Η πίεση για την αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας του Ποταμιού και ο προσδιορισμός έναντι θέσεων επέφερε σχετικό αποτέλεσμα. Τις τελευταίες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας προτάσεις θέσεων επί ορισμένων θεμάτων

.

Παράδειγμα 1^ο οι τράπεζες.

.

Είπε ο κύριος Θεοδωράκης ότι το βασικό πρόβλημα του τραπεζικού συστήματος είναι η φερεγγυότητα για την αποκατάσταση της οποίας προτείνει την πρόσληψη του Κεντρικού Τραπεζίτη της χώρας από ανοικτό διεθνή διαγωνισμό κατά τα πρότυπο της Τράπεζας της Αγγλίας.

.

Άρα το πρόβλημα δεν είναι οι 4 τράπεζες, ο ανταγωνισμός στον κλάδο και η σχετική νομοθεσία που δεν εισάγεται προς έγκριση στη Βουλή ώστε να επιτραπεί η ίδρυση τοπικών και περιφερειακών ιδιωτικών τραπεζών. Το πρόβλημα δεν είναι το υψηλό περιθώριο κερδοφορίας και τα υψηλά επιτόκια χορηγήσεων… ούτε η διαδικασία κεαφαλαιοποίησης και μεταπώλησης των τραπεζών σε τιμές που ούτε στο ελάχιστο δεν καλύπτουν τα εισφερθέντα από το δημόσιο κεφάλαια..

.

Αντικειμενικά, η προσέγγιση του Ποταμιού αναδεικνύεται εξόχως επιδερμική έναντι ενός προβλήματος κεφαλαιώδους σημασίας για το μέλλον του ίδιου του οικονομικού συστήματος της χώρας… Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: μια τέτοια «απλουστευτική» θέση είναι εκ του πονηρού ή εκ του αγαθού;;

.

Παράδειγμα 2^ο οι θέσεις περί τη δημοσιονομική υπευθυνότητα.

.

Συνοψίζεται στη θέσπιση ανώτερου ορίου δανεισμού της χώρας πέρα από το οποίο θα πρέπει να υπάρχει έγκριση της Βουλής και προσδιορισμό κριτηρίων χρήσης των δανειακών κεφαλαίων. Μα για όλα αυτά προβλέπει η ΕΕ και το σχετικό καθεστώς ελέγχου που επιβάλλει στη λειτουργία των κρατών μελών…για να μην θυμηθούμε και τα μνημόνια που ουσιαστικά αποτελούν περιληπτική καταγραφή των μεθόδων παρακολούθησης και οργάνωσης της παρακολούθησης των δαπανών όσο και της επεξεργασίας των εσόδων Μήπως είναι λίγο εκ του περισσού…και για το θεαθήναι μια τέτοια πρόταση… ή μήπως εντάσσονται στην κατηγορία «Χρισοχοίδη» εκφερόμενη από κάποιους που δεν πρόκαμαν να διαβάσουν το υφιστάμενο πλαίσιο λειτουργίας της χώρας όπως εγκρίθηκε κατά καιρούς από το ελληνικό κοινοβούλιο;;

.

.

Όση συμπάθεια και εάν αφιερώσει κανείς στις προσωπικότητες που συγκροτούν το εγχείρημα του Ποταμιού και στην προσπάθεια τους να συνεισφέρουν με ιδέες στα κοινά δεν μπορεί παρά να προειδοποιήσει για την πρόδηλη έπαρση του χώρου. Επιτέλους, δεν ανακαλύφθηκε η πολιτική την ώρα που αποφάσισαν ορισμένοι να ασχοληθούν με αυτή. Ούτε η ανανέωση της πολιτικής και των πολιτικών καθίσταται αδιανόητη εάν δεν ενέχει Ποταμίσια αναφορά. Προς θεού…όχι άλλη αμετροέπεια. Επιτρέψτε στη κοινωνία να υπάρχει και να εξελίσσεται και χωρίς εσάς..

.

Επιτέλους, ας ενισχύσουμε την ιδεολογική αντιπαράθεση και την σημασίας της για τα κόμματα και τους φορείς της δημοκρατίας. Ας μεταταγούμε από την αναζήτηση και ανάδειξη «χαρακτήρων» στην αναζήτηση και ανάδειξη θέσεων, απόψεων, ιδεολογίας. Οι χαρακτήρες που συγκροτούνται από το στυλ ντυσίματος, τη διακριτότητα της συμπεριφοράς ή της εκφοράς του λόγου, συγκαλύπτουν πίσω από την ιδιομορφία τους την αλήθεια των ιδεολογικών και πολιτικών προσδιορισμών τους.  Όμως είναι αυτή την αλήθεια που οι πολίτες πρέπει να γνωρίσουν. Την αλήθεια των ιδεολογικών αφετηριών και των πολιτικών συνεπαγόμενων. Η ταύτιση των πολιτών με «χαρακτήρες» σε ένα σενάριο που δεν ξέρουν τι κρύβει στη διαδρομή της ανάπτυξης του οδηγεί τη δημοκρατία σε μια πορεία προς ένα άδηλο τέλος.

.

Οι ιδεολογίες πραγματώνουν τη φιλοσοφία σε πολιτική και η πολιτική πραγματώνει τη φιλοσοφία σε πράξη όπως αυτή εκδηλώνεται στη συγκρότηση της κοινωνίας, της οικονομικής δραστηριότητας, στις ελευθερίες και στις συμπεριφορές των θεσμών και των ανθρώπων.. Ας μην φοβόμαστε τις ιδεολογίες. Ας μιλήσουμε για αυτές. Αυτές αλλάζουν τις ζωές μας..

.