Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε συνδυασμό με τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα δρομολογήσουν σημαντικές εξελίξεις και για τη χώρα και για τα κόμματα. Για τη χώρα θα κριθεί η πολιτική σταθερότητα ή η προσφυγή στις κάλπες με ό,τι αυτό συνεπάγεται, εάν αποδοκιμαστούν οι κυβερνητικοί εταίροι. Για τα κόμματα, όποιος χάσει θα μπει σε περιπέτειες που θα αμφισβητήσουν τη βιωσιμότητά του ή στην καλύτερη περίπτωση τις μέχρι τώρα επιλογές του.

Ειδικά για την Ελιά, η ενδεχόμενη εκλογική της αποδοκιμασία δεν θα αποσταθεροποιήσει μόνο την κυβέρνηση, αλλά και το εγχείρημα για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Η Ελιά, παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε ακόμα να μετεξελιχθεί σε νέα συλλογική πολιτική οντότητα, δεν παύει να αποτελεί τη μόνη πολιτική πρόταση για την ανανέωση και την ενότητα του χώρου χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς.

Εκλογική ήττα της Ελιάς θα ακυρώσει την προσπάθεια αυτή, θα ενισχύσει τις προσωπικές στρατηγικές και τις διαλυτικές επιπτώσεις που θα επιφέρουν, δημιουργώντας έτσι ένα πολιτικό κενό που δεν θα αργήσουν να το καλύψουν η ΝΔ από τα δεξιά και ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά, διαμορφώνοντας έτσι έναν νέο αδιέξοδο δικομματισμό συντήρησης και λαϊκισμού.

Η πολιτική συναίνεση και οι κυβερνήσεις εθνικής συνεργασίας, που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος για την ανόρθωσή του, θα αποτελέσουν παρελθόν και στο νέο κυνήγι της αυτοδυναμίας θα δούμε να αναβιώνουν όλες οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση. Την εξέλιξη αυτή δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν ούτε η ΔΗΜΑΡ που φυλλορροεί στη μοναξιά της, ούτε το Ποτάμι που δεν θέλει να οριοθετηθεί στον χώρο της Κεντροαριστεράς και να συμμετάσχει σε πολιτικές συνεργασίες για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης.

Αντίθετα, η εκλογική ενίσχυση της Ελιάς δεν θα εξασφαλίσει μόνο την πολιτική σταθερότητα, αλλά θα ανοίξει τον δρόμο ώστε μετά τις εκλογές να μπορέσουν να συγκλίνουν, αν όχι όλες, τουλάχιστον οι περισσότερες δυνάμεις που κινούνται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για τη δημιουργία της μεγάλης Ελιάς.