Πολλοί, είναι αυτοί που λεν ποτέ και δεν μας ενδιαφέρει, κάποιους όμως, μπορεί και να ενδιαφέρονται. Και εκεί πια αρχίζουν τα δύσκολα.

Το έχω σημειώσει πολλές φορές μέχρι τώρα, το ότι η τουρκική αντιπολίτευση, χρειάζεται στήριξη. και το λέω γιατί είδα να μυξοκλαίνε διάφοροι, για την δικηγορίνα Ebru Timtik, που πέθανε από την απεργία πείνας, που είχε ξεκινήσει διακόσιες μέρες πριν.

Μήπως θυμάστε εσείς, καμιά διαμαρτυρία γι αυτή την υπόθεση;;; Γιατί με διαφεύγει εμένα;

Γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων, κάθε απόχρωσης, μόλις διαβάζει Κούρδοι και τρομοκράτες, ταυτίζεται με τον διώκτη.

Κουκιά φάγανε, κουκιά μολογάνε.

Κανένας ποτέ, δεν νοιάστηκε να διαβάσει δέκα γραμμές παραπάνω, για να καταλάβει τι συμβαίνει. Και δεν είναι μονον αυτό.

Μέσα σε αυτόν τον κατακλυσμό των επιθέσεων, εναντίον κάθε έννοιας δημοκρατικού θεσμού, οι εκ του ασφαλούς άδοντες φίλοι μας, χλευάζουν που η αντιπολίτευση δεν επιτίθεται.

Δεν με ενδιαφέρει όμως σήμερα, να πάρω το μέρος κανενού. Έχουμε βρεθεί και πάλι, με την πλάτη στα σχοινιά και δεν εννοούμε να το καταλάβουμε.

Θεωρούμε απομονωμένο τον Ερντογαν, διπλωματικά και δεν ξέρω εγώ πως αλλιώς. Που ο απομονωμένος διπλωματικά Ερντογάν, έκλεισε συμφωνίες, που θα πάνε να τις υπογράψουν οι εταιρίες, που χειρίζονται τα γκεσέμια του, στην Άγκυρα.

Για να πάει να ξαναχτίσει, τη μισή γκρεμισμένη Λιβύη. Την άλλη μισή, εάν πήρατε χαμπάρι, θα την κτίσουν οι Γάλλοι, με ολίγη από Ιταλούς.

Και σε ένα τέτοιο βάναυσο καθεστώς, θεωρούμε κόλαφο εναντίον της πολιτικής του σουλτάνου, την δημοψηφισματικού χαρακτήρα άρνηση της πλειοψηφίας, των κατοίκων της Πόλης, να αποδεχτούν το κανάλι, που παρακάμπτει το Βόσπορο, το οποίο αποτέλεσμα ο σουλτάνος, το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια και συνεχίζει το έργο, με την χρηματοδότηση του Κατάρ… Τωρα το που βρίσκει τον παρα το ηδη φαληριμένο Καταρ, ενας θεος το γνωρίζει…

Και άλλο μέτωπο όμως, έρχεται να ανοίξει μεθαύριο ο Ταγίπ. Και μάλιστα, πολύ πιο προβληματικό γιαυτόν.. Σε λίγες μερες, λήγει η προθεσμία που είχε βάλει ο Πούτιν, για το εξάμηνο εκκαθάρισης, των εδαφών στον θύλακα του Ιντλίμπ. Εκεί ο Ερντογάν, έχει μαζέψει όλη τη σαπίλα των τζιχαντιστών, που δεν πρόλαβε, να κουβαλήσει στην Λιβύη.

Δεν φαίνεται να πολυενοχλείται ή να τον πολυαπασχολεί, αλλά αυτό είναι το επιφαινόμενο. Τουλάχιστον γι αυτό το θέμα, ο Πούτιν, δεν φαίνεται να παίζει πεντόβολα, λόγω της πίεσης και του Ασσαντ. Είναι κάτι για το οποίο, ούτε εμείς φαίνεται να πολυνοιαζόμαστε, γιατί δεν ξέρω κατά πόσο μετράμε, πως έτσι και ξανανοίξει το μέτωπο, με την σφοδρότητα που περιμένουν οι στρατιωτικοί αναλυτές, κανείς δεν ξέρει, πόσα εκατομμύρια ακόμη, από την περιοχή, θα σπρωχτούν στη ξενιτιά.