία οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η περίοδος των αυτοδυναμιών πλησιάζει στο τέλος της. Τα εκβιαστικά διλήμματα μπορεί να αποδειχθούν μπούμεραγκ. Η χώρα θα χρειαστεί προγραμματικές συγκλίσεις και δεσμεύσεις διαφορετικών ιδεολογικά πολιτικών παρατάξεων που συμμερίζονται την ανάγκη για πολιτική σταθερότητα και αναπτυξιακή πορεία.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ