Στις 13 Ιουλίου 2015, η γνωστή βρετανική εφημερίδα The Guardian δημοσίευσε την πληροφορία ότι το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας κάποια ακτιβίστρια ονόματι Φρατζέσκα στην Βαρκελώνη, έστειλε σε ορισμένους φίλους της ένα μήνυμα. Μ΄ αυτό κατηγορούσε την ΕΕ για «πραξικόπημα» εναντίον του ελληνικού λαού, σχολιάζοντας τη Σύνοδο Κορυφής την χωρών της Ευρωζώνης για την έγκριση του 3ου Μνημονίου. Ήταν τότε που η «σκληρή διαπραγμάτευση» και το κίβδηλο Δημοψήφισμα στοίχισαν στη χώρα πάνω από 100 δις. ευρώ. Ήταν η εποχή που οι απανταχού αριστεροί και αριστεριστές στην Ευρώπη είχαν δει το πράσινο φως της επανάστασης να αναβοσβήνει στην Αθήνα. Από το κλεινόν άστυ θα ξεκινούσε η έφοδος της Αριστεράς για την ανατροπή της λιτότητας, του ευρωπαϊκού κατεστημένου και του καπιταλισμού.
Το hashtag της Φρατζέσκας #ThisIsACoup σάρωσε κυριολεκτικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα σε 24 ώρες μετρούσε 377.000 τιτιβίσματα.
Το πραγματικό, όμως, πραξικόπημα είχε σχεδιαστεί για να γίνει στην Αθήνα. Ορισμένοι αφελείς ή αθεράπευτα αιθεροβάμονες, ίσως ακόμα να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση των αριστεροδεξιών εθνολαϊκιστών βάδιζε στα τυφλά. Καφενείο, χαβαλές, φραπέ. Φοιτητική παρέα καταληψιών που εκτοξεύτηκε αιφνιδίως στα έδρανα της εξουσίας. Ότι δήθεν η φαινομενικά αλλοπρόσαλλη πολιτική τους οφειλόταν στην απειρία, την προχειρότητα και τα συναφή. Πλάνη οικτρά. Υπήρχε συγκεκριμένο Σχέδιο σύγκρουσης και ρήξης με την ΕΕ με ανάλογες προπαρασκευαστικές πράξεις στο εξωτερικό προς αναζήτηση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης και προμηθειών ακριβώς για την περίπτωση «έκτακτης ανάγκης» που η ίδια η κυβέρνηση θα προκαλούσε. Δεν ήταν, δηλαδή, εξωγενής.
Είναι γνωστό το εναλλακτικό Σχέδιο για παράλληλο νόμισμα και επιστροφή στη Νέα Δραχμή, που επεξεργαζόταν με άκρα μυστικότητα ομάδα υπό τον κ. Βαρουφάκη στο Υπουργείο Οικονομικών. Είχε ως επικεφαλής τον Αμερικανό οικονομολόγο James K. Galbraith. Στο βιβλίο του «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα» (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, Ιούνιος 2016) αναφέρει ορισμένες άκρως ενδιαφέρουσες πτυχές της μυστικής αυτής επιχείρησης. Σύνοψη του διαβόητου «Plan B» ή «X» παρατίθεται ως Παράρτημα.
Ανατριχιάζει κανείς με πόση ευκολία διατυπώνονται ορισμένες προτάσεις. Διότι, η εφαρμογή του Σχεδίου «έκτακτης ανάγκης» είχε ως αναγκαία προϋπόθεση την πολιτική εκτροπή, ένα πραξικόπημα με συνταγματικό μανδύα.
Οι πρόσφατες δημόσιες δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Γ. Δραγασάκη (29/11) δεν εκπλήσσουν διότι έρχονται απλώς προς επίρρωση των ανωτέρω.
«Ο λόγος που απορρίψαμε το ενδεχόμενο συνολικής ρήξης….. δεν ήταν στενά οικονομικός αλλά ήταν ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια κατάσταση τόσο χαοτική που να μην μπορεί να ελεγχθεί με δημοκρατικά μέσα», είπε.
Άλλωστε, η δήλωση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Π. Καμμένου λίγες μέρες πριν το άθλιο εκείνο Δημοψήφισμα στις 5/7/2015, ότι «οι Ένοπλες Δυνάμεις διασφαλίζουν την σταθερότητα στο εσωτερικό…», έχοντας δίπλα του σιωπηλό τον ίδιο Π/Θ, δεν επιδέχεται πολλές ερμηνείες.
Δεν είναι βέβαιο εάν η αλλαγή πλεύσης επήλθε μετά από στάθμιση των εμφανών τρομακτικών συνεπειών για τη χώρα, όπως παραπλανητικά πιστεύω ότι ισχυρίζεται σήμερα η κυβέρνηση μετά από 4 χρόνια. Η εκβιαστική επαιτεία απέτυχε. Η κυβέρνηση είχε ανοήτως στραγγαλίσει τότε τη χώρα παίζοντας αλόγιστα το chicken game, ενώ ήταν ολοφάνερο από την αρχή ποιος θα ήταν ο χαμένος. Δεν υπήρχε κανένας σοβαρός λόγος μιας τέτοιας πορείας σύγκρουσης και ρήξης. Τον γάιδαρο των Μνημονίων το είχαμε ήδη φάει. Η ουρά μόνο είχε απομείνει. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όμως, υπέγραψαν το πιο επαχθές Μνημόνιο. Η χώρα ταπεινώθηκε άνευ αποχρώντος λόγου. Η παράδοση συντελέστηκε άνευ όρων. Έβαλαν την ουρά στα σκέλια της. Άρχισαν να γλύφουν εκεί που έφτυναν με υπερβάλλοντα ζήλο. Αποδείχτηκαν στην πράξη οι πιο πιστοί και υπάκουοι «γερμανοτσολιάδες». Για να χάσει η χώρα 6 πολύτιμα χρόνια και να υποστεί πολλαπλές ανήκεστες βλάβες. Για να επιστρέψουμε στα τέλη του 2014 και να ξεκινάμε ασθμαίνοντες, καταχρεωμένοι και με αιμοσταγή υπερπλεονάσματα από χειρότερη θέση. Για να αντιμετωπίζουμε και πάλι το φάσμα μιας νέας χρεοκοπίας έχοντας ήδη καταβάλει ανυπολόγιστο τίμημα για κάποια δήθεν «βίαιη» ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ ως μαθητή ανεπίδεκτου μαθήσεως. Σαν να χρωστούσαν οι πολίτες και η κοινωνία στη συριζαίικη αριστερά κάποια οφειλή για την ιστορική κατάπτωση και χρεοκοπία των ιδεών της. Γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ καταβάλλει άοκνες προσπάθειες με το ψέμα, την συκοφαντία, την σπίλωση, τη λάσπη, τον αμοραλισμό, τη χυδαία και βορβορώδη προπαγάνδα να συγκαλύψει ακριβώς τα πραγματικά κίνητρα και τις συνέπειες των επιλογών τους.
Διότι, η απόφαση για αλλαγή πορείας και το νέο Μνημόνιο το οποίο υπέγραψαν με πόνο ψυχής και γοερούς αριστερούς θρήνους αλλά ως εκ θαύματος σήμερα επαίρονται ότι χάρις στην εφαρμογή του «βγήκαμε από την κρίση» κατά πάσα πιθανότατα προέκυψε ως αποτέλεσμα ψύχραιμου υπολογισμού των αναπόφευκτων σοβαρών συνεπειών για τους ίδιους τους κυβερνώντες. Ο νοών νοήτω. Ποτέ δεν είναι άνευ συνεπειών κι όχι μόνο πολιτικών η αλλοίωση ή ανατροπή του πολιτεύματος και η αλλαγή καθεστώτος ή και η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς κάποια σοβαρή εξωτερική απειλή ή εμπόλεμη κατάσταση.
Η επόμενη Βουλή θα πρέπει να δώσει στον εαυτό της την ευχέρεια να διερευνήσει όλα αυτά με τη δέουσα σοβαρότητα. Για να έχουμε την πληρέστερη δυνατή εικόνα και να μάθουμε ποιοι και πώς ακριβώς σχεδίαζαν (μόνο επί χάρτου;) να βάλουν ξανά τη δημοκρατία στο γύψο. Και να ανατρέψουν τα δημοκρατικά κεκτημένα με θυσίες και αίμα της Μεταπολίτευσης.
Αυτό που τελικά έσωσε χώρα από την καταστροφή δεν ήταν ούτε κάποια «καθαρή σκέψη» ως επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ούτε η διάσημη πλέον διεθνώς «kolotoumba». Ήταν η εθνικά υπεύθυνη στάση των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Διότι, η κυβέρνηση είχε χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η χώρα ήταν μετέωρη. Κι αυτό πρέπει να καταγραφεί ως ιστορική αλήθεια και να διατηρηθεί στη μνήμη. Διότι, διαφορετικά δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τις συνέπειες για τη χώρα μας.