Ο φετινός Αύγουστος ήταν από εκείνους που επιβεβαιώνουν τη ρήση του Ουμπέρτο Εκο «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Ησυχία και χαλαρότητα, τουλάχιστον στα εγχώρια. Ακόμα και η τετραήμερη δοκιμασία της βορειοανατολικής Αττικής από τις πυρκαγιές δεν έφτασε στην άλλη Ελλάδα. Η δε κοκορομαχία κυβέρνησης – ΝΔ για το ποιος νοιάστηκε πρώτος για τα καμένα μόνο μειδιάματα (μέσα στην αδιαφορία) προκάλεσε.
Δεν ήταν έτσι ο περυσινός Αύγουστος. Ακόμα και η -παραδοσιακά υποβαθμισμένη- πολιτική επικαιρότητα ήταν γεμάτη. Τότε κυριαρχούσε η φιλολογία των πρόωρων εκλογών, βασισμένη στην υπόθεση ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο συν αυτώ «δεν θα άντεχαν» να πάρουν τα σκληρά μέτρα που είχαν μπροστά τους και θα «δραπέτευαν» μέσω πρόωρων εκλογών, πετώντας την «καυτή πατάτα» στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ, θυμίζοντας αυτό που έκανε το 2009 ο Κώστας Καραμανλής. Ηταν δε τόση η ένταση της φημολογίας που και κάποιοι στην αντιπολίτευση είχαν πιστέψει το σενάριο της «ηρωϊκής εξόδου» (περισσότερα γι’ αυτά τα περυσινά εδώ).
Τέλος πάντων, αυτά πέρασαν. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε όλα τα δύσκολα μέτρα, ο κυβερνητικός λόχος των βουλευτών τα ψήφισε, δεν άνοιξε μύτη και τα περί «ηρωϊκής εξόδου» αποδείχτηκαν όνειρα της (περυσινής) αυγουστιάτικης νύχτας. Κι επειδή ο φετινός Αύγουστος δεν έχει πολιτικές ειδήσεις, δεν απομένει παρά να εικοτολογήσουμε για τον επόμενο. Ένα είναι βέβαιο. Τότε ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορεί να πει «όποιος σκέφτεται εκλογές είναι ανόητος», όπως είχε πει πέρυσι τέτοιες μέρες ευρισκόμενος στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Διότι θα τις σκέφτεται (τις εκλογές) ο ίδιος!
Για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι θα ακολουθεί ο Ιανουάριος του 2019, οπότε θα αρχίσει η εφαρμογή των επώδυνων μέτρων που ψηφίστηκαν πριν από δύο μήνες. Είναι άλλο η ψήφιση και άλλο η εφαρμογή.
Δεύτερον, διότι θα έχει σχεδόν ολοκληρωθεί το κυβερνητικό «αφήγημα»: σταθεροποίηση της οικονομίας, έξοδος στις αγορές, ρύθμιση του χρέους. Ο,τι έχει να γίνει, θα έχει γίνει μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Οπότε οι επόμενοι δυο-τρεις μήνες θα προσφέρονται για «φιλολαϊκές» κινήσεις (παντός είδους παροχές) μέχρι να προκηρυχθούν οι εκλογές.
Αυτό είναι σήμερα το επικρατέστερο, για να μην πούμε σχεδόν βέβαιο, σενάριο. Υπάρχει κάτι που μπορεί να το «χαλάσει»; Υπάρχει. Το «αφήγημα» να μην έχει πάει καλά (οι αγορές να «κλωτσήσουν» κάπου, οι Γερμανοί να αποφεύγουν οποιαδήποτε ρύθμιση για το χρέος κ.α.), οπότε ο εκλογικός σχεδιασμός θα αλλάξει υποχρεωτικά.
Όμως, δεν θα συμβεί αυτό που οι περισσότεροι υποθέτουν. Ότι, δηλαδή, θα επισπευσθούν οι εκλογές. Το αντίθετο. Θα μετατεθούν μέχρι το ακρότατο, συνταγματικά, σημείο (Οκτώβριος 2019). Οι κυβερνήσεις που βλέπουν ότι η ήττα τους είναι μη αναστρέψιμη εξαντλούν την τετραετία.
Κάπως έτσι (προ)«βλέπουμε», από το ήσυχο μπαλκόνι του φετινού Αυγούστου, τον Αύγουστο του 2018. Αν και με τα μελλούμενα πρέπει να προσέχουμε περισσότερο τη φράση της Γραφής: «Μη καυχώ τα εις αύριον, ου γαρ γιγνώσκεις τι τέξεται η επιούσα».