Από τον καιρό, που βγήκαν στην επιφάνεια βαθύτατα ζητήματα πολιτιστικής ανεπάρκειας ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει ως ενδημικό φαινόμενο η πολιτική αλλοτρίωση. Για να είμαστε ειλικρινείς σε όλες τις περιόδους από την Μεταπολίτευση έως σήμερα υπήρχε το φαινόμενο, μόνο που καλύπτονταν από την σχετική οικονομική ευημερία και την ανεκτική τάξη πολιτικών πραγμάτων. Σταδιακά, οι χρόνιες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας που αντιστοιχούσαν ακριβώς στην, καλά, κρυμμένη κοινωνική και άρα βαθειά πολιτιστική υπανάπυξη ανέσυραν την περίπτωσή μας στην επιφάνεια.
Ασφαλώς σε μια χώρα στην οποία ο Διαφωτισμός δεν υπήρξε δυνατό συστατικό στοιχείο της δημιουργίας του Έθνους – Κράτους και η έλλειψη αυτή διαιωνίστηκε κυρίως ως κοινωνικός παρασιτισμός, δεν μπορούσε παρά να συμβεί έτσι. Φυσικά τα πολύπλοκα θέματα, που παγκοσμίως διακυβεύονται οδηγούν στην εμφάνιση χαρακτηριστικών πολιτικής αλλοτρίωσης και στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες .
Άραγε σε τι συνίσταται στην ουσία της αυτή; Εμφανίζεται συχνά με συμπεριφορές πολιτικής απάθειας , που στην συνέχεια εύκολα μετατρέπεται σε άγονη διαμαρτυρία και στο τέλος μπορεί να εκτραπεί σε κοινωνικές μορφές , που νομίζαμε πως είχαν υποχωρήσει. Τέτοιες είναι οι αναδύσεις και παραδοχές ιδεολογημάτων ρατσισμού, πολύχρωμου ολοκληρωτισμού ακόμα και με κοινοβουλευτικό αστικό μανδύα, οπισθοδρόμησης προς την μη αποδοχή του άλλου. Επιπλέον, η εντεινόμενη οικονομική κρίση και συνακόλουθη ύφεση και ανεργία οδηγούν συχνά – κυρίως τις νεότερες γενιές – στην απάρνηση του συνολικού αστικού οικοδομήματος σε βαθμούς , που φτάνουν ως την καταδίκη του. Μόνο που αντί για στοχευμένη διάγνωση των νοσηρών καταστάσεών του , υπάρχει μια κατεύθυνση προς δήθεν ουτοπικές εκδοχές, οι οποίες τελικώς το επιδεινώνουν. Η μεγάλη αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες κάθε κοινωνικής και πολιτικής βαθμίδας στο βάθος είναι καταπιεσμένες εκφάνσεις οργής , που τους μόνους που ευνοούν είναι τις αρρωστημένες διχαστικές αντιλήψεις .
Έτσι οι μειονεξίες του συστήματος τείνουν να αντικαθίστανται από κάτι πολύ χειρότερο και πολύ περισσότερο δύσμορφο: την πολιτιστική οπισθοδρόμηση, η οποία έτσι και προχωρήσει ανεξέλεγκτα , παράγει τα χειρότερα κοινωνικά αποτελέσματα.
Φυσικά οι μόνοι δείκτες, που μπορούν κάπως να αποδείξουν αυτό το κοινωνιολογικό έκτρωμα που περιγράφουμε είναι οι οικονομικοί υπό την έννοια πως η οικονομική μεθοδολογία και αποδεικτική , είναι η Φυσική της Κοινωνιολογίας. Παρόλ’ αυτά η αλλοτρίωση νοιώθεται , την μυρίζεις στις κουβέντες του άλλου , την βλέπεις να εξελίσσεται από πολιτικοκοινωνική απάθεια σε διανθρώπινο μίσος.
Τι κάνουμε; Γιατροσόφια άμεσης ανακούφισης δεν υπάρχουν. Τα προβλήματα , πιθανόν να αρχίσουν να μειώνονται σε μιάν αργόσυρτη διαδικασία, όταν οι Θεσμοί, εγχώριοι και υπερεθνικοί , δράσουν ως προβολές των δυναμικών στρωμάτων της κοινωνίας που με την σειρά τους θα παρασύρουν και τα λιγότερο δυναμικά.
Κρατικές ή διακρατικές δομές, μπορούν να οδηγήσουν εκπαιδεύοντάς τα, τα άνθρώπινα όντα προς ελκυστικές μορφές καινοτομίας που συμβάλλουν με ρίσκο στην σταδιακή άνοδο του βιοτικού , υλικού και πνευματικού, επιπέδου του ανθρώπου .Ειδικότερα στην χώρα η εξυγίανση του έλους των πολιτικών παθογενειών μερικώς , θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους εκλογείς – πολίτες και στην διοίκηση. Ο απογαλακτισμός από την εργασιακή προοπτική απασχόλησης στον Δηημόσιο Τομέα και ο περιορισμός του τελευταίου στον ρόλο του ως εγγυητή διαφορών και ύπαρξης ικανοποιητικού Κοινωνικού Κράτους , ίσως συντελέσει στην αλλαγή κουλτούρας , σε αλλαγή προσωπικών πολιτιστικών ατομικών κινήτρων , στην απάρνηση του κοινωνικού παρασιτισμού και στην μερική εμπέδωση μιας ελπίδας πραγματιστικής για την ανάπτυξη της ατομικότητας μέσα στην συλλογικότητα.
Παίρνουν καιρό αυτά. Η αλλοτρίωση εύκολα υλοποιείται σαν την στιγμιαια καταστροφή μιας οικοδομής , δύσκολα εμπεδώνεται σαν την κατασκευή ενός έργου.
Όμως ενώ το ένα μισό της ανθρώπινης ύπαρξης είναι στραμμένο προς αλλοτριωτική στρέβλωση το άλλο μισό είναι στην πορεία της αποφυγής της.
Είναι σιγά σιγά η ώρα για το άλλο υγιές μισό , υπό όρους φυσικά προς τον σκοπό της μείωσης της πολιτικής και πολιτισμικής αλλοτρίωσης. Είναι στην μοίρα του ανθρώπου.