Φυσικά και για όποιον από την εν εξελίξει δικαστική έρευνα προκύψουν ενδείξεις, πρέπει να ζητηθεί η σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής. Αυτό συνέβη με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι a priori ένοχος – και αυτό έπραξε η τρικομματική κυβερνητική πλειοψηφία. Μετά βέβαια την αποκάλυψη της ημερομηνίας εγγραφής του συγκεκριμένου USΒ, η υπόθεση παίρνει άλλη τροπή. Από κει και πέρα, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί για τη χώρα είναι η λαγκαρντοποίηση της πολιτικής ζωής.
Τον χρόνο αυτό η χώρα είναι σε σταυροδρόμι. Ήδη φαίνεται ότι απέφυγε τη χρεοκοπία και διασφάλισε την παραμονή της στην Ευρώπη. Στη βάση αυτών των επιτευγμάτων, έχει μπροστά της τεράστιες προκλήσεις. Να οριστικοποιήσει τις κατακτήσεις της, να μπει στο δρόμο της ανάπτυξης, να γίνει ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος, να ξεκινήσει μια νέα, σε σωστές βάσεις, ευημερία, να ξαναθεμελιώσει ένα υγιές κοινωνικό κράτος.
Προϋπόθεση γι’ αυτό, είναι η πολιτική σταθερότητα. Αυτή την σταθερότητα θέλουν να τινάξουν στον αέρα τα άκρα και το λόμπι της δραχμής. Διότι αν η χώρα πετύχει, πολιτικές δυνάμεις θα χάσουν τον ρόλο τους και οικονομικά συμφέροντα θα πληγούν. Και όπλο για την υπονόμευση της πολιτικής σταθερότητας, είναι η λαγκαρντοποίηση της πολιτικής ζωής. Έχουν βάλει όλο το πολιτικό σύστημα να ασχολείται με αυτό το θέμα, το οποίο πολύ λίγα θα αποδώσει στο ελληνικό κράτος, ενώ άλλες θα έπρεπε να είναι σήμερα οι προτεραιότητες.
Ο καθένας δε, ζητά την παραπομπή όποιου τον συμφέρει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την παραπομπή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλη Βενιζέλου, επιδιώκοντας να διαλύσει το ένα από τα τρία κυβερνητικά κόμματα και να οδηγήσει έτσι σε πτώση της κυβέρνησης. Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Έλληνες και ΚΚΕ, προσθέτουν και την παραπομπή του Γιώργου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου, θέλοντας να πλήξουν συμβολικά την διαχρονική σταθεροποιητική προσπάθεια και να εμφανισθούν ως πιο πούροι αντιμνημονιακοί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ, εξαιρεί από την παραπομπή τον Παπανδρέου ελπίζοντας μήπως μαζέψει τίποτα Παπανδρεϊκούς. Είναι φανερό δηλαδή ότι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει όλους αυτούς, είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής. Το απέδειξαν εξ άλλου στην Ύδρα.
Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικές δυνάμεις ευρωπαϊκού προσανατολισμού θα αποτρέψουν αυτό το ύπουλο σχέδιο αποσταθεροποίησης. Και η κυβέρνηση, ισχυρή, θα ασχοληθεί με τις πραγματικές προκλήσεις που είναι:
– Η πιστή εφαρμογή των δεσμεύσεων της χώρας, ώστε να αποφευχθούν νέα μέτρα.
– Η εκπόνηση ενός συνολικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας.
– Η προώθηση μιας δίκαιης και αποτελεσματικής φορολογικής μεταρρύθμισης.
– Η λήψη μέτρων που θα ευνοούν την αναπτυξιακή επανεκκίνηση.
– Η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων.
– Η συνολική μεταρρύθμιση του κράτους και του δημόσιου τομέα.
– Η ανακούφιση όσων έπληξε βαρύτερα η κρίση και των πιο φτωχών στρωμάτων.
– Η σταδιακή οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού κράτους, που θα εξυπηρετεί τους πραγματικά μη έχοντες.
Όλα αυτά, παράλληλα με την αντιμετώπιση της πολιτικής βίας, ακροδεξιάς και ακροαριστερής. Βίας που έφθασε στο αποκορύφωμά της με την κατάληψη των γραφείων ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, της ΔΗΜΑΡ.
Υ.Γ. Μετά την αποκάλυψη ότι το υπάρχον στικάκι αντιγράφηκε στις 8 Ιουλίου, πριν από την παράδοση στον Βενιζέλο και μετά την παράδοσή του από τον Παπακωνσταντίνου, πρέπει να διερευνηθεί και κάτι άλλο: Τυχόν ύπαρξη αντιμνημονιακού παρακράτους στο ΣΔΟΕ, που ήθελε τη δημιουργία της σημερινής κατάστασης.