Όλο και συχνότερα ο αρχηγός και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ υποστηρίζουν πως δεν είναι όλοι ίδιοι. Και προς επίρρωση αυτής τους της άποψης καταθέτουν τις προτάσεις του κόμματος για φορολόγηση των υπερκερδών των Τραπεζών και των Εταιρειών Ενέργειας, για τη στοχευμένη επιδότηση δανείων κατοικίας για νέους, για πιο γενναιόδωρη αύξηση του κατώτατου μισθού, για μείωση του ΦΠΑ στα προϊόντα πρώτης ανάγκης κλπ. Είναι όμως αυτές οι σωστές προτάσεις αρκετές για να μη θεωρούν οι πολίτες πως «δεν είναι όλοι ίδιοι»;

Είναι αυτές προτάσεις που διαφοροποιούν ένα κόμμα της Κεντροαριστεράς από ένα Κεντροδεξιό Κόμμα; Είναι από θέση αρχής η Κεντροδεξιά απέναντι σ’ αυτές τις προτάσεις; Μα η επιδοματοκεντρική πολιτική της τελευταίας τριετίας της ΝΔ έχει ξεπεράσει κάθε κεντροαριστερό και αριστερό προηγούμενο. Νομίζουν πως με τέτοιες κοινοτοπίες θα πείσουν τους πολίτες πως δεν είναι ίδιοι με τους άλλους; Ακριβώς μια τέτοια επιχειρηματολογία που δεν θίγει δύο μείζονα θέματα, διευκολύνει όλους όσοι πιστεύουν πως «όλοι είναι ίδιοι».

Και ποια είναι αυτά τα δυο θέματα; Μα φυσικά το πρώτο ζήτημα αφορά όχι μόνο την έκτακτη υπερφορολόγηση των κερδών αλλά την προοδευτική φορολογία κερδών, περιουσιών και κληρονομιών. Κάτι που και τα τρία κόμματα αποφεύγουν να θίξουν όπως ο διάβολος αποφεύγει το λιβάνι. Και μη μου πείτε πως δεν καταλαβαίνετε γιατί το αποφεύγουν! Γιατί η ενασχόληση με την πολιτική είναι πολύ ακριβή και τέτοιες προτάσεις ανησυχούν τους πιθανούς χρηματοδότες των πολυδάπανων προεκλογικών εκστρατειών. Κατά τα άλλα εκτός από την φορολόγηση των υπερκερδών η ελληνική σοσιαλδημοκρατία αλλά και η ριζοσπαστική Αριστερά μόνο για μειώσεις φόρων μιλούν, όπως και η ΝΔ.

Και από που τότε θα προκύψει το Κράτος Πρόνοιας στο οποίο συμφωνούν και οι τρείς; Αλλά και υποτίθεται ανεξάρτητοι Οργανισμοί και Φορείς εντοπίζουν το πρόβλημα στη δραματική αύξηση της φορολογίας και όχι στην άδικη και άνιση φορολόγηση. Σωστή η πρόταση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για μείωση του ΦΠΑ, αλλά πρέπει να συμπληρωθεί και με προτάσεις για συμπλήρωση των εσόδων που θα μειωθούν λόγω αυτής της μείωσης. Διαφορετικά είναι σαν να υποστηρίζει πως και ο σκύλος πρέπει να χορτάσει, αλλά και η πίτα να μείνει ολόκληρη. Το 2016 οι φόροι εισοδήματος αποτελούσαν το 21% των συνολικών εσόδων. Το βάρος μέχρι σήμερα πέφτει στους έμμεσους φόρους (41%) και στις ασφαλιστικές εισφορές (35%). Μια συντηρητική ερμηνεία βλέπει την αιτία στ’ ότι το 71% των ελεύθερων επαγγελματιών και το 93% των αγροτών δηλώνει εισοδήματα κάτω των 9000 ευρώ. Σωστό, αλλά δεν αρκεί. Μήπως να κοιτάζαμε και πώς φορολογείται το Κεφάλαιο των Μεγάλων Εταιρειών; Αλλά και ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων φέρνει εισοδήματα μέχρι το 5,4% του ΑΕΠ, ενώ κατά μέσο όρο στις χώρες της ΕΕ κινείται πάνω από το 10%.

Σύμφωνα με τον Τομά Πικετί ο 19ος αιώνας ήταν ο αιώνας της αύξησης των ανισοτήτων και ο 20ός από το 1914 μέχρι το 1980 της μείωσης τους. Από το 1980 και ύστερα έχουμε πάλι αύξηση τους. Και για τη μείωση και για την αύξηση τους αιτία ήταν οι πολιτικές υπέρ ή κατά της προοδευτικής φορολογίας. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος έσπασε τον πάγο προστασίας των ανισοτήτων που υπήρχε μέχρι τότε. Για λόγους αντιμετώπισης των καταστροφών του πολέμου μετά το 1914 έως το 1940 και από το 1945 έως το 1980 επιβλήθηκαν πολιτικές προοδευτικής φορολόγησης περιουσιών, κληρονομιών και εισοδήματος φυσικών προσώπων. Αυτές οδήγησαν σε απότομη μείωση των ανισοτήτων. Από το 1914 έως το 1950 αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγιζόταν η έννοια της περιουσίας και της ιδιοκτησίας.

Πηγή: www.ieidiseis.gr