Θα θυμάστε φαντάζομαι το χαριτωμένο τραγουδάκι του Λουκιανού, με τα σκαμπρόζικα ερωτικά συμπλέγματα τα οποία περιέγραφε.
.
Κάπως έτσι έχω την …βεβαιότητα (εκ της παραδοσιακής γαρ ορμώμενος κι εγώ) ότι εξελίσσονται τα πράγματα και με την ιστορία της Προοδευτικής παράταξης, η όπως αλλιώς θέλετε πείτε την.
.
O ΒΒ με την μονομερή του κίνηση περι της αλλαγής του τρόπου εκλογής των Ευρωβουλευτών, έδωσε το πρόσχημα που αναζητούσαν πολλοί στο να επιστρέψουν πίσω στα …πάτρια εδάφη έχοντας επιτελέσει στο ακέραιο την αποστολή τους.
.
Η τάση όμως της επανόδου τους σε αυτά έβγαζε μάτια κι απο πριν,και εντείνεται βέβαια όσο πλησιάζουν οι Ευρωεκλογές.
.
Ο κομματικός εθνικισμός των Ελλήνων είναι umber alles που λεν και στο χωριό μου. Σε μία χώρα όπου η καινοτομία ΚΑΙ στο πεδίο της πολιτικής σκέψης (για πράξεις ούτε καν να συζητάμε) ισοδυναμεί περίπου με αμάρτημα, λογικές βλέπω τις τάσεις επανάκαμψης η και τις άμεσες επιστροφές στη σιγουριά του κομματικού δημοσίου, πέρα απο τις όποιες ηθικοπλαστικές, μεταρρυθμιστικές κορώνες του καθ ενός/μίας.
.
Ελάχιστοι συμπάθησαν την υπόθεση των «58» και ακόμα λιγότεροι την στηρίζουν… Επιστροφή λοιπόν στην στενοκομματική μικροαστική μας κατάθλιψη ; Ετσι φαίνεται…
.
Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες, που λέει και ο Πανούσης.
.
Το μέγα λάθος αυτής της υπόθεσης όμως, έγινε ευθύς εξ? αρχής με την «παντομίμα» της Ιταλικής «Ελιάς», δείγμα της έλλειψης μιας σωστής ανάλυσης των Ελληνικών ιδιαιτεροτήτων σε σχέση με αυτών της γείτονος αλλα και μιας γερής, αρχικά, δόσης δειλίας
.
(προϊόν του ψυχισμού των εμπνευστών του εγχειρήματος) κοινώς:Μη σπάσουμε τ? αυγά, ξεκινώντας έτσι με συμβιβασμούς και πάει λέγοντας.
.
Ημουν απο αυτούς που δεν πείστηκαν απο την αρχή ότι η κοινωνία προσδοκά την έλευση του μεσσία («58»), εν τούτης, στο βαθμό που με αφορά, τα δικά μου τα αυγά τα έσπασα !
.
Απο την πρώτη ημέρα κατέθεσα προτάσεις στον ιστοχώρο της Κ.Α. και φυσικά την δική μου διαθεσιμότητα πλην εις μάτην καθ? ότι κανένα τηλ. δεν χτύπησε προς τον σκοπό της όποιας μικρής, έστω, αξιοποίησης μου (ψέματα. Χτύπησε 2 φορές απο «επαγγελματικό» συνεργείο τηλεφωνητριών, απλώς για να με καλέσουν ως ντεκόρ σε ισάριθμες εκδηλώσεις) !!
.
Σημ:
.
Για να μην παρεξηγηθώ αναφέρομαι σε αμιγώς εκδηλώσεις των «58».
.
Επίσης αποχώρησα απο τον κομματικό μου φορέα την ΔΗΜΑΡ, κάτι που δεν είδα να κάνουν πολλοί άλλοι, διαπιστώνοντας έτσι μέρα τη μέρα τις πραγματικές τους προθέσεις σε σχέση με αυτή την υπόθεση, ενώ τα γνωστά «σαΐνια» της Κ.Α. φρόντισαν, επίσης μέρα με τη μέρα, να μετατρέψουν το εγχείρημα αυτό σε μία κλειστή λέσχη ομότιμων συζητητών με τις παραδοσιακές ηγεσίες των γνωστών κατεστημένων και …νεόκοπων κατεστημένων κομμάτων (έχει και ο Καλογήρου τα κάποια δίκια του για να είμαι δίκαιος) !
.
Χωρίς λοιπόν συγκεκριμένη και ξεκάθαρη στόχευση
.
και μέσα σε ένα άτολμο μα και ερμαφρόδιτο σκηνικό,
.
ήταν φυσικό και επόμενο η κατάσταση να τελματώσει και να οδηγηθούμε
.
(ψυχολογικά αν μη τι άλλο μέχρι στιγμής) εδώ που βρισκόμαστε.
.
Τα πράγματα πλέον είναι οριακά και το ερώτημα απλό, όσο και καίριο:
.
Ξέρουμε τι θέλουμε η ανεύθυνα κι ανέμελα (ως καρικατούρες των ηρώων του γνωστού διαφημιστικού) πετάμε τις τάπες στο βαρέλι περιμένοντας… αλήθεια τι ;;
.
Εν κατακλείδι:
.
Ακούω και διαβάζω ότι η κοινωνία περιμένει να καλύψουν οι «58», λέει, το κενό μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
.
Σύμφωνοι λοιπόν.
.
Τι πιο απλό από την δημιουργία ενιαίου φορέα, κοινώς, κόμματος ;
.
Να μετρηθούν οι «58» με τα κατεστημένα κόμματα του χώρου και να θριαμβεύσουν λοιπόν, έτσι για να φανεί και η όποια κοινωνική γύμνια των πολέμιων του εγχειρήματος !!
.
Η μήπως τα πράγματα δεν είναι ;
.
Η μήπως ο σχεδιασμός δεν ήταν τελικά τίποτα περισσότερο από μία συγκόλληση ποσοστών σε μια μάχη επιβίωσης και επιδίωξης ομάδων και προσώπων ;;
.
Ιδωμεν…