protagon.gr

Στις 30 Μαρτίου 1962 η τότε Κοινή Συνέλευση της ΕΚΑΧ αποφάσισε να μετονομαστεί σε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποδηλώνοντας την ισχυρή βούληση των μελών της να εξελιχθεί σταδιακά σε ένα πραγματικό κοινοβουλευτικό όργανο.
Η ιδέα της ύπαρξης ενός κοινοβουλευτικού αντιπροσωπευτικού σώματος γεννήθηκε μαζί με την ίδια την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης για να εκπροσωπούνται πιο άμεσα οι ευρωπαίοι πολίτες στο θεσμικό σύστημα διακυβέρνησης της σημερινής ΕΕ και κυρίως στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Στη μακρά διαδρομή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ταύτισε την ύπαρξή του με την αδιάκοπη διεκδίκηση για περισσότερες αρμοδιότητες, για πιο αποτελεσματικό έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας στην ΕΕ, για ουσιαστική λογοδοσία και συνακόλουθα για μια καλύτερη λειτουργία του προτύπου της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.
Ετσι το 1979 είχαμε τις πρώτες ευρωεκλογές και οι πρώην διορισμένοι «ευρωαντιπρόσωποι» απεσταλμένοι από τα εθνικά κοινοβούλια, αντικαταστάθηκαν από τους ευρωβουλευτές που εκλέγονται από τότε με άμεση καθολική ψηφοφορία όπως και στις εθνικές εκλογές.
Δεν ήταν στις προθέσεις των «πατέρων» της ευρωπαϊκής ιδέας να δημιουργήσουν ένα υπερεθνικό άκαμπτο θεσμικό όργανο το οποίο θα αντιμάχεται τις αρμοδιότητες των εθνικών κοινοβουλευτικών σωμάτων. Ομως, στην πορεία και πολιτικοθεσμική εξέλιξη της Ενωσης προέκυψε ένα υβριδικό κοινοβουλευτικό μόρφωμα που όμοιό του δεν υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα πολυεθνικό Κοινοβούλιο, όπου οι 751 ευρωβουλευτές σήμερα από τις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ (705 από τους 27 μετά τις εκλογές του προσεχούς Μαΐου, λόγω του Brexit), προέρχονται από περίπου 190 εθνικά πολιτικά κόμματα και συνασπίζονται σε οκτώ πολιτικές ομάδες που αποτελούν τη βάση της κοινοβουλευτικής φυσιογνωμίας αλλά και της λειτουργίας του. Για την ακρίβεια,υπάρχουν επτά πολιτικές ομάδες με συγκεκριμένο πολιτικό και ιδεολογικό πρόσημο και μια τεχνητή ομάδα η λεγόμενη των Μη Εγγεγραμμένων όπου συμμετέχουν ευρωβουλευτές διαφορετικών πολιτικοϊδεολογικών προελεύσεων οι οποίοι επιλέγουν να μην ενταχθούν σε καμία κανονική πολιτική ομάδα.
Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά
Είναι χαρακτηριστικό ότι έως το 1969 το Κοινοβούλιο ήταν «κλειστό» στα κόμματα που θεωρούνταν ακραία, και τα εθνικά κοινοβούλια απέκλειαν από τις αντιπροσωπείες που έστελναν στο ΕΚ βουλευτές νεοφασιστικών ή κομμουνιστικών κομμάτων. Από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά και ιδιαίτερα μετά τις πρώτες ευρωεκλογές του 1979 ο πλήρης πολυκομματικός πλουραλιστικός χαρακτήρας του Κοινοβουλίου εμπεδώθηκε. Για αρκετές δεκαετίες οι δύο μεγάλες πολιτικές «οικογένειες», το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), η κεντροδεξιά παράταξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και η κεντροαριστερά της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D) συγκεντρώνουν αθροιστικά ισχυρή πλειοψηφία, με 406 από τις συνολικά 751 έδρες. Με βάση την ιδεολογική τους συνάφεια σε πολλά σημαντικά ζητήματα της ευρωπαϊκής ατζέντας και τη σταθερή πολιτική τους θέση υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, αποτελούν τον κινητήριο άξονα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Διαβάστε την συνέχεια