Η αποκάλυψη του Νίκου Ανδρουλάκη, προέδρου του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και Ευρωβουλευτή, της απόπειρας να παγιδευτεί το κινητό του τηλέφωνο, πέρσι τον Σεπτέμβρη, με το λογισμικό που παράγει μια εταιρεία, υψηλόβαθμο στέλεχος της οποίας είναι Ισραηλινός υπήκοος, που δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα, δεν είναι απλώς σημαντική.

Οι αρμόδιοι της κυβέρνησης διαβεβαιώνουν ότι, καμία κρατική αρχή δεν το διαθέτει, συνεπώς δεν έχουν εμπλοκή.

Όμως, εκτός από την ΕΥΠ, με το ίδιο κακόβουλου λογισμικό, όπως έχει αποκαλυφθεί, παρακολουθούσαν κάποιοι τον δημοσιογράφο της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας Θανάση Κουκάκη, ο οποίος απαιτεί να μάθει γιατί τον παρακολουθούσαν και ποιοι, και δεν του λένε, επικαλούμενοι το απόρρητο του νόμου, που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε το 2021, δυστυχώς και το Κίνημα Αλλαγής.

Το σίγουρο είναι ότι, πρέπει άμεσα, και με τον πιο σαφή τρόπο, τόσο η κυβέρνηση, όσο και η δικαιοσύνη να δώσουν απαντήσεις.

Γιατί, αυτό που καταλαβαίνουμε, ακόμη μια φορά, είναι, ότι, τόσο η δημοκρατία μας, όσο και εμείς οι πολίτες, δεν είμαστε θωρακισμένοι στην υπονόμευση, από ξένους ή εγχώριους παράγοντες.

Οι επίσημες όμως αποκαλύψεις ότι, υπήρξε παρακολούθηση και από την ΕΥΠ, του Νίκου Ανδρουλάκη, που οδήγησαν σε παραιτήσεις τον Γραμματέα του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού και του διοικητή της ΕΥΠ, του πυρήνα του επιτελικού κράτους επισήμως, ανεπισήμως με πολύ πιο υψηλούς ρόλους, τεκμηριώνουν ότι, η κυβέρνηση, δεν μπορεί να υπερασπίζεται τίτλους διαφάνειας, ήθους και δημοκρατικότητας, πλέον.

Τώρα, όλοι μπορούν να καταλάβουν, γιατί η κυβέρνηση τροποποίησε τον νόμο για να διορίσει τον κύριο Κοντολέοντα διοικητή της ΕΥΠ και, γιατί με άλλη τροπολογία, επέβαλε το απόρρητο των παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ και μετά το τέλος τους.

Τώρα, με τα οκτώ δις ευρώ απευθείας αναθέσεις μέχρι τώρα, όλοι μπορούν να αντιληφθούν, γιατί η κυβέρνηση διατηρεί, με συνεχείς παρατάσεις, σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης την χώρα, λόγω πανδημίας, κάτι που μόνο για λίγους μήνες στην αρχή της πανδημίας έκαναν μερικές χώρες της ΕΕ.

Αλήθεια, θα μάθουμε πόσες επιχειρήσεις και ποιες πήραν αυτές τις συμβάσεις και πόσες νέες επιχειρήσεις έγιναν για τις απευθείας αναθέσεις;

Ο Πρωθυπουργός, πριν λίγους μήνες, όταν μιλούσε για τους λόγους που μπορούν να οδηγήσουν την χώρα σε εκλογές, ανέφερε ένα: την τοξικότητα της αντιπολίτευσης.

Τώρα, που προσπαθεί να δικαιολογήσει τις παραιτήσεις των πιο στενών συνεργατών του, με το επιχείρημα, ότι: αποδέχτηκε τις παραιτήσεις τους, για να μην προκληθεί τοξικό πολιτικό κλίμα, τι θα κάνει;

Είναι βέβαιο ότι, για τον Πρωθυπουργό οι εκλογές γίνονται εφιάλτης.

Για την χώρα όμως, μονόδρομος.

Δικαιοσύνη και βουλή, πρέπει να πράξουν αυτό που επιβάλλει το Σύνταγμα και ο κανονισμός της βουλής.

Ο αυτοπαγιδευμένος Πρωθυπουργός, έστω και τώρα, πρέπει να αναλάβει τις προσωπικές του ευθύνες.

Οι διευκρινίσεις του, για τις παραιτήσεις των πιο στενών και πιο έμπιστων συνεργατών του, είναι χειρότερες από τις πράξεις τους.

Η μέχρι τώρα στάση, του: "Δεν άκουσα, δεν ήξερα, δεν είδα", του κυρίου Μητσοτάκη, είναι ανάξιο απάντησης.

Θυμίζει τον Κινέζικο μύθο με τους τρεις πιθήκους, αλλά σε πλήρη αντιστροφή.

 Ο Πρωθυπουργός στην δήλωσή του, δεν είπε όλη την αλήθεια, η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα μεγάλο ψέμα. Η μια δήλωση αναιρεί την άλλη:

1. Δεν ήξερε τίποτα για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη, μόλις το έμαθε, ζήτησε την παραίτηση του διοικητή της ΕΥΠ.

2. Η παρακολούθηση ήταν νόμιμη, αλλά, αν είχε ενημερωθεί ο Πρωθυπουργός, δεν θα το επέτρεπε, δηλαδή θα παρανομούσε;

3. Ο Πρωθυπουργός είναι υπέρ της εξεταστικής, αρκεί να μην διαρρεύσουν εθνικά μυστικά, δηλαδή η παρακολούθηση αποκάλυψε ότι κινδυνεύουν εθνικά μυστικά; Τότε γιατί δεν θα επέτρεπε την παρακολούθηση;

Όμως ο Πρωθυπουργός, έκανε ακόμη ένα ατόπημα, αυτό που συμβουλεύουν πάντα οι επαγγελματίες της επικοινωνίας, σε τέτοιες περιπτώσεις: την φυγή προς τα μπρος.

Έτσι, στο τέλος της τετραετίας, πρότεινε και ένα  νομοθετικό φτιασίδωμα της αδιαφανούς λειτουργίας του λεγόμενου επιτελικού κράτους, στις σχέσεις του με τις μυστικές υπηρεσίες, που έφτιαξε ο ίδιος.

Φτιασίδωμα, που δεν καταργεί, ούτε το αδιαφανές θεσμικό πλαίσιο, ούτε σπάει τον ομφάλιο λώρο, που συνδέει την ΕΥΠ, με τον ίδιο.

Γιατί, τι φοβάται;

Η χώρα, οι δημοκρατικοί θεσμοί, δοκιμάζονται, οι κίνδυνοι μεγάλοι.

Την διέξοδο στην πρωτοφανή κρίση την έχει ο Πρωθυπουργός, πρέπει να αναλάβει τις προσωπικές του ευθύνες, χωρίς να προτάξει το στενό προσωπικό και κομματικό συμφέρον.

Μόνο έτσι θα επιβεβαιώσει, έστω και αργά, το ελάχιστο της θεσμικής αξιοπιστίας του.