-Για να λύσουμε ένα πρόβλημα, κάθε πρόβλημα, πρέπει να κατανοούμε τα αίτια, που  το προκαλούν.

Στην πολιτική, ειδικά στην εποχή μας, όπου τα αίτια ενός προβλήματος είναι πολυπαραγοντικά και η πραγματικότητα σύνθετη και με πολλές αντιφάσεις, για να βρούμε τις απαντήσεις, πρέπει να υπάρχουν, ορισμένες πολύ σημαντικές προϋποθέσεις.

-Να έχουμε γνώση, του ευρύτερου περιβάλλοντος, παγκόσμιου, ευρωπαϊκού, εθνικού και τοπικού, μέσα στο οποίο εκδηλώθηκε, για να ξέρουμε, σε κάποιο βαθμό, τις αλληλοεπιδράσεις.

-Να έχουμε το μορφωτικό και πολιτικό υπόβαθρο, για να το αναλύσουμε.

-Να έχουμε, το αξιακό και επιστημονικό απόθεμα, για να διαμορφώσουμε, τους στόχους

-Να διαμορφώνουμε τις συγκεκριμένες προτάσεις, τον οδικό χάρτη και τις αναγκαίες  συνεργασίες και  συναινέσεις, για την επίτευξή τους.

– Να ξέρουμε, τα κόστη και τις πιθανές αντιδράσεις.

-Να μην μιλάμε με τσιτάτα και γενικότητες, ή αυτονόητες κοινοτυπίες

-Να πιστεύουμε στις επιλογές μας, να μην πιστεύουμε όμως, ότι είναι οι μοναδικές.
-Να έχουμε, την ικανότητα, της δημόσιας διαβούλευσης και της ανασύνθεσης των θέσεων μας, με βάση τα αποτελέσματα της.

-Όλα αυτά και πολύ περισσότερα απαιτούνται, όταν τα προβλήματα, είναι πολλά και πολύπλοκα.

Τέλος να μπορούμε να παραδεχθούμε, τα λάθη μας, συγκεκριμένα και όχι, το γνωστό :

«όποιος δουλεύει κάνει λάθη» και να μπορούμε να αναλαμβάνουμε εμπράκτως τις ευθύνες των επιλογών μας και να μην τις ρίχνουμε σε άλλους.

-Να μην θεωρούμε τον εαυτό μας, την παρέα  και το κόμμα μας, αναντικατάστατους.

-Να έχουμε την ελάχιστη γενναιοδωρία, να αναγνωρίζουμε την αξία, το ήθος, τις ικανότητες και την προσφορά, του άλλου.

Υπάρχουν, σήμερα, αυτές οι προϋποθέσεις στο πολιτικό σύστημα και στους φορείς της κοινωνικής εκπροσώπησης, στα ΜΜΕ, στην κοινωνία και σε ποιο βαθμό;

Το ερώτημα, είναι ακόμη πιο κρίσιμο, για τον χώρο του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και της Σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας, γιατί ο χώρος συγκροτείται από ανθρώπους, που αναζητούν απαντήσεις, στο πεδίο της λογικής και της πραγματικότητας.