Το προσφυγικό εξακολουθεί να είναι το φλέγον ζήτημα των ημερών. Στις 19 Σεπτεμβρίου έγινε στα Ηνωμένα Έθνη η Σύνοδος για τους Πρόσφυγες και τους Μετανάστες με θέμα τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Την επόμενη μέρα, 20 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος της Αμερικής σε συνεργασία με τον Καναδά, την Αιθιοπία, την Γερμανία, την Ιορδανία, την Ελβετία και το Μεξικό, φιλοξενεί την Σύνοδο Ηγετών για τους Πρόσφυγες, όπου αναμένεται να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις.
Ένα από τα θέματα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης είναι αυτό της υγείας και της ασφάλειας των γυναικών: Τι θα γίνει με τις μητέρες που ταξιδεύουν μόνες με τα ανήλικα παιδιά τους, δίχως στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη και τροφή, ή με τις μητέρες που αναγκάζονται να στείλουν τα παιδιά τους ασυνόδευτα στο μακρύ, βασανιστικό κι επικίνδυνο ταξίδι από την Συρία ως τις χώρες υποδοχής, χωρίς να ξέρουν αν θα τα ξαναδούν;
Τι μπορούμε να κάνουμε για τις έγκυες πρόσφυγες που γενούν ή αποβάλουν χωρίς ιατρική βοήθεια στη μέση του δρόμου, κατά τη διάρκεια της διαδρομής;
Τι θα γίνει επιτέλους με τις γυναίκες και τα κορίτσια που κακοποιούνται φυσικά ή σεξουαλικά, που βιάζονται και παρενοχλούνται κατ’ επανάληψη ώσπου να φτάσουν στον προορισμό τους ή και μέσα στα προσφυγικά καταλύματα;
Φεμινιστικές οργανώσεις που έχουν ως βάση τη Βρετανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ζητούν τη δημιουργία ασφαλών, νόμιμων διαδρομών για την μετακίνηση γυναικών και κοριτσιών, μεγαλύτερη υποστήριξη από τις υπάρχουσες δομές στις χώρες φιλοξενίας, την απομάκρυνση από τα Κέντρα Φιλοξενίας όσων εκμεταλλεύονται σεξουαλικά τις γυναίκες και τις οδηγούν στο trafficking.
Στις 31 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε και στη χώρα μας συνάντηση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων με εκπρόσωπο της UN Women που αποτελεί τμήμα του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών και ειδικεύεται σε θέματα ισότητας των φύλων. Η εκπρόσωπος της UN Women πρότεινε να υπογραφεί πρωτόκολλο συνεργασίας, που να δεσμεύει τους δύο εμπλεκόμενους φορείς σε συγκεκριμένους, επιτεύξιμους, στόχους προς όφελος των γυναικών προσφύγων. Προς το παρόν, η ΓΓΙΦ έχει εκφράσει τη πρόθεσή της να παρέχει περιορισμένο αριθμό κλινών σε γυναίκες πρόσφυγες και τα παιδιά τους, εντός των ήδη υφιστάμενων ξενώνων φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν άλλες δράσεις που έχουν δρομολογηθεί από την ΓΓΙΦ, και κυρίως αν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς έχουν καταστρώσει κάποιο σχέδιο για την αντιμετώπιση του σημαντικού, ανθρωπιστικού προβλήματος της ευάλωτης κατηγορίας των γυναικών προσφύγων και στη χώρα μας.
Αναρωτιέμαι επίσης τι θα γίνει με τα εμπλεκόμενα ζητήματα της ψυχικής υγείας: είναι ιδιαίτερα σημαντικό να βρεθεί τρόπος αυτές οι κακοποιημένες γυναίκες να μπορέσουν να πουν τις ιστορίες τους, να κουβεντιάσουν με άλλες γυναίκες που έχουν βιώσει παρόμοιες εμπειρίες απώλειας ή βίας, και φυσικά να συμβουλευτούν τους ειδικούς της ψυχικής υγείας.
Η πολυδιαφημισμένη αλληλεγγύη της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και οι φεμινιστικές αντιλήψεις μας περί ισότητας, δεν θα έπρεπε να εξαντλούνται στα λόγια και τις καλές προθέσεις, αλλά να εκφράζονται μέσα από την τέλεση συγκεκριμένων πράξεων