Σήμερα πρέπει να αναθεωρηθεί το σύνολο των σχέσεων μας με την Τουρκία.
Χάσαμε πάρα πολύ χρόνο και μάλιστα πολύτιμο. Δυο χρόνια τώρα η πολιτική του Δένδια, προφανώς με τη ανοχή και υποστήριξη του Μητσοτάκη, έχει δημιουργήσει κενά δυσαναπλήρωτα που κοστίζουν πανάκριβα.
Στην Τουρκία, παίζεται ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι συσχετισμών, που κανείς δεν μπορεί να προϊδεάσει πού μπορεί να μας οδηγήσει. Άνθρωποι που συναναστρέφονται τον Ερντογαν, εδώ και χρόνια, μιλάνε για μια συνθήκη αγνώριστη, μιλάνε για έναν άνθρωπο που περισσότερο μοιάζει με πτώμα παρά με ζωντανό και που τον κρατάνε στη ζωή, με νύχια και με δόντια.
Η μεγάλη διαμάχη για την επόμενη μέρα, έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό κι εμείς εξακολουθούμε να κινούμαστε, στην άθλια λογική, του ότι βρέξει ας κατεβάσει, που υπαγορεύει η πολιτική του Δένδια, εδώ και καιρό στη ελληνική πολιτική σκηνή.
Η πολιτική υποτίθεται, είναι η τέχνη του μα μπορείς να προβλέψεις… Με μια τέτοια σκοταδιστική άποψη, σαν του Μολυβιατη, Πακη Δενδια, σαμαρά αι Πρωθυπουργού εννοείται, δεν πρόκειται να προβλέψεις ποτέ τίποτε και θα είσαι μονίμως, εκτός νυμφώνος, όχι όμως γιατί είσαι μωρή παρθένος, αλλά διότι ένας βλαξ, επιμένει φανατικά σε μια πέρα για πέρα δογματική αντιμετώπιση, ενός θέματος εξωτερικής πολιτικής, όπου οι δογματισμοί από αρχαιοτάτων χρόνων, απαγορεύονται κατηγορηματικά.
Γιατί σε δεσμεύουν σφάλματα, που ποτέ δεν ξέρεις, σε τι αδιέξοδα μπορεί να σε οδηγήσουν.
Οι τελευταίες εξελίξεις μετά το δυτικό φιάσκο στο Αφγανιστάν, και την άτακτη υποχώρηση, που έφερε σε θέση ισχύος τους Ταλιμπάν, δημιουργήθηκε ένα νέο περιβάλλον, που φαινόταν όμως, από πολύ πιο πριν, ότι θα αποτελέσει στοιχείο της επόμενης μέρας , όπως και έγινε.
Η πλήρης αποκοπή κάθε προσπάθειας να αποκτηθούν σοβαρές σχέσεις, με την Τουρκία, και μάλιστα με κάθε δόλιο και απαράδεκτο τρόπο, που ακολούθησε εδώ και δύο χρόνια η εξωτερική πολιτική της χώρας , αυξάνοντας με κάθε δυνατό μέσο τον αντιτουρκισμό σαν φιλοσοφία της χώρας σήμερα, μας έχει φέρει σε μια συνθήκη πολύ δύσκολη, μας έχει αποκόψει πλήρως, από κάθε περίπτωση να βελτιώσουμε όσο γίνεται πιο σύντομα, τις σχέσεις με τη γειτονική χώρα, γιατί οι εξελίξεις που έρχονται είναι ραγδαίες.
Ένα απλό παράδειγμα, ο Ερντογάν προσπαθώντας να ελέγξει με κάθε δυνατό τρόπο την τοπική αυτοδιοίκηση προσπαθεί εδώ και ενάμιση χρόνο να φιμώσει τους Δήμους της χώρας και κυρίως τους αντιπολιτευόμενους με κάθε τρόπο.
Ούτε για ένα λεπτό δεν κάθισε να σκεφτεί το επιτελείο του ΥΠΕΞ, το τι θα σήμαινε να στηρίξουμε κάποιους Δήμους σήμερα, που έχουν τν ανάγκη μας. Δηλαδή να φανούμε σε μιαν ανάγκη πραγματική ότι είμαστε παρόντες. Δεν θα πειράζονταν τίποτε από τον πυρήνα της ηλίθιας υποτιθέμενης εξωτερικής πολιτικής του Δένδια. Απλώς, κάποιοι ελληνικοί, θα ανέπτυσσαν τις σχέσεις με τους αντίστοιχους τουρκικούς , ακόμη και γι αυτό το αναποτελεσματικό αλλά απολύτως αναγκαίο σερεφέ- στη υγειά μας.
Με την παντελώς ανόητη πολιτική και τον έλεγχο των πληρωμένων μιντια και δημοσιογράφων, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν, είναι να αντιγράφουν τα δελτία τύπου που τους στέλνει το ΥΠΕΞ , φτάσαμε στο σημείο ο αντιτουρκισμός να έχει γίνει συνώνυμο του πατριωτισμού.
Θεός να μας βοηθήσει από εδώ και μπρος, για το τι εκτρώματα θα βρούμε μπροστά μας.
Και τα λέω έτσι διοτι είναι πολύ πιο άσκημα από ότι τα περιγράφω και πονάει η ψυχή σου όταν τα αντιλαμβάνεσαι στην πλήρη τους εξέλιξη.