Είναι ακριβώς σε κάτι κρίσιμες στιγμές που πρέπει να επιμένουμε και να διεκδικούμε. Εν προκειμένω δε ενώπιον της διπλής εκλογικής αναμέτρησης, μια πολιτική στηριγμένη σε σοβαρές τεκμηριωμένες προτάσεις υπευθυνότητα και σχέδιο. Τώρα είναι η στιγμή όπου, μέσα σε αυτή την πολύπλευρη κρίση που περνάμε, η οποία και κλόνισε την εμπιστοσύνη στην πολιτική και τους πολιτικούς, πρέπει να στηρίξουμε την Πολιτική με κεφαλαία έναντι της μικροπολιτικής, την πολιτική της ευθύνης έναντι της δημαγωγίας, της ανέξοδης υποσχεολογίας και ενός ισοπεδωτικού καταστροφικού λαϊκισμού.
Τα πράγματα τα τελευταία δύο χρόνια σαφώς βελτιώθηκαν, όμως η προσπάθεια δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και οι κίνδυνοι εξακολουθούν να παραμονεύουν. Αυτοί τη φορά οι κίνδυνοι είναι κατά κύριο λόγο πολιτικοί και ο προεκλογικός αγώνας με τον τρόπο που διεξάγεται δεν προοιωνίζεται ομαλές πολιτικές εξελίξεις. Αυτά που γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες στον διεθνή τύπο για τα γεγονότα το 2011 και 2012, ανεξάρτητα από την ερμηνεία που προσπαθούν να δώσουν οι πρωταγωνιστές της εποχής, ρίχνουν βαριά σκιά, ξανά επάνω στο πολιτικό σκηνικό. Μας γυρίζουν πίσω αλλά κυρίως αποκαλύπτουν το πόσο κοντά είχαμε φθάσει στην πλήρη καταστροφή όταν οι ισχυροί παράγοντες της Ευρώπης συζητούσαν με έναν απίστευτο κυνισμό που δύσκολα υποψιαζόμασταν τότε την αποπομπή μας από την Ευρωζώνη και την διακοπή του χρηματοδοτικού προγράμματος. Μέρκελ, Σαρκοζί και κυρίως Σόιμπλε είχαν έτοιμα πλήρως επεξεργασμένα σχέδια γι’ αυτό το ενδεχόμενο, που κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή δεν μπήκαν σε εφαρμογή. Αποδεικνύεται έτσι πως όσοι μιλούσαν και συνεχίζουν να ομιλούν λέγοντας πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες και παράγοντες μπλόφαραν τότε και συνεχίζουν να μπλοφάρουν είναι μάλλον πολύ μακριά νυχτωμένοι και πάνε να μας αφήσουν με τις τρέλες τους «ταπί και ψύχραιμους». Όμως ούτε η πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος ούτε η ελληνική κοινωνία δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει, τους τρομερούς κινδύνους που περάσαμε ( πήγαμε και ήρθαμε από τον άλλο κόσμο). Αλλά ούτε και τώρα δείχνουμε να έχουμε πλήρη συναίσθηση του τι πραγματικά μας έχει συμβεί, τι μας συμβαίνει και τι πρέπει να κάνουμε προ μειζόνων εθνικών κινδύνων. Μας αρέσει να ακούμε υποσχέσεις πως τάχα μου όλα θα γίνουν ξανά όπως πριν και καλύτερα ή πως ξεπεράσαμε τους κινδύνους και από εδώ και στο εξής όλα θα πηγαίνουν πρίμα. Δεν μας αρέσει να ακούμε σκληρές αλήθειες και προτάσεις που δεν έχουν εύκολο δρόμο και απαιτούν κόπο και υπομονή. Δεν απαιτούμε και δεν επιβάλουμε στο πολιτικό σύστημα και τα κόμματα σοβαρότητα, υπευθυνότητα και εθνική ενότητα!
Σε αυτές τις ώρες όμως των δια της ψήφου κρίσιμων επιλογών μας, είναι καλό να μην ξεχνάμε να κάνουμε μια χρήσιμη αναδρομή στο παρελθόν, πάντα βοηθάει…
Όλα θα κριθούν τελικά από τον ρόλο που θα επιλέξουμε να διαδραματίσουμε εμείς οι ίδιοι οι πολίτες. Ποιους θα επιβραβεύσουμε, ποιους θα επιλέξουμε για εκπροσώπους μας. Πρέπει κάποια στιγμή και το εκλογικό σώμα να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην ίδια τη θέλησή του. Ο θυμός, η εν θερμώ αντίδραση και τα πείσματα πρέπει να δώσουν τη θέση τους στην ψυχραιμία. Δεν ψηφίζουμε για να τιμωρήσουμε, αλλά για να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο σήμερα. Δεν ψηφίζουμε για να εκδικηθούμε, αλλά για να αναδείξουμε με τη συμβολή μας εκείνους που με τις πολιτικές τους θα μας δώσουν λύσεις και «ανάσες» κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά. Το μέλλον της χώρας θα καθορισθεί απολύτως αυτή τη φορά από τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις με πρώτη αυτή των Ευρωεκλογών. Από τις πολιτικές δυνάμεις που θα επικρατήσουν και από το αν αυτές σταθούν με εθνική ευθύνη στο ύψος των περιστάσεων.
Τελικά επειδή σε μας ανήκει η ευθύνη της ψήφου μας και σε κανέναν άλλον, αυτό που θα ψηφίσουμε, αυτό θα έχουμε στο τέλος και να «λαμβάνουμε».