Η φοβερή εκστρατεία του οργανωμένου ψέματος γύρω από τα Τέμπη, την οποία πρόσφερε – μην ξεχνάμε την πηγή - η εφημερίδα «Μακελειό» σε έναν πολύχρωμο πολιτικά εσμό από φασίστες και χριστιανοφασίστες μέχρι τους αυτόχθονες σταλινικούς, είχε μία προσωρινή επιτυχία:
Κατόρθωσε να πείσει ότι μόνον το «Μεγάλο Ψέμα» έχει σημασία και ότι όλα τα άλλα, με πρώτη την αλήθεια των γεγονότων, είναι απλές φλυαρίες.
Με άλλα λόγια, έχοντας επίγνωση ότι η αλήθεια είναι «το έδαφος που στεκόμαστε και ο ουρανός που βρίσκεται πάνω μας», κατέληξαν ότι προϋπόθεση για τη διάλυση της χώρας ήταν ο θάνατος της γεγονικής και επιστημονικής αλήθειας. Και ότι χωρίς την καταστροφή της θα ήταν μάταιος ο κόπος τους να καταστρέψουν τη χώρα.
Γι’ αυτό, με οργανωμένο πάθος, που άγγιζε τα όρια του παραληρήματος, έθεσαν υπό διωγμό τόσο την γεγονική, όσο και την επιστημονική αλήθεια.
Δημιουργώντας όμως μία «κουλτούρα» βεβήλωσης της αλήθειας, πέτυχαν να βεβηλώσουν πρώτα απ’ όλα τους ίδιους τους νεκρούς.
Διότι, προκειμένου να κατασκευάσουν και να εμπορευτούν κερδοφόρες πολιτικά θεωρίες συνωμοσίας, δεν επέτρεψαν σε μία ολόκληρη κοινωνία να προβεί στη μοναδική λυτρωτική πράξη: να πενθήσει τους νεκρούς της. Διότι με την απουσία πένθους, είναι σαν να έμειναν άταφοι.
Και επί πλέον, θέτοντας «εκτός νόμου» κάθε συζήτηση για τις αιτίες της τραγωδίας, εμπόδισαν την κοινωνία να "μεταβολίσει" σε εμπειρία τα ατοπήματα που οδήγησαν σ’ αυτήν ώστε, με την γνώση που θα αποκτούσε, να την αποφύγει στο μέλλον.
Φαίνεται όμως πως οι σκευωροί κατά της γεγονικής και επιστημονικής αλήθειας «…ποτέ τους δεν διάβασαν Άρεντ».
Διότι, αν είχαν διαβάσει, θα είχαν μάθει και το «μυστικό» που εκείνη μας «ψιθύρισε»: Πώς ό,τι γίνεται, δεν ξεγίνεται. Ότι δηλαδή τα γεγονότα είναι αμετάκλητα. Οπότε η αλήθεια που τα περιβάλλει, δεν εξορίζεται ποτέ οριστικά από τον κόσμο.
Γι’ αυτό, μπορεί προσωρινά να συσκοτίζεται η πραγματικότητα από μία αχαλίνωτη ψευδολογία, μπορεί προσωρινά το ψέμα να εξαφανίζει από το προσκήνιο τη γεγονική αλήθεια και να παράγει ένα προσωρινό χάος, στο τέλος όμως η γεγονική αλήθεια, ως αμετάκλητη και αμετανόητα «ξεροκέφαλη», αναδύεται.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, παρ’ ότι προσπάθησαν πάντοτε με τον τρόμο και το ψέμα, ενταγμένα μάλιστα σε ένα διαρκές παραλήρημα, να θανατώσουν την αλήθεια των γεγονότων και συχνά και της επιστήμης, στο τέλος αποτύγχαναν και αυτή επανερχόταν στον ανθρώπινο κόσμο.
Αυτήν την επάνοδο στον κόσμο μας της αλήθειας των γεγονότων και της επιστήμης, μετά την προσωρινή «εξορία» της από τους «εμπόρους των Τεμπών», παρακολουθούμε τώρα, έκπληκτοι για τις συνέπειες της επανόδου.
Διότι η θορυβώδης «αποκαθήλωση» του οργανωμένου ψέματος που διέλυσε τη χώρα, παρασύρει μαζί του ως "άχρηστους" – και ως αχρείους ταυτόχρονα αλλά αυτό είναι έτερο θέμα - σαν καρικατούρες δηλαδή μετά το τέλος της παράστασης που πετιούνται στα σκουπίδια και όσους το κατασκεύασαν και το εμπορεύτηκαν.
Διότι οι «Έμποροι των Τεμπών», στην προσπάθειά τους να επιβάλουν την τρέλα ότι μόνον το ψέμα έχει σημασία και ότι η αλήθεια των γεγονότων είναι άχρηστη, απέδειξαν τελικά το αντίστροφο:
Ότι μόνον το ψέμα είναι άχρηστο στην κοινωνία και μαζί μ’ αυτό και οι ίδιοι, ως φορείς του.
ΥΓ: Αυτά παθαίνεις, όταν ποτέ σου δεν διάβασες Άρεντ, όπως προτρέπει ο Richard J. Bernstein στο βιβλίο του «Γιατί πρέπει να διαβάζουμε Χάννα Άρεντ» των εκδόσεων «Επίκεντρο» και διδάσκει ζωντανά στη χώρα μας η Βάνα Κυριανίδου-Νικολαϊδου αλλά και γράφει στο «HANNAH ARENDT Ο νόμος της γης και η λησμονημένη παράδοση», των εκδόσεων «Αλεξάνδρεια».
Πηγή: liberal.gr