Η διαφωνία μας με τον Βαλντέν για την κατεύθυνση της σύγχρονης κεντροαριστεράς στην χώρα μας και τον εναγκαλισμό της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστή. Όμως ο Βαλντέν έχει το χάρισμα της σαφήνειας, τα «επειδή» του οδηγούν σε ένα «δια ταύτα» που αποτελεί πρόσκληση για δράση. Ό,τι ακριβώς λείπει από την ΔΗΜΑΡ σε όλες της τις εκδοχές, ότι έλειψε σε εκείνη την ομάδα των 58 που ξεκίνησε με ένα συσπειρωτικό «επειδή» και κατέληξε χωρίς «δια ταύτα». Και δεν θεωρώ τυχαίο ότι πολλοί από αυτούς προέρχονταν από την ΔΗΜΑΡ που έχει αναγάγει την ασάφεια, το παρών- απών σε επιστήμη. Ο Βαλντέν, λοιπόν, στην συνέντευξη του στην «Αυγή» είπε δυο απλά πράγματα, που τα επαναλαμβάνει εδώ και δυο χρόνια και κυρίως από την στιγμή που η ΔΗΜΑΡ εγκατέλειψε την κυβέρνηση. Λέει καθαρά αυτό που άλλοι το θέλουν και άλλοι το ξορκίζουν με αποτέλεσμα τελικά να συγκατοικούν ως ξένοι κάτω από την ίδια στέγη. Πρότεινε: 1. Πάμε να τα βρούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δυό μιλάμε για προοδευτικό πόλο, να ανταποκριθούμε, λοιπόν, στο κάλεσμα του 2. Να αποφασίσουμε ότι δεν είναι συμβατά τα δύο σχέδια που συνυπάρχουν εντός της ΔΗΜΑΡ.
Πράγματι, εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο πριν , έπρεπε μέσα στην ΔΗΜΑΡ να αποφασίσουν με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν. Με την πολιτική σταθερότητα και την παράλληλη συγκρότηση μιας ισχυρής κεντροαριστεράς αγκυρωμένης στην Ευρώπη ή με το αντιμνημονιακό μέτωπο στο οποίο αντικειμενικά προϊσταται ο ΣΥΡΙΖΑ. Επέλεξαν το τίποτε και την φαντασιακή συγκρότηση του «τρίτου πόλου» με κάποια παπανδρεϊκά – κυρίως- στελέχη. Εξασφάλισαν, έτσι, μια συγκατοίκηση χωρίς ψυχική και πολιτική ενότητα αλληλοεξουδετερώθηκαν και απολύτως φυσιολογικά έχασαν τα πέντε έκτα των ψηφοφόρων τους που διέβλεπαν την σιωπηρή διολίσθηση προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεχίζοντας ο Βαλντέν τους λέει ότι παρά την συντριβή και το 1,2% η ανταλλακτική τους αξία είναι πολύ μεγαλύτερη γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εξ? αριστερών συμμάχους και η αυτοδυναμία ειναι ανέφικτη. Απο την δική του οπτική έχει δίκιο. Και επειδή δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για νέες φαντασιώσεις η διολίσθηση θα επιταχυνθεί, κάποιο φύλο συκής θα βρεθεί, οι αντιρρήσεις του Λαφαζάνη θα παρακαμφθούν και η επιστροφή του ασώτου θα ολοκληρωθεί. Και ελπίζω αυτή την φορά να μη μου προσάψουν κάποιοι φίλοι ότι καταστροφολογώ. Αν από την αρχή, όταν άρχισαν τα παρών στην Βουλή και η αποχώρηση από το Φόρουμ για την Κεντροαριστερά, είχαν εναντιωθεί στην διολίσθηση τα πράγματα δεν θα είχαν φτάσει εδώ.
Δανείζομαι, λοιπόν, το επιχείρημα του Βαλντέν αντιστρέφω την κατεύθυνση και το απευθύνω στους φίλους στην ΔΗΜΑΡ που θέλουν να συμβάλουν στην συγκρότηση μιας σύγχρονης μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς. Η δύναμη τους δεν είναι στο 1,2% που απόμεινε στην ΔΗΜΑΡ. Είναι στον κόσμο που έφυγε από την ΔΗΜΑΡ και περιμένει να τον εκπροσωπήσουν. Αλλά δεν θα περιμένει αιωνίως να πάρουν τις αποφάσεις τους όσοι διστάζουν. Και κάτι επί πλέον, πιο σημαντικό από την αριθμητική. Η προστιθέμενη πολιτική αξία αυτού που αποκαλείται μειοψηφία της ΔΗΜΑΡ σε ένα εγχείρημα που θα έπρεπε να έχει ήδη ξεκινήσει από την επομένη των ευρωεκλογών είναι σημαντική. Σε μια στιγμή που η Ελιά καθυστερεί λόγω των εσωτερικών προβλημάτων του ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν δείχνει να αφομοιώνει το μήνυμα των εκλογών, η παρουσία μιας τρίτης δύναμης θα λειτουργήσει καταλυτικά και ενωτικά. Ελπίζω ότι αυτή την φορά θα προχωρήσουμε όλοι μαζί. Για το πως σε επόμενο άρθρο.